Yaş: 22
Cinsiyet: Erkek
Ülke: Djurat
Uyruk: Güney Tihami'ye Kaçmayan, Erkek Gibi Erkek, Vatan Sevdalısı Bir Djurat'lı (Tuplo)
Element: Kalsiyum
Rütbe: Polis Memuru
Uzmanlık: -
Boy: 1.98
Kilo: 130
Saç ve Göz Rengi: Altın sarısı saçlar ve açık mavi gözler.
Genel Görünüm: Altın sarısı uzun saçlara ve açık mavi gözleri vardır. Gözlerinin renk tonu oldukça açık ve dikkat çekicidir. Saçlarını genellikle toplamayı tercih eder ve kırmızı bir şapka takar. Vücudu, oldukça kaslı ve parçalıdır. Uzaktan fark edilecek derecede büyük kaslara sahiptir. Bu kaslarını sergileyen kolsuz bir ceket, dapdar bir atlet giyer. Giydiği ceket şapkası gibi kırmızıdır. Bir kemerle tutturulmuş ve botlarının içine sokulmuş bir pantolon giyer. Siyah botlarının bağcıklarını genelde salar, çok sıkı bir şekilde giymez.
Kişilik:
İşte Geliyor: Mabi, Jechi’de köyde yaşayan yirmi ya da otuz kişilik bir Tuplo azınlığının ağabeyi, kardeşi, evladı, en hareketlisi ve eğlencelisi. Büyüdüğü köyde anne ve babasını kaybettikten sonra herkes onun annesi, babası, ağabeyi ve kardeşi oldu. Onu bu köyde tanımayan birisi olmaz, herkese elinden geldiğinin fazlasıyla yardım etmek için uğraşır ve bundan asla bıkmaz. Yaşlılara her türlü iş için yardım eder, çocuklarla sürekli ilgilenir ve genç kadınların her zaman ilgi odağıdır.
Olsun İri: Küçük yaşlardan beri sporlarla ilgilenen Mabi, kendini dövüş sporuna yoğunlaştırmıştır. Tekniklerinin çok iyi olmadığı, yumruklarını, dizlerini, tekmelerini ve kavrama kuvvetini yoğunlaştırarak kendi sporunu yaratmaya çalışmaktadır. Vücudunda ekstradan önem veren Mabi, kendine odunlardan yaptığı ağırlıklar ile kaslarını çalıştırmaktadır.
Olsun Kaslı: Mabi, köyünde büyüyen çocukları da kendisi gibi dövüş sporuna yönelmeleri, bir uğraş edinmeleri ve iradelerini daha sağlam bir şekilde geliştirmeleri için eğitmektedir. Onlara ağabeylik yaparak, onları sürekli eğitir. Köydeki her çocuk Mabi’nin evine istediği gibi girebilmekte, küçük bahçesindeki ağırlıklar ve kum torbasıyla çalışabilmektedir. Mabi köydeki her çocuğa sonuna kadar güvenir ve her zaman arkalarında durur.
Olsun Seksi: Mabi, genç kadınlarla vakit geçirmeyi çok sever. Kadınlarla tanışmak ve konuşmak konusunda oldukça rahattır. Hatta öyle ki, beğendiği bir kadını gördüğü anda gidip sohbet başlatmak ve takılmak ister. Duygusal olarak tamamen bağlanacağı bir kadını aramakta, ancak şuana kadar birlikte olduğu kimsede bunu bulamamaktadır.
Hem de Sarışın: Mabi, haksızın yanında durmayı tercih eden bir insandır. Kimseyi yargılamaz veya ötekileştirmez. Onun için ezilen kimse, onun yanında durur. Güçlü olduğu için güçlünün yanında olan birisi asla olmamıştır. Onun bu görüşünü değiştirebilecek kimse yoktur.
Merhaba Bebek: Arkadaşlık ilişkilerine çok fazla değer verir. Onun arkadaşı olan birisi, Mabi’ye bir yamuk yapmadığı sürece her zaman bir desteği arkasında hissedecektir. Arkadaşlarıyla eğlenmeyi, vakit geçirmeyi çok sever. Sürekli yeni arkadaşlıklar edinmeye hazırdır ve bunu ister. Sosyal bir kişiliği vardır, muhabbet etmeyi, vakit geçirmeyi çok sever.
