Thomas'ın şaşkın yüz ifadesini başta imkansız bir şey istiyormuşum da, ona şaşırıyormuş gibi yorumlamıştım. Ancak cebinden çıkardığı saat, aradığım o saati görünce bir anda boğazına yapışmamak için zor tuttum kendimi. Thomas, bunun bozuk olduğunu söylediği anda duruldum, eğer çalıştığını söyleseydi muhtemelen bu Parça grubuna katıldığım gibi Thomas'ı döverek ayrılacaktım. Jükum, bana çalışan bir saat bulacağını söyledikten sonra, ismimi öğrenmek istediğini, müttefiklerim varsa onları da söylememi ve gruba dahil etmemi istedi. Gedhilfe'nin kralının yeğenini henüz ifşa edemezdim. Aynı zamanda kendimi de etme niyetim yoktu, bu yüzden sadece adımı söylemem yeterli olacaktı. Tam adımı söylemek için yelteniyordum ki, görünüşüm bulanıklaşmaya başladı, etrafım karardı, ayağım yerden kesildi sanki...

Siyah maskeli, siyah deri kıyafetli bir adam... Karşımda duruyor... Bana öyle bir şekilde soru soruyor ki, kulaklarım acıyor... Boşluktayım... Bu adamın kim olduğunu bilmiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ses çıkarmadan bekliyorum o anda. Bana bahşedilen güç derken, neyi kastediyor? Bana yaklaştıkça yarattığı yankı daha da fazlalaşıyor. Sahte olduğumu söylüyor, böyle devam edersem sahte kalacağımı söylüyor. Adam, elini tutmamı istiyor. Dünya gezegeninin hedeflerinden bihaber olduğumu söylüyor bana. Elini uzatıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

"Bana her şeyi öğret. Öğret ki seçimimi yapabileyim. Öğret ki, kaderimi şekillendirebileyim. Öğret ki, bu kıta için bir sistem olabileyim, bir kural, bir adalet olabileyim. Ancak bana şunu öğret, kim için kural olacağım? Kim için bir sistem olacağım? Ne için adalet olacağım?" Elini tuttum adamın. Yüzüne ciddiyetle, büyük bir kararlılıkla baktım. "Kim yalan söylüyor, kim doğruyu konuşuyor, bilmemi sağla. Bilmemi sağla ki, doğru olan ben olayım. Bana her şeyi öğret."

Perşembe akşamı turumu atacağım.

Adamın elini tuttuktan sonra ortamın kaymaya başladığını hissettim hafiften, fiziksel olarak hareket etmediğimi hissetsem de ortamın değiştiğini görebiliyordum. Vücuduma yüklenen basınç yüzünden gözlerimi kapatmış, olacakları bekliyordum. Vücuduma herhangi bir zarar gelmemiş, garip, yer altına benzer mimariye sahip bir odada açmıştım gözlerimi. Odada bulunan tek tabelanın üzerindeki hiçbir harfi, hiçbir kelimeyi okuyamıyordum. Bir boşluğun içinden, garip bir adam tarafından, garip bir odaya getirilmiştim. Peki ya Jükum? Thomas? Benim gittiğimi görmemişler miydi? Bu adam aniden beni nasıl almıştı, yanımıza, içeriye nasıl girmeyi başarmıştı? Yoksa bunlarda saat sayesinde mi gerçekleşiyordu? Eğer onun sayesinde yaşanıyorsa, saati alma konusunda daha da emin olacaktım kendimden.

Beni buraya getiren adam, tabelanın yanındaki kapıdan girmişti, bu sefer maske takmıyordu. Siyah saçlı, mavi gözlü bir adamdı. Adam yanıma geldikten sonra daha önce bulunduğum yere ve o bulunduğum yerdeki "son zaman dilimine" yollayacağını söylüyordu. Yani, zamanı durdurmuş muydu? Zaman dilimi, onun için farklı bir şekilde mi akıyordu? Şuan bulunduğum oda, kendi gezegenimde karşımdaki adamın araştırma yapmak için kullandığı oda imiş. Ancak hangi kıtada, hangi ülkede olduğumuzu söylemesi mümkün değilmiş. Adam koltuğuna oturduktan sonra sigara uzattı bana, Marlboro Red diye bir marka içiyormuş. Sigarayı aldım, ancak içmeyeceğim. Kulağımın arkasına tıkadıktan sonra "Senden hatıra kalsın." dedim sakince.

