-------------------------------------------------------
Her zaman olduğu gibi, sabahın erken saatlerine uyanmıştı. Geyikleri ilk kez gördüğü günün anısını rüyasında görmüş, o gün ne yapacağına karar vermişti. Dün gece annesine verdiği sözü tutmak istiyordu. Onu Redø Nehri’ne götürecek ve geyikleri gösterecekti. Eskiden yaptığı anıları ona yaşatmaya çalışacaktı. Annesinin bu sözü çoktan unuttuğunun farkındaydı. Yinede onu eğlendirmek, ona güzel anlar yaşatmak için gitmek istiyordu. Kendisi de bir yandan hayatın tadını çıkarıyordu annesiyle birlikte.

Annesi uyanmadan önce iyi bir duş almış, ardından kahvaltıyı hazırlamıştı. Adudi’nin olmadığı zamanlarda bütün yemekleri o hazırlıyordu. Annesi gibi gelişmiş mutfak becerileri olmasa bile, orta seviyede bir aşçıydı. En azından, annesi onun yemeklerini oldukça beğeniyordu. Kahvaltının hazır olmasının ardından, annesinin ayak seslerini duymasıyla beraber onun odasına doğru yönelmişti. Odasının kapısını yavaşça açmış, yatağın bir ucunda oturan annesine gülümseyerek bakmıştı. Annesi ona, her sabah olduğu gibi boş gözlerle bakıyordu. Alışmıştı, ilk zamanlarda içini yaralayan bu durum artık ona normal geliyordu. Aslında onu yaralayan, bu durumun normal geliyor olmasıydı.

Annesi, Hae’nin kim olduğunu, ne yapmaya çalıştığını çözmeye çalışırken odaya girdi. Karşısına geçip dizleri kırarak eğildi. Gözlerinin içine bakarken, bazı zamanlarda olduğu gibi bu seferde ilk cümleyi annesi kurmuştu.

“Sen bana çok tanıdık geliyorsun.”
“Ben, oğlun Hae. Oğlunum anne.”
“Oğlum mu? Sen benim oğlum musun?”
“Evet annecim. Oğlunum. Kahvaltıyı hazırladım. Gel yiyelim. Açsındır.”

Annesini kaldırmak için elinden tutarken, annesinin gözlerinde yine o duyguları görüyordu. Mutluluk ve huzur. Gözleri ışıl ışıl parıldıyordu. Bir güneşten daha parlaktı, uğruna hayatını verebileceği güzeller güzeli gözlerdi onlar. Hae’ye baktığı her dakika Hae’nin gülümsemesi artıyor ve enerjisi yerine geliyordu. Annesini masaya oturttuktan sonra, küçüklüğünden bu yana yaptığı gibi hemen yanındaki sandalyeye oturdu. Zaten normalde hareketli bir insan olan Hae, durmadan ayağını oynatıyordu heyecandan. En sonunda, bütün heyecanını patlatarak konuşmaya başladı.

“Seni bugün Redø Nehri’ne götüreceğim anne. Geyikleri görmeye gideceğiz!”
“Redø Nehri mi? O nereden çıktı?”
“Dün gece söz vermiştim. Sen küçükken beni hep oraya götürürdün. Ben akşama kadar orada geyikleri izlerdim. Şimdi tekrar gitmek istiyorum. Çok uzun zamandır gitmedik. Beraber yine geyikleri izleyelim. Eskiden olduğu gibi.”
“Gideceğimizi hatırlayamadım ama, olur. Neden olmasın?”

Annesi gülümserken, Hae’nin bütün kelimeleri bir anlığına boğazına düğümlenmişti. Hatırlayamadım. Basit bir kelime gibi dursa dahi, aslında o kadar ağırdı ki, bir anlığına Hae altında boğulacak gibi oluyordu. Son cümlelerini kurarken ağzına attığı lokmayı zar zor yutmuştu. Birkaç saniye içerisinde kendisini hızlıca toparladıktan sonra, bütün yüzüne yayılan bir gülümseme ile konuşmuştu.

