Demek satımevindeki dayı bile evleniyordu... Genç kız evden çıkmadan evvel son kez saçını ve ve makyajını kontrol ediyordu. Üzerine geçirdiği ve aslen annesine ait olan straplez siyah elbisesi gözüne inanılmaz şaşalı gelmişti. "Başka bir şey mi giysem acaba?" diye düşündü ancak dolabında tek bir tane bile abiye elbisesi yoktu. Belki biraz daha normal bir kız olsaydı ve hayatta başka seçimler yapsaydı şu anda kendisi de annesi gibi olgun bir kadın olabilirdi. Göğüslerini sıkan ve aşağı çeken elbiseyi elleri ile yukarı kaydırdıktan sonra bigudilere sarıp dalgalandırdığı saçlarını geriye doğru attı. Beyaz kirpiklerini saklamak için gözlerine bolca maskara çekti ve kırmızı rujunu sürdü. Kendini yeterince abartılı hissediyordu, makyajı da abartmaya gerek yoktu.

Otobüse bindiğinde henüz kalkmasına on beş dakika vardı. Gözleri ile koltukları tararken peri kızı gibi beyaz saçlarıyla aradığı kişiyi hemen buldu. Meinsu ondan erken gelmiş ve çoktan boş bir koltuğa yerleşmişti. Hemen onun yanına geçti ve arkadaşına sıkıca sarıldı. "Çok heyecanlıyım. Daha önce hiç Dusha'ya gitmiş miydin?" Livei için bu ikinci Dusha macerasıydı. İlki... İlki pek istediği gibi gitmemişti. Arkadaşları tarafından oyuna getirilmiş ve otelsiz kalmıştı. Neyse ki Shisha isimli nazik polis memuru ona yardım etmişti. Sahi, o da olacak mıydı bu düğünde? Bunu düşünürken aniden kalbinin hızlı hızlı çarpmasına engel olamadı. Her ülkeden insanlar bu düğüne geliyorlardı. Yani Bok da orada olacaktı... değil mi? Umutlarını fazla yükseltmek istemese de yüzünü ateş basmasına engel olamadı ve zihnini dağıtmak için en yakın arkadaşı Meinsu ile sohbete devam etti.

Uzun süren yolculuktan sonra mekana varmışlardı. Tek tek otobüsten indiklerinde uyuşan bacaklarına kan gitmesi için bir süre titreye titreye adımladı. Giydiği yüksek topuklu ayakkabılar da ona hiç yardımcı olmuyordu. Bütün gece bunlarla kalacağını düşündükçe çıldıracak gibi oluyordu. Kesin ertesi gün ayakları su toplayacaktı ve hayatında çekmediği acıyı çekecekti. Satıcı dayının hatırına buna katlanabilirdi herhalde. Işıl ışıl parıldayan gözlerinden mutluluğu okunan satıcı dayı tüm ziyaretçileri kapıda tek tek karşılıyordu. Kızıl saçlı Gedhilfeliler, esmer tenli Dushalılar, siyah saçlı ve ciddi duruşlu Himotalılar, çoğunlukla sarışın Djuratlılar ve... Tihamililer. Hakkında en az bilgi sahibi olduğu ülke Tihami'ydi ve elindeki kıstaslara uymayan tüm insanların Tihamili olduklarına kanaat getirmişti. Gözleri bütün odayı tarıyor ve tek bir kişiyi arıyordu ancak ne yazık ki bulamamıştı. Heyecanla çarpan kalbinin ritmi yavaşladı ve normale döndü. Burada değildi. Belki de gelmemişti. Evet, elbette gelmemişti. Tekrar Livei ile karşılaşmayı istemiyor olabilirdi sonuçta. Belki de düğün ilgisini çekmemişti. Bu tarz ortamlardan hoşlanan bir insan değildi çünkü o.

Kendini ihtimallerle yüksek moralde tutmaya çalışsa da yüzüne hüznün gölgesi yerleşmişti. Satıcı dayının bu mutlu gününde bu şekilde davranması çok ayıp olurdu. Hızla barı aradı gözleri. İçecek, çakırkeyf olacak ve mutlu hissedecekti. Hatta belki de sarhoş olacaktı. Aşırıya kaçıp pislik çıkartmasa iyi olurdu bu sefer. Tıpkı şeyde yaptığı gibi... konserde. Aklına gelen her düşüncenin kendisine o kişiyi hatırlatmasından nefret ediyordu. Böyle olmasını hiç istemediği halde tutulmuştu. Belki de kendisini çoktan unutmuş birisine hem de. Onunla görüşmeyi istemeyen birisine belki de... Ona ne istediğini soran barmene dönüp "En yüksek alkollü içkiden istiyorum." dedi. Tüm ülkelerin içkilerine hakim değildi ve belki de alışkın olduklarının dışında çok daha yüksek alkollü hazineler keşfedebilirdi. Şu an tek ihtiyacı olan şey buydu. İçki bardağını eline aldıktan sonra da yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirip toplanan kalabalıktaki insanlarla tanışmaya ve onları selamlamaya başladı. Satıcı dayının mutluluğuna kadeh kaldırdı ve Frum ve Ser'in onları bir yastıkta kocatmalarını diledikten sonra kahkahalar eşliğinde ikinci bir bardağı daha aldı.