Max, yani uzun ismi ve soyadıyla Maxwell Fahrner. Bu adamla tanıştığımı biliyor, üstüne o günden beri beni izlediğini söylüyordu. Max'in bize ne anlattığını söyledikten sonra, kendi doğrusunu açıklamaya başladı. Ingenium, dünya nüfusunu arttırmak ve diğer gezegenlere de insan uygarlığını yaymak için Dünya tarafından yaratılmış. Diğer gezegenleri fethetmek ve kendilerine almak için daha yüksek bir anlayışa sahip olmaları gerektiğini bu nedenle Ingenium'u farklı bir ortam olacak şekilde yarattıklarını söylüyordu. Max'in anlattığından çok daha farklı bir anlatımdı. Daha iyi insanlara sahip olabilmek, güneş sistemi denilen şeydeki tüm gezegenlere sahip olabilmek, insanların gelişmesi, evrilmesi ve daha iyi yerlere gelmesi amaçlarıymış. Dünya'nın bu sistemdeki tek gezegen olmadığını, Mars, Satürn, Jüpiter, Uranüs, Merkür bide Venüs denilen başka gezegenler de olduğunu anlatıyordu. Bu gezegenler boşmuş, insanlar bu gezegenlere ulaşmaya başarırsa sınırsız kaynakları olurmuş.

"Benim kafam karıştı iyice..." Dedikten sonra ciddi bir şekilde adamın suratına bakmaya başladım. Gerçekten kafamı karıştıran büyük sorularım vardı. "Bir gezegen yarattınız, element kullanabilen insanlar ürettiniz, anladığım kadarıyla zaman dilimine bile müdahale edebiliyorsun, ancak bir gezegeni mi fethedemiyorsun? Yani, tanrım karşımda duruyor ve bu tanrının bana söylediği şey gezegen yaratabilecek gücü olduğu ancak gezegen fethetmek için gücü olmadığı mı? Sanırım biraz daha açıklamaya ihtiyacım var." Biraz duruldum. Sorularımı biraz daha düşündükten sonra tekrardan söze girdim. "Tam olarak benden istediğin nedir? Ne yapabilirim? Beni takip ettiğine göre amaçlarımı biliyor olman gerek. Max dahil, sanırım saat kullanıcısı olarak buna sen de dahil, hepinizi yok ederek Ingenium'u kendi kaderine terk etmeyi planlıyorum. Peki ya sen ne istiyorsun? Ne yapmalıyım? Gerçek olmak için, sahte olmamak için, ne yapmalıyım? Aydınlat beni." Tekrardan sessizleştim. Sorularımın cevaplarını oldukça merak ediyordum.

Yarın sabahtan yazacağım.

Adamın açıklaması, Max'e göre çok farklıydı. Kendilerinin hiçbir açıklama olmadan istila edilmesine göz yummayacaklarını söylemiş, ardından birbirimizi dinlememiz gerektiğini, iletişim halinde olmamızı söylüyordu. Birer ürün olarak ortaya çıkmışsak bile, artık bir gerçekmişiz. Gerçek olduğumuz sürece haklarımız olduğunu, kültürlerimizin, yemeklerimizin gerçek olduğunu söylüyor, aynı zamanda amaçlarının bu gezegenin kaynaklarını kullanmak değil insanlarla birlik olmak olduğunu da ekliyordu. Beni davet ettiği şey ise, çok farklıydı. Uzayın genişliğini keşfetmeye, mevcut sınırları aşmaya davet ediyordu beni. Etkilenmiş miydim? Evet etkilenmiştim. Adamın konuştuğu her kelime beni etkiliyor da olsa, aklımda bir soru daha vardı. Ingenium ne olacak?

