Bugün Livei için sürpriz dolu bir gün olacaktı çünkü en sevdiği arkadaşı ile bir yere gidecekti ve nereye gideceğini bilmiyordu. Meinsu ona iki gece önce birlikte piknik yapmak istediğini söylemişti ve Livei de hiç düşünmeden bu teklifi kabul etmişti. Onu şaşırtan şey, Meinsu'nun gidilecek yeri kendisinin ayarlayacağını söylemeseydi. Livei bunu sürpriz olarak sayıyordu ve arkadaşına seçeceği mekan konusunda tamamen güveniyordu. Acaba nereye gideceklerdi? Merkez parka mı, köye mi, Trablo'ya mı? Bütün mekanlar ona piknik için uygun görünüyordu ve Meinsu'nun nereyi seçeceği konusunda kesinlikle hiçbir fikri yoktu.

Günlük kot şortunu ve askılı siyah bluzunu üzerine geçirdikten sonra saçlarını her zamanki gibi at kuyruğu topladı ve hafif bir makyaj yaptı. Her ne kadar Meinsu tatlı yapacağını söylese de ne olur ne olmaz diye tuzlu birkaç atıştırmalık hazırlamıştı. Çok sevdiği Madam'ın kafesinden aldığı birkaç tuzlu kurabiye ve içecek meyve suyunu piknik çantasına yerleştirdikten sonra buzdolabındaki biralara gözü takıldı. İçerler miydi acaba? Livei için içmenin günü ve saati olmazdı. Her an her dakika birkaç yudum biraya hazırdı. Yanına meyve suyu aldığı için biralara gerek yoktu. Evet almayacaktı. Piknik sepetini kararlı bir şekilde kapattıktan sonra buzdolabını yeniden açtı ve iki şişe birayı kapıp sepete fırlattı. Asla kendisine hakim olmayı beceremeyecekti. İşe yaramazın tekiydi.

Kapının çalması ile irkildi ve delikten bile bakmadan koşarak açtı. Meinsu karşısında mavi şortu, sarı bluzu ve belinden dökülen beyaz saçları ile inanılmaz tatlı bir şekilde bekliyordu. Bir kız nasıl bu kadar şirin olmayı başarabilirdi? Meinsu bir kızsa kendisi neydi acaba? Meinsu'ya kocaman sarıldıktan sonra hemen piknik sepetini kapıp başına şapkasını geçirip yola koyuldu. "Demek Yofær'e gidiyoruz! Yoksa plaja mı gideceğiz?" dedikten sonra muzip bir gülümseme ile arkadaşının yüzüne baktı. Bugün modu inanılmaz yüksekti ve kendisini son derece keyifli hissediyordu. Otobüse bindikten sonra arkadaşına yanına getirdiklerini saymaya başladı. "Evime çok yakın bir kafe var. O kafenin sahibi bayanı üniversite yıllarından beri tanıyorum. İkinci annem gibidir artık. İnanılmaz güzel kurabiyeler yapar. Sen tatlı getireceğini söyleyince ben de tuzlulardan aldım biraz. Ve şey... İçecek... Hehe." Sıkıntıyla sepetini kapatıp gülümsedi beyaz saçlı kıza. İçkileri görürse Livei'nin bir deli olduğunu düşünebilirdi. "Ben el yapımı şeyler yapmayı pek beceremem de..." dedikten sonra utancını gizlemek için saçlarının uçları ile oynamaya başladı.

Livei için şen şakrak, şarkılar söyleyerek geçen bir yolculuktan sonra Yofær'e gelmişlerdi. Şehir merkezinden plaja kadar yürüyebilirlerdi veya tekrar otobüse binebilirlerdi. Güneş en tepedeydi ve hava inanılmaz güzeldi. Çok sıcak olsa da nem oranı yüksek değildi ve nazik bir esinti vardı. Sanki onları gökten izleyen Frum ve Ser de bu muhteşem havayı piknikleri bozulmasın diye onlara bahşetmişti. "Hava muazzam... Şimdi ne yapıyoruz?" dedikten sonra kocaman bir gülümseme ile Meinsu'ya döndü.

Meinsu muzip bir şekilde gülümseyip göz kırpmıştı yine genç kıza. Livei heyecanlandı. Sürprizleri, özellikle de güzel sürprizleri her şeyden çok severdi. Heyecanla küçük bir çocuk gibi ellerini çırpıp kıkırdadı. Arkadaşı öncesinde bir yere uğraması gerektiğini söylemişti. Meinsu bu yolları avucunun içi gibi biliyordu olmalıydı ki oldukça kendinden emin bir şekilde yönlendiriyordu genç kızı. Livei de daha önce buraya birkaç kere gelmişti ancak yollara pek hakim değildi. Meinsu bir dükkanın önünde durduğu zaman çekinerek kenarda beklemeye karar verdi ancak arkadaşının onu içeri davet etmesi ile birlikte çekinerek içeri girdi.