Satıcı dayının kürsüye çıkıp konuşmaya başlaması ile onu uzun uzun alkışladı. Tam konuşmayı dinlemeye hazırlanıyordu ki arkasındaki ses ile irkildi. "Livei, sen misin?" Bu sesi tanıyordu. Duymayalı ne kadar zaman geçmişti? Kaç ay olmuştu? Emin değildi ancak bu sesin kime ait olduğunu çok ama çok iyi biliyordu. Dehşetle arkasına döndü. Uzun boyu, kemikli yüzü, gözlerindeki o şaşkın ifade, omuzlarına dökülen örgülü siyah saçları, yaralı yüzü... Yaralı yüzü mü? "Frum ve Ser aşkına ne oldu yüzüne?!" Sesinin çok yüksek çıktığını fark edip utanarak etrafa baktı ve sonra yeniden ona döndü. Molchud Serthad'ın Bold Plæft Jæft Nyako şarkısı çalmaya başladığı için herkesin dikkati bu mini konsere yönelmiş gibiydi. Arkada bu şarkı çalarken Bok'un gözlerine bakıyordu. Sanki evren onları yeniden, o ilk tanıştıkları ana götürmek istemişti. Tüm bunlar gerçekten birer tesadüf müydü? Eli ayağı birbirine dolanmıştı ve heyecandan titremeye başlamıştı. Bunu saklamaya çalıştıkça daha beter hale geliyordu her şey. "E-E-Evet... Tabi ki de hatırlıyorum!" İçkisinin dibini kafaya diktikten sonra bardağını barın masasına bıraktı. Bok'un kendisi hakkında ne hissettiğini ve düşündüğünü bilmiyordu. Garip davranmamalı ve yanlış anlaşılacak şeyler söylememeliydi. Şu anda bir sevgilisi bile olabilirdi sonuçta, değil mi? Gülümseyerek ona döndü. "Seni özlemiştim! Görüşmeyeli nasılsın? Neler yaptın? Hayat nasıl gidiyor? Yüzüne ne oldu? Görev esnasında mı yaralandın yoksa? Çok acıyor mu?" Heyecandan fazla hızlı konuşuyordu ve taramalı tüfek gibi sorularını art arda sıralamıştı. "Kafana tüküreyim Livei." diye düşünmekten kendini alamadı.

Yarasının acımadığını söylemişti ancak sesi oldukça hüzünlü geliyordu. Livei ilk kez kendi heyecanından ve düşüncelerinden sıyrılıp Bok'u baştan aşağı inceledi. Bakışları derinleşmiş, omuzlarına mahzunluk çökmüştü. Onu son görüşünden beri bir şeyler değişmiş olmalıydı. Başını hafifçe sağa doğru eğip yüzündeki yaraları inceledi. Yeni oluşmuş yaralar değillerdi hiçbiri ancak oldukça derin oldukları belli oluyordu. Livei ellerini göğsünde kavuşturdu. Fiziksel olarak nasıl bir yakınlıkta durması gerektiğinden emin değildi. El sıkışmak fazla garip olurdu herhalde. Sarılmak? Bilemiyordu. Ona Meinsu'ya sarıldığı gibi dostça sarılması mümkün değildi. Ah, içmek istiyordu ancak bir yudum daha içerse sarhoş olacağına yüzde yüz emindi.

Molchut Serthad'ın onları buluşturduğunu söylediğinde gülümsedi. "Keşke bu şarkı her çaldığında seni görebilsem." demek istedi ancak sözcükler dudaklarından dökülmedi. İç çekerek bakışlarını eğdi. "Ah, evet yalnız sayılırım. Bir memur arkadaşım vardı ancak şu an nerede bilmiyorum." dedikten sonra gözleriyle odada Meinsu'yu aramaya başladı. Onun beyaz saçlarını direkt seçebileceğini düşünmüştü ancak salon o kadar kalabalıktı ki minik kızı hiçbir yerde görememişti. "Çok tatlı bir kızdır. Rastlarsak sizi tanıştırayım." Bunu söyledikten sonra pişman oldu. Meinsu gerçekten çok alımlı bir kızdı ve Bok, eğer şu an bir sevgilisi yoksa, ona aşık olabilirdi. Neden böyle bir şey söylemişti ki? Gerçekten ahmağın tekiydi. Pişmanlıkla dudağını ısırdı ancak artık her şey için çok geçti.

