Dar sokakta ilerlerken karşına bir yol ayrımı çıkıyor. Önce sağa bakıyorsun. Fakirin fukaranın olduğu bir sokak. Ardından sola bakıyorsun. Neredeyse boş bir sokak. Soldan devam etmeye başlıyorsun ve çok geçmeden ilerde basit bir taverna görüyorsun. Saat her ne kadar geç olsa da, daha gece hayatı başlamadı. Henüz hazırlık aşamasında olan tavernadan içeri giriyorsun. Bir yandan üzerinde içki ve kan lekeleri olan masalar temizlenmekte, öte yandan aynı lekelerin yanında kusmuk lekeleri olan zemin temizlenmekte. Kuytu köşe bir masaya geçiyor ve geçen elemanlardan birini kolundan tutup ucuz bir rom istiyorsun. Eleman kafasıyla seni onayladıktan sonra temizliğine devam ediyor. Ancak temizliği bitirince siparişini iletiyor. Siparişi iletmesinden on beş dakika geçiyor ve masana ürünü getiriyorlar. Vakit geçtikçe yavaştan da olsa insanlar gelmeye başlıyor. Bazıları tek başına, bazıları ikişer üçer kişiler, bazılarının yanında o kadar güzel olmayan kadınlar var, bazıları suratında umutsuzlukla gelirken bazıları ise iş yorgunluğunu atmak için geliyor. Gelenleri izleyerek vakit geçiriyorsun ve artık gece oluyor. Gece olmasıyla beraber taverna canlanmaya başlıyor. Güle oynaya içenler, kahkaha atanlar ve bağırarak konuşanlar. Bir yandan ne olduğu anlaşılmayan bir müzik havada asılı kalmış duruyor. Taverna canlandığı gibi kapılar açılıyor ve içeri dört kişilik bir grup giriyor. Takım elbiselerini paçavra gibi çıkarıp rastgele bir yere oturuyorlar. Herkes kısa bir süreliğine de olsa onlara yan gözle bakıp önlerine dönüyorlar. Gruptan biri bağrıyor. "Garson nerede lan? Burası nasıl taverna?" Bağırması üstüne yakınlardaki bir eleman masalarına gelip ne istediklerini soruyor. Grup en pahalı içkilerden birer tane söylüyorlar. Eleman şaşkın bakışlarla kafa sallayıp gidiyor. Gittiği gibi gelmesi bir olan eleman ile beraber tavernanın sahibi olabilecek bir ihtiyar geliyor. Başını eğerek ve gülümseyerek gruba yağ çekmeye başlıyor. Onları izlerken sandalyelerine astıkları ceketlerinin birinde belirgin bir Şan ve Tarih Partisi sembolü görüyorsun. O sırada sana yakın bir masaya kirli işlerle ilgilendiği gün gibi ortada olan biri oturuyor. Bir süre seni süzdükten sonra o da ŞTP grubunu izlemeye koyuluyor.

Eleman önce ana dili kullanmandan ötürü biraz şaşırıyor. Ardından hafif bir gülümseme ile "Gilkum, yalnızlık başa bela." diyor. Cevap üzerine elemanın masasında yerini alıyorsun. Oturduktan kısa süre sonra eleman şişesini uzatıyor ve şişeleri tokuşturuyorsunuz. Eleman iki büyük yudum alıyor ve ŞTP üyesi elemanları gözlüyor. Senle etkileşime geçerken az da olsa duygu gösteren eleman ŞTP üyelerine duygusuzca bakıyor. Önünüzden geçenlere karşın eleman bakışlarını asla kesmiyor. Vakit ilerledikçe insanlar biraz daha açılmaya, utanç duygularını ve çekimserliklerini yitirmeye başlıyorlar. Bağırarak konuşanların sayısı artıyor. Kalkıp dans edenler oluyor. Yanındaki kadınlarla fingirdeşenler oluyor. ŞTP üyeleri de içkilerinin yanına mezeler ve atıştırmalıklar söylüyorlar. Envayi çeşit ürünle donatıyorlar masayı. Onları izlerken elemanın karnı guruldamaya başlıyor ve sana bakıp gülüyor. "İçki kuru kuru içilir mi hiç? dedikten sonra garson çağrıyor. Gürültünün hat safhada olmasına karşın hemen genç bir garson geliyor masanıza. Garson, elemanın halini hatrını soruyor ve aralarında küçük bir konuşma geçiyor. Gürültüden ne konuştuklarını anlamasan da elemanın isminin Bok olduğunu öğreniyorsun. Bok, garsonun omuzuna hafiften vurup yolluyor onu. Bu sırada dans edenlerden biri dengesini kaybedip ŞTP masasına düşüyor. Son anda yapılan bir hareket ile masanın devrilmesi engelleniyor fakat ürünlerin bir kısmı yere serpiliyor. Buna tepki olsa gerek ŞTP masası kalkp adama küfürler savuruyorlar ve sıra dayağından geçirip geldiği yöne postalıyorlar. Mekan sahibi koşar adım gelip masadan özür diliyor ve ürünleri tazeliyor. Bok, tiksinme ve sinir duygularıyla onlara bakıyor. Kolundaki saate bakıyor ve kafasını iki yana oynatarak hesap yapıyormuşcasına hareketler sergiliyor. Çok geçmeden masanıza kuruyemişler geliyor ve içkileriniz tazeleniyor. "Söyle bakalım, bu çöplükte ne işin var? İçimden bir ses rastgele bir vatandaş olmadığını söylüyor. diyor sana Bok.

