Gününüz aydın, geceniz güvende olsun, sevgili okuyucu.

Bu serimizde sizlere Himota sözlü tarihi boyunca dilden dile anlatılmış eski öyküleri sunacağız. Eğer ki yorum veya yazım yanlışımız olduysa şimdiden affınıza sığınıyoruz. Kalın sağlıcakla!

Bundan uzun zaman önce, Kurucumuz Kutlu Himota Devleti'ni yeni kurduğu dönemde genç bir yiğit varmış. Bu yiğit okçuluğuyla tanınıyormuş. Nice düşmanı nice uzaklıklardan indirirmiş. Gözleri şahin, kulakları baykuş imiş. Kimse onun eline su dökemezmiş. Ünü almış başını gitmiş ve bir gün Kurucu'nun kulağına gelmiş. "Haber salın bu yiğidime! Gelsin, çıksın karşıma!" Kurucu'nun çağrısı üzerine bu yiğit gece gündüz demeden at üstünde yol almış. Varmış efendisinin karşısına. "Ne büyük onurdur huzurunuza çıkmak! Komut sizin, yerine getirme şerefi benim!" "Yiğidim, duyduklarım doğru mudur?" "Bu güzel toprakların her köşesinde ok attım fakat ne benden uzağa atanı ne de benden isabetli atanı görmedim." "Komutumdur! Ordumdaki bütün okçularla er meydanına çık ve varlığını bana kanıtla! Kanıtla ki seni tanıyayım!" "Komut sizin, yerine getirme şerefi benim!" Elli gün elli gece ok atmış bu yiğit. Taa ki ordudaki herkesi yenene kadar. Elleri ve kolları yıpranmış ve yaralanmış. Yaşam enerjisi bedeni adeta terk etmiş. Yine yılmamış ve devam etmiş. Sormuşlar, "Ey yiğit oğlan, neden bu kadar zorlarsın kendini?" Yanıtı da almışlar, "Kişi varlığını ancak eylemlerle kanıtlar. Ben ancak ter döktüğümde varım. Ben ancak ellerim parçalandığında ve kaslarım çığlık attığında varım. Aksi takdirde, yokluğa karışır, asla var olmamış olurum."
Yiğit oğlan elli gün elli gece sonra bütün orduyu yenmiş bir şekilde efendisinin huzuruna çıkmış. Benliği onu terk etmek üzereymiş. O kadar yorgun, o kadar bitikmiş. Görenler yere yığılıp ölecek sanmış. Kurucu seslenmiş, "Dik dur yiğidim! Göreyim seni!" Yiğit oğlan dik durmuş durmasına da, durduğu gibi öne doğru düşmeye başlamış. Yere çakılıp yitmeyi beklerken, Kurucu'yu ona sarılırken bulmuş. Şaşkınlık ve utanç içinde söyleyecek söz bulamayıp bakakalmış öyle. "Rahat ol yiğidim..." demiş Kurucu. "Bir baba asla çocuğunun yere devrilmesine göz yummaz." O an ilk ve son kez gözyaşı dökmüş geleceğin Okçubaşı. Ordunun okçu birliklerinin başına geçmiş ve Himota ulusunu zaferden zafere götürmüş. Derler ki, bir savaş esnasında düşman oku yüzünden gözünü kaybetmiş. Yine de okçuluğundan kaybetmemiş. Derler ki, bir savaşta düşman eline düşmüş ve kulağını kaybetmiş. Yine de okçuluğundan bir şey kaybetmemiş. Gel zaman, git zaman, Okçubaşı artık yaşlanmış ve yatalak kalmış. Kara Yılan sürüne sürüne bulmuş onu. Son anlarında bile yüzünde bir gülümse varmış. Son sözleri ise şu olmuş.
"Hoşbulduk, Kutlu Atam..."