Ona yalnız gelip gelmediğini sormayı çok istemişti ancak Bok'un son cümlesine bakılırsa yalnızdı. Futbol konuşacak olduğu bu arkadaşı da muhtemelen o kadar yakın olduğu birisi değildi. Umutlanmalı mıydı? Hala sevgilisi olması ihtimali vardı gerçi. Belki de kız düğüne gelmek istememişti. Her şey mümkündü. Bok'u bir süre hipnotize olmuş gibi izlemeye devam etti.

"JÆKT ÆP, fru jækt bold lim bæb sengz bæb
Jækt, sengz cho grinog teiv
Cho hei plævd, jond fru ri fri stub
Bowo bænch sengz cho ahwuromd"

Tıpkı konser günündeki gibi çalıyordu şarkının nakaratı. Bok hala Livei'nin yanındaydı. İkisi arasında oldukça tuhaf bir sessizlik vardı. Müzik bangır bangır mekanı dolduruyor, konuklar dans ediyor ve herkes çılgınlar gibi eğleniyordu. Livei'nin zihni ise karşısındaki adam ile o kadar doluydu ki hiçbir şeyi duyamıyordu. Hala yanındaydı... Eğer bir sevgilisi olsaydı yanına gelmezdi, değil mi? Onunla konuşmazdı. Onunla neden konuşmuştu? Neden yalnız gelip gelmediğini sormuştu? Onu hala seviyor muydu? Bu ihtimal... Bu küçücük umudun gerçeğe dönüşmesi ihtimali var mıydı?

Livei tamamen bilincini bir başkası kontrol ediyormuş gibi şuursuzca Bok'un kolunu tuttu. "...ni ...yorum..." Genç kızın cılız sesini arka plandaki müzik ve bağrışma bastırıyordu. Bok'un yüzündeki ifadeden ne söylediğini duyamadığını anlamıştı. Parmak ucunda yükselerek genç adama kulağını uzatmasını işaret etti. Ona doğru eğilen Bok'un kulağına bir elini siper ederek cümlesini tekrarladı. "Seni seviyorum. Sana aşığım." Ardından ne tepki vereceğini izlemek için genç adamın yüzüne odaklandı. Her şey bir anda gelişmişti ve Livei de ne yaptığının farkında değildi. Aylardır içine attığı duyguları dışarı taşıyordu sanki. Umuyordu ki bundan pişmanlık duymayacaktı. O gün Bok'u elleriyle ittirmesinin hayatındaki en büyük pişmanlık olarak kalmasını istiyordu. Daha beterini kaldıramazdı. O da artık eski Livei değildi. Onu da yaşadıkları olgunlaştırmıştı. Öyle bir işin içine girmişti ki yarın başına ne geleceğini dahi bilmiyordu. Artık hayatı akışına bırakamazdı. Bir adım atmak hiç atmamaktan daha iyiydi.

Kalbi yerinden çıkacakmışcasına atıyordu. Kocaman olmuş gözbebekleri tamamıyla Bok'un yüzündeki mimiklere kilitlenmişti. Olumsuz bir cevap alabilirdi, buna hazırlıklıydı. Nefesini tuttu. Bok şaşırmış görünüyordu. Ne tepki vereceğinden emin olamayarak afallamış gibi bir hali vardı. Livei tekrar etmek istedi söylediği cümleleri ancak o kadar heyecanlıydı ki dudaklarından tek bir hece dahi çıkmıyordu. Bok ona dönüp bir şey diyecek gibi oldu. Ağzını aralaması ile Livei'nin kalbi çılgınlar gibi çarpmaya başladı. Hiçbir şey söylemeden geri kapanan o dudakları seyretti kalp atışları ritmini korurken. "Lütfen bir şey söyle." dememek için kendisini çok zor tutuyordu. Başı hafiften dönmeye başlamıştı. Sıcaktan mıydı, alkolden miydi yoksa heyecandan mıydı bilemiyordu.