Görüşürüz Bebiş, Seni Görmemek Zor İş: Mabi, aşırı ciddi bir insan değildir. Zamanı geldiğinde ciddileşen genç adamın, kendini övme huyu vardır. Tabi bunu şakayla karışık bir şekilde yapmaktadır. Kendisi hakkındaki şarkısı ise, “İşte geliyor, olsun iri, olsun kaslı, olsun seksi, hem de sarışın, Mabi Mabi” dir. Genelde bu tarz ilginç cümleler kurar. Kendisini yıllardır tanıyanlara garip gelmese bile, ilk tanıştığınızda garip gelebilir.
İlgi / Hobi:
Dövüş Sporu: “Bir spor keşfettim, henüz tekniklerini tam oturtamadım ancak güzel bir şey. Saf gücümü kullanarak yumruk atıyorum, tekme atıyorum, bazen ani bir diz çıkartıyorum. Aynı zamanda sarılarak hedefimi kitlemek sporun içinde. Bunu geliştirip yaymak istiyorum.”
Kitap Okumak: “Kimse söylesem, senin gibi kocaman bir adam kitap mı okuyor diyor? Biliyorum elimde çok küçük duruyorlar ama okuyorum, Mabi kitap okuyor!”
Özgeçmiş:
“Bak öyle yumruk atmayacaksın Ag, şu şekilde. Böyle daha iyi bir güç salıyorsun. Vücudundaki tüm saf gücü kullanmalısın.”
“Yoruldum artık Mabi ağabey, dinlenelim mi?”
“Evet ağabey! Dinlenelim lütfen.”
“Peki peki tamam. Hadi bakalım.”
Kocaman elini Ae’nin saçlarının üstüne koydu ve okşadı hafifçe. Kendisine aldığı küçük tahta sandalyenin üzerine çöktü bir anda, eline aldığı suyu yudumlarken Ae ve Ag’ın karşısına oturmasını izledi. İç ısıtan o gülümsemesi yavaş yavaş suratına yayılırken çocuklar sanki kana kana su içiyorlardı. Elinin tersiyle ağzındaki suyu sildi Ae. Ardından heyecanla bağırdı sesini kontrol edemeyerek, “Mabi ağabey! Bize bugün hikaye anlatacaktın. Hadi anlat, hadi anlat!” Mabi, sağ elinin işaret ve baş parmağıyla şapkasını gözlerinin üzerine indirdi. Gülümsemesi bir anda kaybolurken, gözleri gökyüzüyle buluştu. Gökyüzünün mavi tonlarına bakarken, tekrardan yerine geldi o sıcak gülümseme. “Tamam, sözümü tutmalıyım o zaman.” Güven veren o kalın ses tonu, çocukların heyecanla beklemesine sebep oldu. Meraklı gözler genç adamın üzerinde dolaşırken, derin bir nefes aldı. Ciğerlerine doldurduğu havayı saldıktan sonra kelimeler ağzından dökülmeye başladı.