Dükkanın içinde tonton bir amca onlara doğru gelmişti. Livei bir şey söylemeden ikilinin muhabbetini dinlediğinde anlamıştı ki bu tonton amca Meinsu'nun amcasıydı. "İyi günler." diyerek başıyla selamladıktan sonra kocaman gülümsedi. Yaşlı insanları gerçekten çok seviyordu. Hayatın olgunluğu omuzlarına çökmüş, kalplerini yumuşatmış ve günlük hayatın gereksiz hırslarından arındırmıştı onları. Amcasının Meinsu hakkında ona söylediği şeyleri duyduktan sonra istemsizce kahkaha attı. "Meinsu çok iyi bir arkadaş ve tatlı bir kız. Bana gözü gibi bakıyor." dedi sevecen bir ses tonuyla. Meinsu utanıp telaşlanmıştı. Onun bu halleri o kadar tatlıydı ki Livei onu sabaha kadar sırf bu tepkilerini izlemek için övebilirdi. Amcası Meinsu'ya bir kutu verirken aralarında fısıldaşmışlardı. Livei ne söylediklerini merak etse de saygısızlık etmemek için kulak misafiri olmadı. Dükkandan çıkarken yaşlı adamı son kez selamladı. "Kolay gelsin."

Meinsu'ya karşılık olarak "Senden daha iyi bir arkadaş arzulamazdım." diyerek gülümsedi ve beyaz saçlı kızın koluna girdi. Meinsu ondan biraz daha uzun boyluydu. Bundan dolayı koluna girmek için çok müsaitti. Plaja doğru yürümeye karar vermişerdi. Meinsu yolları oldukça iyi biliyordu ve Livei'yi hiç bilmediği kestirme yollardan hızlıca plaja ulaştırmışsı. Genç kız bu konu hakkında şaşkınlığını gizlemekte zorlandı. Hiç beklemediği anlarda bu güzel kızın bu derece güven verici davranması Meinsu hakkında en sevdiği şeydi. Ne zaman göreve çıksalar canını ona tamamen teslim edebilirdi. Livei iç geçirdi. Bir daha birlikte göreve çıkabilecekler miydi?

Genç kız en son ne zaman denize bu kadar yakın olduğunu hatırlamıyordu. Dalgaların sesini, kumların ayağındaki hissini, tuzlu suyun kokusunu, etrafta uçuşan kelebek ve arıları o kadar özlemişti ki... Güneş tepeden yavaş yavaş inmeye başlamıştı. Hava hala oldukça sıcaktı. Güneşin batıyor oluşu Livei'nin içini rahatlatmıştı. Cildi güneşe anında tepki verip kızarırdı ve bunu yaşamaktan nefret ediyordu. Güneş kremini sürmeyi de unutmuştu. Bazen gerçekten inanılmaz aptal olabiliyordu ve aptallığı kendisini dahi şaşırtıyordu.

Meinsu yanında getirdiği örtüyü kumlara sermiş ve piknik sepetindekileri dışarı çıkartmaya başlamıştı. Livei de hemen örtünün üzerine kuruldu ve sepetindekileri, biralar hariç, örtünün üzerine koydu. "Görüşmeyeli... İyi sayılırım. Hala aklımı karıştıran çok şey var ve bu durum uykularımı kaçırıyor. Biliyorsun. O gece yaşadıklarımız ve o adamın söyledikleri, gördüğümüz her şey... Nasıl bir dünyanın içerisindeyiz anlamıyorum. Kendimi o kadar küçücük ve değersiz hissediyorum ki. Birileri bizi kukla gibi oynatıyor sanki..." Derin bir iç çekti. Çok fazla konuşmuştu ancak içini dökmeye ihtiyacı vardı. Bu hisleri uzun zamandır içinde tutuyordu. "Ben de seni öyle özledim ki. Bir türlü fırsatımız olmadı konuşmaya. Yok artık, onlar Chopt tatlısı mı? Sen mi yaptın yoksa?!" Chopt tatlılarından birisini hiç düşünmeden alıp yemeye başladı. "Çok lezzetli. Ellerine sağlık." dedikten sonra gülümseyerek sordu. "Sen neler yaptın? Nasıl hissediyorsun?"