Bok, sen sevinç ve afiyet ile gelen ürünleri tüketirken senden geri kalmıyor ve bir parça ekmek koparıyor. Sonra tabağına aldığı bir miktar yoğurdu baharata buluyor ve elindeki ekmek parçasını batırıp içki ile gömüyor. Arada azar azar kuruyemiş yemeyi de unutmuyor. Siz yumulurken diğerlerinin de ağzı dolu sesleri geliyor kulağınıza. Birbiri ile hiçbir bağı olmayan insanlar toplumsal bir bilinçle hareket edermişcesine birbirini takip ediyorlar. Bütün taverna aynı anda içiyor, aynı anda yiyor, aynı anda gülüp, aynı anda bağrıyor. Bok yorumuna karşılık "Aman buraya çöplük dediğini tavernanın sahibi duymasın. Adamın varı yoğu burası. Günün her saati sinirli olsa da sevmiyor değil işini. Hatta, bundan iki gün önce Mil-" Sen lafını bitirmeden lafa girmiş olan Bok sözünü bitirip rozetini gösterdiğinde susuyor ve şaşkınlıkla sana bakıyor. Rozetini gördüğünden emin olunca duruşunu değiştiriyosun fakat Bok'un surat ifadesi ilgini çekiyor. Sanki beklenmedik bir yanlış yaptığını söylüyor bakışı.

Sen romunu son kez yudumlayıp kendini açıkladıktan sonra Bok gülmeye başlıyor. Birkaç dakika güldükten sonra içkisinde dört büyük yudum alıyor ve sana cevap veriyor. "İlk defa acemi olduğunu bu kadar gözüme sokan bir polis memuru görüyorum karşımda. Doğruya doğru, bugün biraz gergindim. Senin sayende iyi güldüm, sağolasın. Demek eğlenmek istiyorsun. Ne hoş! Sana yardımcı olamam ama tavsiyede bulunabilirim." Tabağında kalan iki gram baharatlı yoğurdu sıyırıyor ve içkisini kafaya dikmeye başlıyor. Tavernada yükselen ıslık ve alkış sesleri dikkatini dağıtıyor ve kafanı yana çeviriyorsun. Bakışların olgun bir güzelliği sahneye çıkarken yakalıyor. Önce sarı saçları gözüne batıyor. Sonrasında ışıltılı elbisesi. Tavernanın tek ışık kaynağı gibi parlıyor sahnede. Bok'un içkisini bitirip masaya vurmasıyla önüne dönüyorsun ve Bok gözlerinin içine bakarak sana şunları söylüyor. "Bir dahaki sefere polis olduğunu kimseye belli etme yoksa bağırsaklarını dökerler. O şişme kasların bile seni kurtaramaz." Karanlık bir tarafa ani duygusal dönüş yapmış olan Bok gözlerinin içine birkaç saniye bakmaya devam ederken hareketli bir müzik başlıyor. Müziğin girmesiyle aynı anda Bok saatine bakıp ayağı kalkıyor ve masaya 150 pakt bofu bırakıyor. "Benim sürem dolmuş bulunmakta. Sana keyifli bir gece diliyorum, arkadaşım."

