Doktorun önerisi üzerine bir süre dinlenmeye karar veriyorsun. Yatağa uzanıp gözlerini kapatıyorsun, ancak zihnin hala sorularla dolu. Bir süre sonra, dinlenmiş ve enerji toplamış hissediyorsun. Kalkıp, laboratuvarı keşfetmeye karar veriyorsun. Doktor ve diğer çalışanlar, senin bu yeni ortamı keşfetmene izin veriyorlar. Laboratuvar, senin dünyandakilerden çok farklı. Her köşede, bilmediğin teknolojilerle dolu cihazlar var. Duvarlarda, karmaşık grafikler ve bilimsel formüller yer alıyor. Bazı cihazlar, hava moleküllerini analiz ediyor gibi görünüyor, diğerleri ise canlı hücreler üzerinde çalışmalar yapıyor. Bir köşede, büyük bir mikroskop, bilinmeyen bir madde üzerinde detaylı incelemeler yapıyor. Laboratuvarın bir bölümü, genetik araştırmalara adanmış gibi duruyor. DNA sarmalları, genetik kodlar ve hücre yapısı üzerine çalışmalar yapılıyor. Bir diğer bölümde, uzay ve astronomiyle ilgili araştırmalar yapılıyor. Büyük ekranlarda, galaksilerin ve yıldızların haritaları görünüyor. Bazı ekranlarda, uzak gezegenlerin yüzeylerinden alınan görüntüler akıyor. Bu bölümde, uzayın derinliklerini inceleyen teleskoplar ve diğer gözlem aletleri bulunuyor. Laboratuvarın en ilginç bölümü ise, zaman ve boyutlarla ilgili çalışmaların yapıldığı alan. Bu bölümde, zamanın akışını ve farklı boyutlar arasındaki geçişleri inceleyen cihazlar var. Bazı cihazlar, zamanın farklı hızlarda akışını gösteriyor, diğerleri ise paralel evrenlerin varlığına dair araştırmalar sunuyor.

Dinlenme sürecinin ardından, laboratuvarın beyaz önlüklü doktorları yanına geliyorlar. Yüzlerinde ciddi bir ifade var, sanki önemli bir şey açıklamak üzereymiş gibi. Onların yaklaşmasını dikkatle izliyorsun, merak ve biraz da endişeyle. Doktorlardan biri, sana doğru eğilerek konuşmaya başlıyor. "Wændz, seninle konuşmamız gereken çok önemli bir konu var." diyor doktor, sesindeki ciddiyetle dikkatini çekiyor. "Araştırmalarımız ve incelemelerimiz sonucunda, senin geldiğin gezegendekilerden seni ayıran çok nadir ve özel bir güce sahip olduğunu keşfettik. Bu güç, herkeste bulunmuyor. Aslında, bu gücün varlığı çok az insan tarafından biliniyor. Bu güç, genellikle deneylerle açığa çıkarılmaya çalışıldığında ölümcül sonuçlar doğurabiliyor. Ancak senin durumun farklı. Senin vücut yapın, bu gücü doğal ve güvenli bir şekilde barındırıyor." Bu bilgiyi sindirmeye çalışıyorsun. Doktor, şaşkınlığını anlamış gibi görünüyor ve açıklamasına devam ediyor. "Bu güç, senin dünyanda bile nadir görülen bir şey. Ve bizim dünyamızda, bu gücün potansiyelini anlamak ve kullanmak için çok az fırsatımız oldu. Seninle çalışarak, bu gücün sırlarını çözebilir ve iki dünyanın da geleceğini değiştirebiliriz." Bu sözler karşısında ne hissettiğini bilemiyorsun. Bir yandan, bu gücün varlığı ve potansiyeli heyecan verici, diğer yandan ise, bu gücün getirebileceği sorumluluklar ve tehlikeler endişe uyandırıcı. Doktor, senin düşüncelerini anlamış gibi, "Endişelenme, Wændz. Burada, bu gücü anlamak ve kontrol etmek için sana yardımcı olacağız. Senin güvenliğin bizim için en önemli öncelik. Tek ihtiyacımız senden onay almak. Eğer bize güvenir, onay verirsen hemen çalışmaya başlayabiliriz. Eğer onay vermeden önce sormak istediğin herhangi bir soru varsa lütfen sor. Sana sonuna kadar destek olmak istiyoruz."