Başka bir gezegenin vatandaşı olarak, bilinmeyeni keşfetmelerine yardımcı olacaktım. Bilgi ve becerilerim onunkilerle birleşecek, böylelikle iki farklı görüş, iki farklı zihinle sınırları zorlamaya çalışacaktık. Tabi, misyonları sadece Ingenium'u kapsayacak kadar küçük değildi. Diğer tüm gezegenlere, bilinmeyen her şeye doğru gidiyorlardı. Anladığım kadarıyla, evimden ayrılıp başka bir topluluğa katılmam gerekecekti. Bu durumda, Ingenium'u nasıl kurtarabilirdim? "Birlikte mükemmelliğe ulaşabilir ve evrende kalıcı bir fark yaratabiliriz." Peki ya Ingenium? Bu evren içerisinde, Ingenium sağlam taşlar üzerinde mi duruyordu?

Ben bu soruyu soramadan, adam beni geriye yollamıştı. Zaten, duyduklarımdan sonra idrak etme süremi ele alırsak, soruyu soracak yeterli vaktim bile yoktu. Cevap vermeye hazır olduğumda onunla iletişime geçebileceğimi söylüyordu ancak nasıl iletişime geçecektim bilmiyorum. Elini sıktığımda adam ışınlanma sürecini başlatmış ve iletişimde kalacağını belirtmişti. Parlak, titreşen bir ışık aniden bizi sarmaya başlarken oda deforme oluyor gibiydi. Göz açıp kapayıncaya kadar ışık gitmişken, tanıdık bir odada gözlerimi açtım. Bu sefer, içimde çok kötü bir his vardı. Sanki bu anı tekrardan yaşıyormuşum gibi hissediyordum. Sonrasında duyduğum ses ise, neredeyse bunu onaylıyor gibiydi. Jükum, tekrardan konuşmaya başlıyordu.

Thomas ve Thomas gibileri, bir ton sır saklıyorlar. Kimin ne olduğu belli bile değil, bir gün karşına çıkan birisi Ingenium'u kurtaracağım derken öbürü birlikte iş yapalım ve uzayı ele geçirelim diyor. Bunlarla, bunlarla gerçekten iş yapılabilir mi? Böylesine sır saklayan insanlarla? Zamanı bükebiliyorlar, bir anda beni geçmişe götürdü sanki, tekrar ve tekrar bir anı yaşatabilir belki de, böylesine güçle donanmış bir adamın şuan karşımda ne işi var? Bu adamın da bir durumu olmalı. Thomas, onca şeyin üstüne iyi olup olmadığımı sorarken, tekrardan gözlerimi onun gözlerine diktim. İşaret parmağımı ona doğru tehditvari bir şekilde uzattım. "Sen. Saatçisin. Bana saat ve saatçiler hakkında her şeyi şuanda anlatmadan seninle bir iş yapmam." Tehdidim açık ve netti, eğer bana her şeyi anlatmayacaksa buradan çıkıp gideceğim. Bu adamı da dinledikten sonra, bir karar vermem gerek. Aslında, kararım bir yandan var ancak dinlemem, öğrenmem gerek. O adamlardan tarafmış gibi davranıp, onların gücüne erişebilirsem, belki her şey daha iyi olur...

Bu kurnazlığı nereden mi öğrendim? Benden sır saklayan Ae'den...

Jükum'un hararetlenmesi, Thomas'ın ne yaptığımı sorgulaması umurumda bile değildi. Tek istediğim bir açıklamaydı, saatlere dair, saatlerin ne olduğuna ve saatçilerin neler yaptığına dair. Bana sanki artık saatçi olmadığını kanıtlarmış gibi konuşuyordu, üstelik Jükum sinirlenerek söze girdiğinde yine tatmin olmamıştım, çünkü o da Thomas gibi artık saatçi olmadığını, saatle bir alakası olmadığını anlatıyordu. Benim istediğim cevaplar bunlar değildi! Siktiğimin sorusunu böyle sormadım! Tek istediğim, saatin ne işe yaradığı, bu saatle ne bağlantısı oldukları, zamanı durduran, zamanı geri saran, bir anı tekrar yaşamışım gibi bana yaşatan bu saat ve saatçiler kimdi, neydi? Saat Thomas'ın kim olduğunu tanımlamıyor bunu biliyorum, ancak saatler hakkında çok şey bildiğini tanımlıyor. İnsanlardan sır saklamayı bir görev haline getirdiklerini biliyorum ancak ben zaten bir şeyler biliyorum. Beni boktan bir gruba dahil edeceklerini söylediklerinde, hala sır saklayabileceklerini mi sanıyorlardı?

