Buzdolabından çıkardığı yarım kalmış pasa diliminin yanına bir bardak kahve alıp televizyonunun karşısına kuruldu. Dışarıda çiseleyen yağmur daha hızlanmamıştı ancak toparlanmakta olan bulutlar gelecek olan fırtınanın haberciliğini yapıyordu. Nunto halen işteydi ve gelmesine bir kaç saat daha vardı. Nuwam ise annesinin dibindeki beşiğinde mışıl mışıl uyumaktaydı. Küçük bebeğin gördüğü küçük rüyalar nelerdi acaba? O küçük zihninde neler geçiyordu? Korkunç bir şey görüp uyandığında ağlayacak mıydı, yoksa gülücükler saçarak mı uyanacaktı bilinmezdi. Çatalının yanıyla büyük pasta diliminden bir lokma ayırıp yedi. Ardından kahvesinden bir yudum aldı, çikolata ve kahvenin birleştiklerinde sundukları uyum inanılmazdı. Kahvesini zigon sehpasına koyar koymaz ikinci bir lokmayı attı ağzına. Tekrar, kahve ve ardından bir lokma daha. Alacağı kalorileri umursamıyordu şu an, sadece çikolatalı pastadan aldığı keyfe odaklanmıştı. Daha kahvesi yarıya inmişken biten pastasının ardında bıraktığı boş tabağa bakınca oyuncağı elinden alınmış bir çocuğa dönmüştü. Hayal kırıklığı ve üzgünlük aynı gözlerde buluşmuştu ve tabağı süzüyorlardı. Serçe parmağıyla tabakta kalmış krema ve şekerden oluşan çikolatalı karışımdan bir parmak aldı ve onuda ağzına attıktan sonra tabağı zigon sehpaya bıraktı.

Göz ucuyla bebişini kontrol ettikten sonra koltuğu iyice sokuldu ve yanında getirdiği ince battaniyeye sarıldı. Azıcık sağ tarafa kalan kumandaya uzanıp televizyonu açtı ve hemen sesini kıstı çocuk uyanmasın diye. Tihami televizyonları bilindiği gibiydi, şaşırtmamıştı. Abidik gubidik sabah programları, onlara eşlik eden bir iki tane evlendirme programı, eski dizilerin unutulmamaları için yedibinsekizyüzellidokuzuncu kez tekrardan yayınları gibi bilindik şeyler vardı televizyonda. Bir iki müzik kanalını hızlıca geçti ve sonunda izleyeceği bir şey bulabildi. "Bu adam ne ara birini buldu ya?" diye söylenerek sessiz sessiz izlemeye koyuldu televizyondaki gösteriyi. Bir sürü davetli vardı, hatta aralarından bir kaç tanesi tanıdıktı! Bok! Ne işi vardı bu çocuğun orda? Yanındaki kızıl saçlı afet kimdi? Gözlerini kısa kısa televizyona yaklaştı gördüğü manzaradan ötürü memnundu. Yıllar önce gördüğü umutsuz çocuğun şimdi düğünlerde partilerde kız kaldırıyor olması içine garip bir sevinç doldurdu. Küçük kardeşi adam oluyordu be! Başını beşiğine döndürdü "Sakın Bok dayını örnek alma." dedi.

Kalkıp bir tabak daha pasta alıp koltuğuna sokulup onuda yedi, düğün, Abu'nun katıldığı her düğün gibiydi. Gelin damadı tebrik eden davetliler, abartı saçlı kadınlar, daha önce yemek nedir ne yapılır haberi yokmuşçasına yemek yiyen orta yaşını geçmiş obez teyzeler, hepsi vardı. Bir anlığına kendi düğününü hatırladı. Televizyondakinin aksine çok sade bir düğündü. Sadece çok yakın arkadaşlar ve onların yanlarında getirdikleri insanlar davet edilmişti. Zira özel olan düğün veya düğünün dekorlarının değil, kendilerinin olması için ekstra çaba sarf etmişti Abu. Güzel günlerdi. Battaniyesini üstünden attı, bulaşıklarını alıp lavabonun içine koydu. Nuwam uyanmıştı ve eblek eblek etrafına bakıyordu. Bebeğini kucağına alıp televizyonu kapattı ve camın önüne geçti. Az önce çiseleyen yağmur hızlanmaya başlamıştı, ana kız yağmuru izliyorlardı.