Meinsu'nun kuklalarla ilgili söyledikleri genç kızın içini ürpertti. O sarışın adamın, piyonların canlarının ne kadar değersiz olduğunu ve fazla önem verirse onlar gibi harcanacak bir piyon olarak kalacağını söylemesi geldi aklına. Elbette Meinsu bunu kast etmemişti ancak gözünün önüne yerleşen rahatsız edici sahneden kendisini kurtaramıyordu bir türlü. Tüm bunları düşünmek iştahını kaçırıyordu. Düşüncelerinden sıyrılıp Chopt tatlısının tadını çıkartmak için başını iki yana sallayarak kendisini silkeledi. Arkadaşı, sorusuna cevap verirken onu can kulağıyla dinledi. Meinsu yakın zamanda araştırma enstitüsüne gittiğini ve orayı gezdiğini hevesli gözlerle anlatmıştı. Demek bilim insanı olmak istiyordu. Aslında bu meslek ona gerçekten çok yakışırdı. Neden polis olmayı tercih etmişti ki? Hayat şartları mı onu buraya getirmişti? Tüm bunları ona sesli olarak sormak istediyse de yutkunup sessiz kalmakla yetindi. Bugün tüm bu depresif konuları konuşmaları için uygun bir zaman olmadığını düşünüyordu.

Zamanın her şeyi göstereceği gerçeğine katılıyordu. Başıyla onayladı beyaz saçlı kızı. Sonuçta bundan iki yıl sonra, hatta belki de iki ay sonra bambaşka şeylerle uğraşıyor olacaklardı. Şu anda edindikleri dertlerden daha büyük dertleri olacaktı, belki de olmayacaktı. Bilemezlerdi. Zaman her şeyi gösterecekti onlara. Can sıkmaya gerek yoktu. Arkadaşına gülümsedi. Bugün Meinsu epey konuşma havasındaydı. Onunla sohbet etmek Livei'yi dinlendiriyordu. Anlaşıldığını hissediyordu. Ortak dertleri paylaştığı birine sahip olmak ne güzel bir histi. Meinsu onunla saatlerce de sohbet etmek istese seve seve kabul ederdi herhalde. Livei o anlattıkça gülüyor, neşeleniyor, uzun zamandır atmadığı kadar yüksek kahkahalar atıyor ve o da bir şeyler anlatarak katılıyordu arkadaşının sohbetine. Zaman iki kız konuşurken su gibi akıp gidiyordu.

Yakın zamana kadar amcası ile yaşadığını söylemişti Meinsu. Biraz evvel dükkanından çıktıkları tonton amcanın yüzü gözünün önüne geldi. Çok iyi bir insana benziyordu. Meinsu annesi ve babasının olmadığını söylediğinde genç kızın içi burkuldu. Öyle ya da böyle, sevsek de sevmesek de bir aileye sahip olmak ne kadar kıymetliydi. Meinsu acaba özlem çekiyor muydu? Livei'nin gözleri doldu. Arkadaşını bir ara köye, aile evine davet etmek istiyordu. Ailesi ile onu tanıştırıp kendi yuvasını ona ikinci bir aile gibi benimsetmek ne güzel olurdu. Arkadaşını sıkıca kucakladı. "Eminim bir gün çift haneli sayılara da geçersin. Hem seninle kim neden anlaşamaz ki? Seni tanıma fırsatı bulduklarında kişiliğine hayran kalacaklarına eminim."

Hava kararırken Meinsu yavaşça ayağa kalkmış ve toparlanmaya başlamıştı. Livei'yi götürmek istediği bir yer olduğunu söylemişti. "Nereye gideceğiz?" En başından beridir başka bir sürpriz olduğunu biliyordu ancak ona yaklaştıkça daha da meraklanmaya başlamıştı. Etrafı toplayan Meinsu'ya yardım ettikten sonra genç kızın onun elinden tutmasına ve yolu göstermesine izin verdi. İki kız el ele güneşin batmaya başladığı sahilde yürüyorlardı.

Sorusuna cevap vermeyen Meinsu ağır adımlarla sahilin en ucunda bulunan kayalıklara götürmüştü genç kızı. Yol boyunca çıt çıkmamıştı iki kız arasında. Yaşlı teyzelerin kahkahalarını andıran martı sesleri, okyanus dalgalarının sahile vurma sesi, denizde çığlık atan çocuk ve genç sesleri dolduruyordu Livei'nin kulaklarını. Keşke her gün böyle huzurlu olsaydı.