“Bundan yaklaşık 24 yıl önce, bir katilin çocuğu oldu. Bu katil, Djurat’ta aranan bir katildi. Uzun bir zaman boyunca kaçmış, kendisini çok seven karısı tarafından da desteklenerek kaçması sağlanmıştı. Karısı hamile olduğundan dolayı mı onu yanında istiyordu, yoksa gerçekten çok sevdiği için mi kimse bilmiyor. Neyse, bu çocuk babasının saç rengini ve göz rengini almıştı. Çocuk büyümeye başlarken, babası basit işlerle uğraşıyordu. Yakalanma ihtimaline karşın tüm imajını değiştirmiş, sosyal ilişkilerden uzak bir hayat yaşıyordu. Annesi ise genelde çocuğa bakıyor, boş olduğunda ise evde yaptığı el emeklerini satıyordu. Ancak ortaya bir sıkıntı çıktı. Çocuğun annesinin ilişkileri oldukça iyi giderken, katil babanın ilişkileri kötüye gidiyordu. Kendisinin uzaklığı, soğukluğu insanları da etrafından itiyordu. Başlarda fark edilmeyen bir kıskançlık başladı babasında. Bir katil, duygularını gizlemekte oldukça iyidir. Babası da aynen bu şekilde, bir süre boyunca gizledi kendini. Çocuk büyüdü, babası iyi bir dövüşçüydü. Kendisini katil eden durumda bu idi. Babası yer altına çalışan kötü bir adamdı. Bir gardiyan gibi düşünün, koruması gereken birisi vardı. Bir gün, koruması gereken kişi saldırıya uğradığında, saldırganları etkisiz hale getirirken öldürdü. İki kişiyi. Neyse, çocuklar. Bu adam oğlunu eğitmeye karar verdi. Oğlunun da kendisine benzer birisi olmasını istiyordu. Annesine olan kıskançlığı, annesine benzemesini istememekle kendini göstermeye başladı önce. Hoş, çocuğun hoşuna gidiyordu bu dövüş işi, çünkü bir spor gibi geliyordu. Zaten oldukça hareketli olan çocuk, tüm enerjisini babasının eğitimleriyle birlikte atıyordu. Babasının gücünü alan bu çocuk, vücudunu iyi bir şekilde kullanmayı öğreniyordu. Çocuk 10 yaşında bastığında, talihsiz bir olay yaşandı. Bir ihbar üzerine gelen polisler, babasını yaka paça götürdü. Çocuğun hatırladığı son şey, babasının kendisine elini uzatmasıydı. Çocuk korkudan uzatamadı, onun hakkında hiçbir gerçeği bilmiyordu bile. Polislerden korktu, babasından korktu. Onun için o an, babasını neden götürdüklerini bilmeyen basit bir çocuğun gözlerinden görülüyordu. Bu yüzden babasının geleceği günü beklemeye başladı sabırsızlıkla. Sürekli çalıştı, babasının öğretilerini ileriye doğru taşımaya çalıştı. O çocuk, bir element kullanıcısıydı. Bunu keşfettiği ilk an, bir dövüştü. Kontrol edemeden, istemeden keşfetti onu. Başka bir azınlık olan Qardakh’ı bilirsiniz. Bir gün, okulundan evine dönerken bir Qardakh’lının kendisine laf atmasıyla başladı her şey. Ondan sonrasında bir kavgaya tutuştular. Çocuk, yediği yumrukların siniriyle birlikte, Qardakh’lının beline yapıştı. O anda hissetti o güzel duyguyu, kaslarının normalden daha güçlü olduğunu, bütün vücuduna bir güç dolduğunu. Kollarını bedenine kitledi. Qardakh’lı ne kadar çırpınsa dahi çocuğun güçlü kollarından kurtulamadı. O anda, çocuk belinden tuttuğu adamı yere vurdu tüm gücüyle. Bir yumruk, bir yumruk daha!”
Mabi’nin elleri, gökyüzüne doğru yumruk atarken çocuklarda yumruklarını kaldırdı havaya. Herkesin içinde bir heyecan oluşuyordu. O anın adrenalinini yaşıyorlardı sanki.
“Neyse, bu durumdan annesine bahseden çocuk bir element kullanıcısı olduğunu öğrendi. Kalsiyum elementi. Fiziksel özelliklerini güçlendirebiliyordu. Buna sevinen çocuk, eğitimlerine daha fazla devam etmeye karar verdi. Gelişti, gelişti. Ancak hayatındaki her şey bundan 1 yıl sonra yok oldu. Babası, nasıl başarmışsa hapisten kaçmayı başarmıştı. Çocuk eve geldiğinde, annesi ve babasını yerde kanlar içinde yatarken buldu. Polis raporuna bu durum şöyle geçti; Hapishane hayatında akli dengesini yitiren adam, hapishaneden kaçarak karısını ve kendisini öldürmüştür. Bu cinayete kurban gitmeyen çocuğun o an içerisinde evde olmadığı biliniyor. Çocuk yıkılmıştı, sanki hayatı yerle bir olmuş gibi hissediyordu. Bir daha asla nefes alamayacakmış gibi. Onun toparlanmasına ne yardımcı oldu biliyor musunuz? Ailesi gibi gördüğü civardaki insanlar. Ona her gün baktılar, her gün ilgilendiler. Ona ailesi gibi davrandılar. Çocuk o zamanlar çok daha iyi kavradı, aile olmak için kan bağı gerekmiyor. Bazı aile ilişkileri ruhsal bir bağ ile olur.”