Thomas koltuğa oturduktan sonra bana saatler hakkında her şeyi anlatacağını söylemişti. Açık fikirli olacağıma dair söz istediğinde herhangi bir onay vermedim. Sadece dinlemek istiyordum, birisine bir şeyin hesabını vermeden, bir şeylerin onayını vermeden dinlemek istiyordum. Tek istediğim, bilgi almaktı. Ne yargılamak, ne yadırgamak, hiçbir şey istemiyordum dinlemek haricinde. Yıllarca saatçi olarak çalışan bu adam, bilim adamı ve araştırmacıymış. Diğerleri gibi. Aslında kullandıkları saatler, gözlem yapmalarına ve veri toplamalarına yardımcı olması gerekiyormuş, nitekim Thomas gibi bazıları bu saati kötüye kullanmayı tercih etmişler. Simülasyonu, sanırsam İngenium olmalı, burayı manipüle etmek için kullanmışlar. Pişmanlıkları ve vicdanı takip ediyordu Thomas'ı hayatı boyunca.

Neden yaptığı sorusuna olan cevabı ise, pek tatmin etmeyecek türdendi. Tam olarak uzayı ve zamanı bükemeseler de, buradaki gerçekliği bükebiliyorlardı. Sanırım, az önce karşılaştığım adamın da bana yaptığı şey bu olmalıydı. Thomas gibileri, az önce konuştuğum adam gibiler, bu ülkeye yardımcı olacak gibi durmuyorlardı, üstelik daha fazla sır sakladıkları açıkça belli oluyordu. Jükum konuşmayı devam ettirmesini söylemiş, Thomas ise buraya nasıl geldiğini anlatmaya başlamıştı. Saatçilerden ayrıldıktan sonra gidecek bir yeri yokmuş gibi hissetmiş, bu yüzden Ingenium'a gelmiş. Buradaki düzen içerisinde kaybolan, araştırmalar yapan Thomas bu süreçte Jükum ile tanışmış. Jükum da aynı Thomas gibi bir bilim insanıymış, ancak dikkat ettiği konu eylemlerin sosyal ve etik sonuçlarıymış. Ingenium da iki dost olarak beraber vakit geçirmeye, araştırma yapmaya başlamışlar. Bu süreçte de Thomas dayanamayıp, kendi geçmişini ona anlatmış.

Parça, bilginin güç olduğu bir organizasyon. Amaçları ise evren hakkında her gün başka gerçekler öğrenmek imiş. Topladıkları bilgilerin herkesin işe yaraşamasını, herkese fayda sağlamasını istediklerinden birlikte çalışıyorlar ve birbirlerinden öğrenerek gerçek bir fark yaratmayı amaçlıyorlarmış. Jükum'un sözleri bittiğinde derin bir nefes aldım. "Size ciddi bir konuşma yapacağım. Sizin bir parçanız olmak istiyorum ancak, isteklerimi ve hayallerimi tam olarak anlamanız gerek..." Az önce bana gelen adamı aklıma getirdim. Onlara bundan bahsedeceğimden emin olduktan sonra devam ettim. "Az önce bir saatçi, senin tayfadan birisi beni yanınızdan aldı. Güzel bir konuşma yaptık kendisiyle, hatta bir sigara hatırası bile aldım. Bakın..." Kulağıma tıkıştırdığım garip markalı sigarayı gösterdim. "Thomas, tanıyor musun bilmiyorum ama kısa bir süre öncesinde Maxwell Fahrner denen biriyle tanıştım. Seninkilerden birisi. Bana Ingenium'u Dünya'dan kurtaracaklarını, bunu saatçilerin yapacağını söyledi. Saatçilerden kurtulmak için saatçileri beklemek, ne kadar acınası değil mi? Ingenium'dan olan birisi değil, Dünya'lı bir saatçi. Bizi kurtaracak ve bizde bekleyeceğiz. Sizlerin yanından aniden beni, belki seni, belki Jükum'u alan adamlarla doluyken, Maxwell gibi konuşan ancak icraat göstermeyen adamları bekleyeceğim değil mi? Hayır hayır hayır... Benim hedeflerimi iyi tanıyın..."

