Adam ile aranda birkaç metre fark varken koşmaya devam ediyorsun. Adam uzakta fakat ona kitlenmiş durumdasın ve mesafeyi asla açmıyorsun. Sahip olduğun kas kuvveti aradaki mesafeyi kısa sürede kapatmaya uygun fakat akşamdan kalma olduğun için kendini zorlarsan kusacağının bilincinde uzaktan takibe devam ediyorsun. Ne ara sokaklar, ne caddeler, ne yollar katediyorsun. Adam durmadan yol değiştirerek, kalabalığın arasına karışarak ilerliyor fakat sen ya kalabalığı yardığın ya da insanlar seni farkettiği gibi yana atladıkları için görüşün bozulmuyor. Kovalamaca tüm hızıyla devam ederken aklın merağına yenik düşerek düşünmeye başlıyorsun. ŞTP üyeleri tanındıkları bir tavernada, sahibinin onlara ayrıcalık tanıdığı bir tavernada katlediliyorlar ve kimse bunu kanları kuruyana kadar farketmiyor. Ne zaman olmuş olabilir ki?

Şehir boyunca adamı takip ederken izini kaybettiremeyeceği düşüncesinden olsa gerek sana fırlatılabilir bıçak atmaya başlıyor. İkişer, üçer hatta dörder tane. Bazıları ısklaıyor. Bazılarını savuşturuyorsun. Bazıları ise etraftaki mağdurlara saplanıyor. Baktı ki, hâlâ senden kurtulamıyor. Önce sağına bakıyor, sonra kendini yola atıyor. Son andan durmayı başaran arabaların üzerinden kayarak karşıya geçiyor ve biraz daha ilerleyip yine bir ara sokağa giriyor. Hazır arabalar durmuş ve sürücüler küfürler yağdırıyorken sen de atıyorsun kendini yola. Adamı ucu ucuna görüp de takip ediyorsun. Artık miden iyicine ağrımaya başlıyor ve gözlerin bulanıyor. İç organlar isyan ederken nereye doğru gittiğine dikkat edemiyorsun. Sadece adamın silüetini takip ediyorsun. Dayanacak gücün kalmayınca terkedilmiş bir harabeye varıyorsun. Adamın içeriye girdiğini görünce soluklanmak için duraksıyorsun. Birkaç dakika içinde kendini toparlayıp doğruluyorsun. Karşında içi zifiri karanlık bir harabe var. Kimler saklanıyor bilmiyorsun. Destek birimler çağırabilirsin elbet fakat belki de hedefine ulaştın bile. Her türlü içeriye girerken dikkatli ol. Bina iki katlı ve geniş. Gölgeler ise bir hayli tehlikeli.

Tüyleri diken diken eden soğuk rüzgâr ve bütün kaslarını geren karanlık harabenin içindeki tek yoldaşların. En azından şimdilik. Duyuların açık ve hazır bir durumda dikkatli adımlarla ilerliyorsun. Her bir gölge olası düşmanın, her bir adımın bilinmeze doğru baş kaldırı! Her geçen saniye karanlık zihnine oyun oynamakta. Kendi çıkardığın sesi bile düşman belleyip kaç kere arkanı dönüyor veya sağ sola hızla bakıyorsun. Yokluk seni ait olduğun varlığın yanılsamalarıyla yutma derdinde iken sen de bu yokluğu yarıp geçip yapmak zorunda olduğunu yapma derdindesin. Kısık bir ıslık duymaya başlıyorsun. Biri yakınlarda! Senle sanki oyun oynuyor. Islık harabenin içinde yankılandığından nereden geldiği belirsiz. Sadece gittikçe arttığını fark ediyorsun. Arkandan ayak sesi duyuyorsun. Sadece bir kereliğine. Ardından sadece soğuk rüzgârı değil, soğuk demiri de hissediyorsun. Gerisi kanının akarken verdiği sıcaklık hissi. Sağ ayak bileğin kesik. İçgüdüsel olarak ayak bileğine bakıyorsun. Bakışlarını etrafa çevirmen ile ıslık tekrar başlıyor. Ne kadar çarpık bir oyun! Avcı avıyla oynuyor. Her bir andan zevk alma derdinde. Islık gittikçe artıyor. Bu sefer nereden saldıracak? Harabenin içinde ışık yok. Ancak dışarıdan gelen loş bir aydınlık var. En kör noktan arkan. Islık en tiz noktaya geldiğinde yine arkandan sadece bir kereliğine ayak sesi duyuyorsun. Tüm hızınla arkana dönüp kolunu savuruyorsun fakat yetişemiyorsun. Davetsiz bir misafir varlığını keskin bir acı ile bacağında belli ediyor. Kıvrımlı bir hançer!. Bacağınla ilgilenirken sert bir ses yankılanıyor. Peşinde olduğun eleman başı eğik şekilde karşında. Bacağına saplı hançerin aynısını elinde tutuyor. Duruşunu alıyor fakat saldırmıyor. Zar zor görebildiğin sırıtması sana meydan okuduğunun ve saldırı sırasını sana verdiğinin kanıtı. Bir av hiç bilmediği bir bölgede o bölgenin avcısı ile yüzyüze. Sırf avcı acıdığı için yaşamakta. Sırf avcı zevk almak istediğinden bacağına saplı bir fırsat var. Peki, av şimdi ne yapacak? Üstünlüğün karşı tarafta olduğunu kabûl edip kaçacak mı? Yoksa vahşi doğanın saklı kuralını gözler önüne mi serecek? "Kimin av, kimin avcı olduğuna kişilerin kendisi karar verir. Kazan ve avcı ol! Kaybet ve av ol!"