Bok masadan uzaklaşırken içeriye bir anda onlarca kişi akın ediyor. Sahnedeki kadını işaret edip içeriyi tıklım tıkış ediyorlar. Göz açıp kapayıncaya kadar herkes ayağı kalkıyor ve müziğe eşlik ediyorlar. Bir yandan dans ediyorlar, bir yandan da tezahürat ediyorlar. Bok kalabılık yüzünden gözden kayboluyor. Müzik ve insan sesleri beynini doldurmaya başlıyor. İçeride adım atacak yer kalmıyor. Elbette kalabalığı yarıp geçecek kuvvete sahipsin fakat müzik fena değil ve Bok'un bıraktığı pakt bofu sana bütün gece yeter.

Bir yandan dansöz hem oynuyor hem de söylüyor, bir yandan da herkes ayakta eğlencenin tadını çıkarıyordu. Birilerinin elinde içkiler, birilerinin kolları birbirlerinin boynunda, birilerinin elleri birbirlerinin belinde. İçenler de var, öpüşenler de var, tezahürat edenler de var. Kısa sürede kendini bir toplumun parçası olarak hissediyorsun. Farkında olmasan da aidiyet duygun kabarıyor. Kimse senden herhangi bir eylem beklemiyor. Kimse sana yük bindirmiyor. Herkes mutlu mesut. Kimsenin suratında dert yok. Kimsenin ağzından tasa çıkmıyor. Dansöz bile suratında en küçük olumsuzluk taşımıyor. Aksine, şarkıya eşlik edenleri görünce daha da mutlu oluyor. Her şey yolunda!

Zaman, insanların farkındalığında çok uzakta, hızla geçip gidiyor ve dansöz küçük bir ara veriyor. Masana dönüp yeni ürünler sipariş vermek istiyorsun fakat kalabalıktan rastgele birisi kolundan tutup dansözün arasının kısa olduğunu ve bir saniyeyi bile kaçırmak istemeyceğini söylüyor. İkna etme amacıyla da sana bir şişe içki sunuyor. Teklifi kabûl ediyorsun ve ayakta beklemeye koyuluyorsun. Daha içkiden iki yudum alıyorsun ki dansöz tekrardan eğlenceyi başlatıyor. Kanında dolaşan alkol ve midendeki yiyeceklerin etkisiyle iyica uyuşuyor ve kafan güzel oluyorsun. Tam o esnada burnuna garip bir koku geliyor. O kadar pis olmayan fakat biraz tanıdık bir koku. Aldırış etmeyip anın tadını çıkarmak istiyorsun. Belirsiz bir sürenin ardından aynı koku daha yoğun bir şekilde tekrar burnuna geliyor. Merak edip arkanı dönüyorsun fakat kalabalıktan bir şey gözükmüyor. Yanında rastgele bir eleman kokuyu senin de alıp almadığını soruyor. Bir başkası kafasını uzatıp elemanlardan birinin kustuğunu söyleyince umursamayıp önünüze dönüyorsunuz. Müzik daha güzel, dansöz daha güzel, kafa daha güzel. Her şey yolunda!

Dansöz sabahın ilk ışıklarının tavernaya bulmasıyla eğlenceyi bitiriyor ve herkese öpücükler yolluyor. Eğlencenin bitmesi sonucu herkes aslen ne kadar yorulduklarını fark ediyorlar. Birkaçı başını tutuyor, birkaçı midesini tutuyor birkaçı sandalyesine yayılıyor. Birkaçı ise düzgünce oturup kendine gelmeyi bekliyor. Kalabalığın büyük bir kısmı hızla ayrılıyorlar. Âdeta koşar adım terk ediyorlar tavernayı. Sen de tam sandalyene oturup kendine gelmeyi bekleyecekken bir çığlık sesi duyuyorsun. Bir anda hazır ola geçermişcesine ayağı kalkıp çığlığın geldiğine yöne doğru ilerliyorsun. Her adımında erken saatlerden hatırladığın koku daha da ağırlaşıyor. Sesin kaynağına geldiğinde şok oluyorsun. Şan ve Tarih Partisi üyelerinin dördünün de boğazları yarık, büyük bir kan birikintisi üstünde ölü yatıyorlar. Kanın miktarı fazla ve kan kurumuş durumda. İçinde bulunduğun durumu kavramaya çalışırken tavernanın biraz ilersinde bir silüet görüyorsun. Sadece kulaklarına kadar sırıttığını fark ediyorsun. Senin ona baktığını görünce sırıtması hızla siliniyor ve topuklamaya başlıyor.