Sağ elimin işaret parmağını havaya kaldırdım. "Öncelikle, saatçilerle şuanki halimle baş edemeyeceğimi biliyorum. Ancak Ingenium'u kurtaracak birisi varsa o da Ingenium'lu olmalıdır. Maxwell ile tanıştığımda onu dövüp saati almayı denedim, ancak tam kolunu kıracakken bir şeyler yaptı ve gitti. Yani, benim bir saatim yok. Bu adamlarla baş etmek için bir saat bulmam gerek." Orta parmağımı havaya kaldırdım. "İkincisi, burayı kurtaracağını söyleyen saatçileri, bana az önce diğer gezegenleri fethedelim diyen saatçileri, aktif olarak saat kullanan herkesi ortadan kaldıracağım." İşaret parmağımı havaya kaldırdım. "Üçüncüsü, Thomas, seni yargılamadım. Ancak bu saatin herhangi bir yozlaşma getirebileceği büyük bir ihtimal. Ben de gücüne kapılıp Ingenium'a hükmetmek isteyebilirim. Bu yüzden, aktif olarak beni anında öldürecek birisini istiyorum. Eğer yozlaşırsam ve tüm saatçileri ortadan kaldırdıktan sonra saati yok etmemeyi tercih edersem, beni anında öldürecek birisine ihtiyacım var. Parça grubundan birisi olursa, benim için daha iyi olur." Serçe parmağımı havaya kaldırdım son olarak. "Bilmediğim teknolojilerin döndüğünü fark ettim. Örneğin Mavi Yıldız denen adamın kafama dayadığı ilginç şey. L gibi bir şeydi. Bunlar hakkında bilginiz varsa, benden sır saklamayın lütfen. Çünkü ilk yapacağım şeylerden birisi, o adamı öldürüp teknolojisine el koymak olacak. Hatta bana tekme atma cüreti gösterdiği için, boynunu kıracağım..."

Konuşmam bittikten sonra, ellerimi enseme doğru attım. Maskemi yukarı kaldırmak için hazırlanıyordum. "Bu arada..." Dedikten sonra maskemi yerinden çıkardım. Dağılan saçlarımı kafamı iki yana sallayarak toparladıktan sonra, kocaman ve sıcak bir şekilde gülümsedim. Bana arka çıkan dostlarıma her zaman sıcak bir gülümseme ile yaklaşırım. "Ben kötü birisi değilim. Sadece Ingenium'un kaderini, Ingenium'lulara ve zamana bırakmak isteyen birisiyim. Bu yüzden tüm saatçileri, gerekirse kendimi bile ortadan kaldıracağım." Sonrasında maskemi sol elime aldım, Jükum'a doğru elimi uzattım, "Adım Mabi Mabi. Bir kere söyleyince hoş, iki kere söyleyince daha hoş." Sıcak gülümsemem yüzümden eksilmiyorken, önce Jükum'a selam verecek ardından Thomas'a verecektim, her ihtimale karşı selamlaşma sonuna ekleyecektim uyarımı. "Lütfen adımı ve yüzümü kimseye söylemeyin, sadece üçümüz bilelim." Sonrasında etrafıma bakınmaya başladım sinirle. Son bir şeyi söylemeyi unutmuştum... "Bu arada söylemeyi unuttuğum bir şey var. Az önce beni alan saatçi! Senin peşinden geleceğim ve şunu bil ki, kafandan duvarıma doldurma ganimet yapacağım. Şimdi teklifine cevabımı öğrenmişsindir umarım. Peşinden! Geleceğim! Beni! Bekle!"