Sana okunan meydanı reddediyor ve zihnini hazırlayıp duruş alıyorsun. İçinde bulunduğun durum göz önüne alınırsa akıl kârı bir seçim. İşe yaramayacağına karar verdiğin görüşten kendi mahrum bırakıyor ve işitme duyuna ağırlık veriyorsun. Bulunduğun ortam yankı yapsa bile belki işe yarayabilir. Eğilmeyi hedefliyorsun fakat ne kadar uzun boylu ve geniş beden olduğun gerçeği ortada. Düşman sen saldırmayı reddedince kemiklerini kıtlatıyor ve sana doğru yürümeye başlıyorlar. Gittikçe hızlanmasından ve sesin yankılanmasından dolayı attığı adamları sayamıyorsun ve sesin yankılanan artışından ötürü sadece sana yaklaştığını duyuyorsun. Kalbin küt küt atıyor ve istemsizce dişlerini sıkıyorsun. Yankı her ne kadar saldırının yönünü bulmanı zorlaştırsa da aynı zamanda her türlü sesi de arttırıyor. Kıyafet hışırtısı gibi aslen dikkati çekmeyecek bir sesi bile. Gittikçe artan ses kalp atışlarını hızlandırırken aniden kıyafet hışırtısı ile gölgeleniyor. İşte beklediğin an, harekete geç! Kenara doğru eğiliyorsun fakat omzuna bıçak saplanıyor. Soğuk demirin getirdiği keskin acı! Düşmanın kıyafetini kavrayamıyorsun fakat savurduğun yumruk düşman isabet ediyor. Tam kafadan! Yumruğu attıktan sonra yerde yuvarlanan bir vücut sesi duyuyorsun. Hızla yumruğu attığın yöne dönüyorsun. Yere tükürme sesinin ardından düşmanın etrafında daire çizdiğini duyuyorsun. İlk adımlar dengesiz iken devam eden adımlar sıradanlaşıyor. Sayılabilen adımlar yerini hızlı adımların gürültüsüne bırakıyor. Ses artıyor ve yankılanarak yön duygunu kısıyor. Hayatta kalma içgüdülerin zihninin derinliklerinden yukarı çıkıp düşüncelerini kavrıyorlar. Kan kaybı, acı, karanlık, belirsizlik! Eğer düşmanına başarılı bir şekilde saldırmak için yaralanman gerekiyorsa daha ne kadar dayanabilirsin? Saçmalama, yıllardır ter dökerek elde ettiğin bu üstün fizik seni yarı yolsa bırakamaz! Zihnin hem içgüdülerin hem de duyguların hem de düşmanla uğraşmak zorunda. Bir plan lâzım. Avantaj elde etmen lâzım. Dezavantajdan kurtulman lâzım. Bu gidişle kan kaybından za- Güm! Tam karşında sert bir adım sesi! Çabuk tepki ver!