“Olsun anne. Ben hatırlıyorum…”

Annesini Hae'nin koluna girmiş, saatler sonrasında Redø Nehri'ne varmışlardı. Buranın sakin yapısına uyum sağlıyordu ikisi de. İlerlemeye devam ederken, annesi "Burası oldukça huzurlu geliyor. Daha önce gelmiştik, değil mi?" diyerek sözü devralmıştı. Hae, gülümseyerek etraftaki yeşilliklere bakarken, "Çok geldik. Hemde çok fazla. Burası ikimiz içinde mükemmel bir yerdi." diye devam ettirdi. Yavaş yavaş yürüyüşlerine devam ediyorlardı. Hae'nin o an aklındaki tek şey, geçmişte yaşadığı anılardı. Kendi çocukluğu gözlerinin önünden geçiyordu sanki. Bir çocuk koşturuyor, peşinden annesi. Çocuk durmadan, yorulmadan koşuyor geyiklerin etrafında onlara bakmak için. Annesi, bıkmadan onun peşinde koşturmaya devam ediyor. Kahkahalar havada uçuşuyor. Çocuk yoruluyor, nefes nefese kaldığında annesine koşturuyor geri. Oturuyorlar beraber. Sanki zaman hiç akmıyormuş gibi geliyor o anda her ikisine de.

Biraz daha yürümeye devam ettikten sonra, eski bir arkadaşını görüyordu Hae. Gugo Nomua, okulundan tanıdığı bir kız arkadaşıydı. Arkadaşlıkları bundan dört ya da beş sene öncesine kadar dayanıyordu. Gugo, Hae'yi fark ettiği zaman Hae gülümseyerek el sallamıştı. Annesi ise ikisine garip bir şekilde bakıyordu. Gugo yanlarına gelip selam verdiğinde, Hae hızlıca söze girmişti.

"Gugo! Nasılsın? Bayadır görüşmedik ya, nasıl gidiyor hayat? En son biraz olaylı dağılmıştık. Eheheheh."

Hae'nin dalgacı tavırlarına karşılık Gugo artık alışmıştı. Biraz buruk bir şekilde gülümsemişti Gugo. Hae, "Atlattık sanmıştı-" diye sözlerini tamamlamaya çalışırken, sözü kesilmişti.

"Evet atlattık. Bir problemim yok yani. Siz nasılsınız? İkinizi bir arada dışarıda görmeyeli baya olmuştu."
"Aslında, uzun süredir çıkmıyorduk dışarı. Geyiklere bakmaya geldik."
"Evet kızım, Hae bana geyikleri gösterecekmiş. Onları merak ediyorum."

Dediğinde, Gugo'nun suratı hafif asılmış bir vaziyette Hae'ye dönmüştü. Hae kafasının arkasını kaşıyarak 32 diş gülümserken, Gugo kafasını sağa sola sallayıp kendine gelmişti tekrardan. "Tamam o zaman, görüşürüz daha sonra." demiş ve hızlı adımlarla ilerlemişti. Arkadaşları annesinin durumundan haberdardı, ancak Gugo ile uzun bir süredir görüşmemişlerdi. Durumun bu kadar ilerlediğini bilmiyordu. Hae durumu anlamıştı, ancak diyecek bir şeyi yoktu. Annesinin yanındayken bu durumu konuşmayı sevmiyordu, bunu istemediğini zaten tüm arkadaşlarına söylemişti. Annesinin yanında bu durumu konuşursa, diğer güne unutacağının farkındaydı ancak anlık olarak bile bir üzgünlük yaşamak istemiyordu. Annesinin hayatına normal bir şekilde devam ettiğini düşünmesini istiyordu. Bu yüzden, kimseyle annesi yanındayken onun hakkındaki durumları konuşmazdı, konuşmamaya devam ediyordu.

Gugo'nun uzaklaşması ile beraber, tekrardan adımlamaya devam ediyorlardı. Az ileride, sağlarında kalan geyiği gördükleri anda, annesi bir heyecanla geyiği gösterip, Hae'nin girdiği kolunu sıkarken bağırmıştı.

"Oğlum bak, geyik!"

Annesi geyiklere biraz daha yaklaşmak için adımlarken, annesini yavaşlatmıştı hemen.

"Anne dur, geyiklere çok yaklaşırsak kaçabilirler. Onlara uzaktan bakmak en iyisi. Onları korkutursak kaçarlar. O zaman neyi göreceğiz?"