Sol elinin işaret ve orta parmağını birleştirip göğsünün ortasına koydu. “Buradan çıkan bir bağ…” sanki bir ip çıkıyormuş gibi çekti parmaklarını ve çocuklara doğru götürdü. “Başkasının bağı ile birleşir. O zaman işte, kan bağına ihtiyaç duymazsınız. Bir aile olursunuz. İşte böyle, o çocuk bu aile trajedisinden ruhsal bağı olan ailesi tarafından kurtuldu. Kendisi de bu yarayı kapatamasa bile en azından toparlanmak istiyordu. Kendisi için, ailesi için. Nitekim, o çocuk polis olmaya karar verdi. Artık kendi hayatını yaşayabilmeli, kendi parasını kazanabilmeliydi. Nitekim, oldu da. O çocuk artık bir polis ve ailesiyle birlikte yaşamayı öğrendi. Aslında o çocuk hakkında bahsedilecek birkaç şey daha var. Yaşlarınız büyüyecek, size ilk aşk hikayesini anlatayım. Biraz heyecanlı, biraz da üzücüdür bu aşk hikayesi. Üzücü olan kısım, çocuğun o konuda hiçbir zaman mutlu olamaması. Bu çocuk, kendi evinin iki yan evindeki bir kıza vurulmuştu ailesi öldükten sonra. Kızın siyah, upuzun saçları vardı. Ne uzun, ne kısa bir kızdı. Çocuğun her zaman yanında olmaya çalışan birisiydi o da. Bir yıl kadar bu çocuk karşılıksız bir aşk yaşadı. Hiçbir zaman açılamadı, kendini bir türlü hazırlayamadı bu duruma. Bazen, bazı şeyler için geç kalırsınız. Size bir tavsiye vereyim, birini seviyorsanız asla geç kalmayın. Neyse, bu çocuk geç kaldığını okulundan dönerken anladı. Kızı biriyle el ele gördüğünde, sanki kendinde değildi. Bir anlık boşluğa düştü, anlık bir hafıza kaybıyla kendini yerde kanlar içerisinde yatan çocuğun yüzüne yumruğu vururken buldu. İrkildi, ağlayan, kendisini çekiştiren ve çığlıklar atan kızın sesini duyunca kendini geriye doğru attı. Poposunun üstüne düştü. Korkuyla karşılaştığı manzara bakarken, can yakıcı o cümle yankılandı kızın ağzından. "Bir katilin oğlundan ne beklersin ki!" Yanaklarında sıcak gözyaşlarını hissederken, kalbinin ağrıdığını, hislerinin sanki boğazını kavrayan ellerden ibaret olduğunu hissetti. Boğazını yakalayıp, nefes almasına engel olan eller. Ayağa kalktı, korkuyla, acıyla, umutsuzlukla ve çaresizlikle koşturmaya başladı. Kaçtı, her şeyden kaçtı. Dışarıdan baksanız, sanki ayakları o olaydan kaçıyormuş gibi görürdünüz. Ancak o çocuk duygularından, duyduğu o cümleden, öfkesinden kaçıyordu. O gün kendisine bir söz verdi. "Sinirime hakim olacağım, kimseye zorbalık yapmayacağım. Ben babam gibi birisi değilim, olmayacağım." O günden sonra, bir daha lazım olmadıkça hiçbir şekilde şiddete başvurmadı. O kızla ise, bir daha şansını denemedi. Hiçbir zaman. Güzel olansa, yıllar sonrasında konuştular. Aralarındaki her şey çözülmüş olsa bile, o anının duyguları içlerinde bir yerde kaldı.”
“Bu çocuk kimdi Mabi ağabey?”
“O çocuk benim.”
"O kız ise, senin ablan Ae." Diye geçirdi içinden şapkasını biraz daha tepeye kaldırıp, camdan kendilerine bakan Kegu'ya bakarken...
Karakter Görünümü:
(Street Fighter - Terry *Oyundan alınan bir görünüm olsa dahi animevari çizimleri olduğu için seçmiş bulunmaktayım)
► Show Spoiler
Kuvvet: 4
Kıvraklık: 5
Kavrama: 1