Bok bir anda onun elini yakalayıp hiçbir şey söylemeden yürümeye başlayınca telaşlı adımlarla takip etti onu. Emin adımlarla ilerleyen sırtını izlemek genç kıza bir an için tüm dünyayı ve düğünü unutturmuştu. Bok kabul ederse onunla bu şekilde sonsuza dek yürüyebilirdi. Kalabalıktan uzak bir yere doğru ilerliyorlardı. Müzik ve bağırış sesleri azalmaya başlamıştı. Etrafta onları görecek pek fazla kişi de yoktu. Yeterince uzaklaştıklarına karar veren Bok, durması ile Livei'yi sımsıkı sarmıştı. Genç adamın, başını gömdüğü göğsünden gelen kalp atışını hissedebiliyordu. Bu kalbin hiç durmadan sadece ve sadece kendisi için atmasını istiyordu. Yine bencilce şeyler söylemeye başlamıştı. Bu sefer vicdan azabı çekmiyordu. Bencilleşmeyi hak ediyordu. Hissettiği bu duygular bencilleşmeyi gerektiriyordu. Genç adamın kokusunu çekti ciğerlerine derin derin. Evde geceleri uyumadan önce Bok'u yanında ona sarılırken hayal ettiği geceleri düşündü. Bu anı tekrar yaşamak için canını bile verebileceğini düşünmüştü. Tüm bu olanlar gerçek miydi? Az sonra uyanacak ve kendisini yatağında tek başına mı bulacaktı?

Kemikli sıcacık elleriyle genç kızın yanağını okşadı uzun uzun. Livei artık kedilerin okşanmaktan neden bu kadar hoşlandıklarını biliyordu. Sevdiğin ve seni seven kişi yaptığı zaman insanın içini gıcıklandıran ne muazzam bir duyguydu. Seviliyordu Livei. Sevildiğini hissediyordu. Başka bir şeye ihtiyacı yoktu. Bu ona yeterdi. Unutulmamıştı. Kalbinde bir yerlerde soğumuş olan önemli bir tarafı bu genç adam tüm sıcaklığı ile ısıtıyordu şimdi. Bok'un dolu dolu bakışlarla kendisine bakan gözlerine baktı. Onunkilerle birleşince Livei'nin gözleri de dolmuştu. Bok da o gün aldığı karardan pişman olduğunu söylemiş ve genç kıza bileğini göstermişti. Bileği boydan boya kesik izleri ile doluydu. Livei, Bok'un çıplak vücuduna sarıldığı zaman bu yara izlerini hiç fark etmemişti. Genç adamın ağzından çıkan her sözcük Livei'yi bulutların üzerine çıkarıyordu. Düğün, satıcı dayı ve Molchud Serthad... Her şey tamamen aklından çıkmıştı. Zaman durmuştu ve sadece ikisi için dakikalar geçiyordu.

Bok'un yüzüne doğru yaklaştığını görünce gözlerini kapattı. Dudaklarını yeniden dudaklarında hissetmişti. Bu sıcacık, yumuşacık dudakları o kadar uzun zamandır arzuluyordu ki büyük bir açlıkla karşılık verdi Bok'un öpücüğüne. Ellerini boynuna doladı ve ensesindeki saçlarını okşadı genç adamın. Onu tatmak, tatmak ve daha çok tatmak istiyordu. Bok hafifçe geri çekildiğinde kendisini geri çekmekte fazlasıyla zorlandı. Arzuları tüm bedenini ele geçiriyordu. "Benim de en büyük pişmanlığım o gün seni bırakmaktı. Daha önce hiç bu kadar acı çektiğimi hatırlamıyorum." dedikten sonra kollarını tekrar sıkıca sardı onun bedenine. "Seni o kadar seviyorum ki... Duygularımı tarif edecek doğru sözcükleri bulamıyorum."

Tanıdık bir ses ile irkildi aniden. Meinsu gülümseyerek ikisine bakıyordu. Bok ile buluşması konusunda şakayla karışık sitem etmişti genç kıza. Livei duraksadı. Şaşkınlık dolu gözlerle ikisine baktı. "Siz tanışıyor muydunuz?" Ne zaman tanışmışlardı? Bok Gedhilfe'ye mi gelmişti? Yoksa Meinsu mu Djurat'a gitmişti? Livei neler olduğunu anlayamadan Meinsu çantasından çıkardığı kırmızı gül desenli bir tokayı saçlarına yerleştirdi. Livei arkadaşının övgü dolu sözleri üzerine gül ile aynı renk olana dek kızardı. Tam teşekkür edecekti ki Meinsu'nun Bok'a sarıldığını gördü. Bu kadar yakın olduklarından haberi yoktu. Meinsu neden daha önce bir şey söylememişti ki? Beyaz saçlı peri kızı da tıpkı Livei gibi Bok'un yüzündeki yaraları görünce endişelenmiş ve birbiri ardına sorular sıralamaya başlamıştı. Livei istemsizce kıkırdadı. "İyi anlaşıyor olmanıza sevindim." dedikten sonra her ikisine de kocaman gülümsedi.