Kayalıklara geldikleri zaman durakladılar. Livei burada ne yapacaklarını anlamamıştı. Merak duygusu bütün vücudunu iyiyden iyiye sarmalıyordu. Kayaya mı tırmanacaklardı yoksa? Livei, güzel arkadaşının ne yaptığını izlerken kayalığın sol tarafında ufak bir boşluk olduğunu görmüştü. Onların boyunda ve kilosunda iki kızın rahatlıkla geçebileceği bir boşluktu bu. İçi bir nebze rahatlamış olarak Meinsu'nun peşinden ilerledi. Bu esnada da Meinsu, bu mekanı nasıl bulduğunu genç kıza anlatıyordu. Duydukları Livei'yi epey hüzünlendirmiş olsa da herhangi bir yorum yapmadı.

Manzara muhteşemdi. Batmakta olan güneş, kayalıkların arasından onlara göz kırparak tüm güzelliğiyle gösteriş yapıyordu. Gerçekten de muazzamdı genç arkadaşının keşfi. Meinsu oturup bacaklarını kayalardan sarkıttıktan sonra onun yanına geçerek aynı şeyi yaptı. Bir süre sessizce güneşin batışını izlediler. Meinsu, güneş tamamen ortadan kaybolup son ışıklarını yansıtmaya başladıktan sonra konuşmaya başladı. Livei istemsizce kıkırdadı. Kayalıklarda kucağın küçük bir kediyle çizim yapmaya çalışan tatlı bir kızın hayali ona komik gelmişti. Keşke bu anın bir fotoğrafına sahip olabilseydi. "Burası gerçekten büyüleyiciymiş. Benimle paylaştığın için teşekkür ederim."

Beyaz saçlı kız bir süredir elinde tuttuğu kutuyu Livei'ye doğru sürükledi. Merak duygusuna daha fazla dayanamayacak duruma gelen Livei, kutuyu eline geçer geçmez direkt olarak açtı. Üzerinde bembeyaz bir manolya desenli ucu olan çok şık bir kolyeydi. Livei ne diyeceğini bilemeyerek kolyeyi parmaklarının arasına aldı. İyice incelemek için gökyüzüne doğrulttuktan sonra saçlarını yana atarak kolyeyi boynuna taktı. Yanında bir aynası olmadığı için üzgündü. "Çok güzelmiş. Çok teşekkür ederim Meinsu." O kadar duygulanmıştı ki sözcükler boğazında düğümleniyordu. Ne diyeceğini bilemeyerek gözlerini arkadaşının gözlerine çevirdi. Bu esnada Meinsu ona bir hikayeden bahsetmeye başladı. Birbirini çok seven manolya ve gülün hikayesiydi bu. Gülü çok seven manolya, ölürken ona hediye olarak tohumlarını bırakıyordu. Manolyaların bu özelliğini tarım derslerinden dolayı biliyordu ancak bu duygusal hikayeyi hiç duymamıştı. Meinsu'nun boynundaki kırmızı gül kolyesini gördü. Yoksa bu gül ve manolya... onları mı temsil ediyordu? Bir an için korkuya kapıldı Livei. Ona sarılan arkadaşına sımsıkı sarıldı ve duygularına daha fazla hakim olamayarak onunla birlikte ağlamaya başladı. "Lütfen ölme! Sen benim en iyi arkadaşımsın ve hep de öyle kalacaksın!"

Ağlaşmalar yerini mutluluk gülümsemelerine bırakınca yükselmekte olan dolunayı izlemeye başladılar. Artık gitme vakti gelmişti. Livei o kadar harika bir gün geçirmişti ki asla son bulmasını istemiyordu. Keşke şu anda zamanı durdurabilseydi ve sonsuza dek bu manzaraya bakabilseydi. Bunu her şeyden çok arzu ederdi. Arkadaşının saçlarını okşadı. "Ben de burada sabaha kadar durmayı, hatta zamanın sonuna kadar durmayı çok isterim ancak yarın sabah görev bizi bekler." dedikten sonra kıkırdadı. Bu ortamın modunu bozan realist tarafından nefret ediyordu. Eşyaları toplayıp sepetleri kucakladıktan sonra birlikte yola koyuldular ve otobüse binip şehir merkezine geri döndüler. Yol boyunca sohbet edip birbirlerine çocukluk anılarını anlattılar. Livei uzun zamandır bu kadar çok gülümsediğini ve kendisini bu kadar rahat hissettiğini hatırlamıyordu. Evlerine gitmek için ayrılacakları zaman güzel arkadaşına son bir kez daha sımsıkı sarıldı ve kokusunu içine çekti. Sahip olduğu arkadaşlığı onun için öylesine kıymetliydi ki onu kaybetmemek için elinden geleni yapmaya hazırdı. Gelecekte Meinsu onu reddedecek olsa bile, herkesin iyiliği ve huzuru için savaşmalıydı.

Fin.