Doktorun önerisi üzerine bir süre dinlenmeye karar vermiştim. Açıkçası buraya kadar gelmiş olmak için bundan daha kötü şeylerle karşılaşabileceğimi düşünmüş olsam da atmosfer pek öyle görünmüyordu. Bu da beni biraz rahatlatmıştı. Uzun süre yatıp dinlenmek istemiyordum yeni bir Dünya’da hazır gözümü açmışken. Gerçi Dünya’da mıydım ondan da emin değildim ancak söylenenlere göre öyleydi en azından. Dinlenme alanımdan ayrılıp laboratuvarı keşfe çıksam geleceğim için daha iyi olacaktı. Öyle de yaptım. Çevreyi keşfetme sırasında kimse bir sorun veya engel çıkarmaması içimi biraz daha rahat ettirmişti ancak her türlü bir bilinmezliğin içindeydim ve tamamen tedbirsiz davranmamalıydım.

Etrafa bakındığımda her yerde ayrı bir cihaz ve teknolojik malzemeler görüyordum. Anlamadığım formüller ve bir şeyleri temsil eden grafikler yer alıyordu. Bense müze gezer gibi gezip bunlara bakınıyordum. Bir köşede gördüğüm mikroskop bilemediğim bir maddeyi incelemek için kullanılıyordu belli ki. Merak uyandırsa da merceğinden bakıp bir şey anlayabileceğimi sanmıyordum. Biyolojik bir şeyler üzerine çalışma yapıldığı anlaşılıyordu ancak bunun yanında uzay ve astronomik şeyler konuyu farklı noktalara çekiyordu sanki. Ne tür bağlantı olduğunu henüz anlayamamıştım ancak dışarıdan gelen bir tür maddeyi inceliyor olabilirler miydi? Burada ‘dış’ denilen şey benim asıl yaşam alanım olabilir miydi peki? Bunları sormalı mıydım emin değildim. Bazı cihazların zaman olarak birbirinden farklı akışı olduğunu görmüştüm. Bunlar paralel evrenlerin varlığına yönelik gibi görünüyordu. Çok garipti.

Bu sakince ve merakla geçirdiğim sürenin sonuna gelmişim gibi görünüyordu çünkü önlüklü doktorlar yanıma gelmişti. Yüzlerindeki ifadeyi gördüğümde bir şeyler olacağını hissedebiliyordum. Doktorlardan biri bana eğilerek konuşması gereken önemli bir konu olduğunu söylediğinde onların bu ciddiyeti beni de etkileyip onlara karşı bir tavırda bulunmayacağımı açıkça yüz ifademden belli ediyordum. Bana benim geldiğim gezegenlerdekilerden beni ayıran çok nadir bir güce sahip olduğunu söylediğinde şaşkınlığımı gizleyememiştim. Güç açığa çıkarılmaya çalışıldığında ise ölümcül sonuçlar doğurabilecek bir güçmüş. Peki, ama neydi bu şey tam olarak anlayamamıştım. Vücut yapımın bu gücü doğal olarak barındırdığını söylemişti. Yani bağışıklığım olan bir şeydi galiba. Bu gücün sırrı ile iki dünyanın da geleceğini değiştirebileceğini söylediğinde olayın boyutunun bu kadar büyüyebilmiş olmasına karşı ne diyeceğimi bilememiştim. Bir yandan heyecan verici diğer yandan ise sahip olduğum söylenen ancak varlığını bilemediğim bir gücün ister istemez yüklediği sorumluğun ağırlığıyla endişe vericiydi. Doktor endişe etmemem gerektiğini söylediğinde bakışlarımı kaldırıp bundaki samimiyetini okumaya çalışmıştım. Doktor benden onay ve sormak istediğim varsa sormamı istiyordu. Destek olacaklarını söylediğinde kendimi duygu seline kaptırmak ile bir yere varacağımı sanmıyordum. Eskisi gibi aşırı tepki vermemiş olmama şaşırmıştım aslında. Bu olayların henüz başlarındayken böyle bir şey yaşasaydım kendimi yerlere atıp babamı görmek istediğimi bağırarak ağlıyordum muhtemelen. Garip bir histi içimdeki. Bakışımı kaldırıp “Oldukça nadir bir güç olduğunu söylediniz ancak ben bu gücün varlığını bugüne kadar hissedemedim bile. Yalnızca kalsiyum elementinde iyiyim. Onun dışında ne ile karşı karşıya olduğumu bilmiyorum ve bilmek istiyorum. Böylece nasıl yardımcı olabileceğimi bilebilir ve araştırmanızca yardımcı olabilirim” diyordum.

Doktor, seninle daha rahat bir ortamda, araştırma laboratuvarının dışında, sakin ve aydınlık bir odada konuşmayı tercih ediyor. Bu odada, bilimsel karmaşıklıktan uzak, sade bir dekorasyon hakim. Doktor, karşına oturuyor ve ciddi bir ifadeyle konuşmaya başlıyor. "Düşündüğün gibi, bu güç, basit bir element manipülasyonu değil, Wændz. Bu, insanın sınırsız evrim potansiyeliyle ilgili bir şey. Biz burada, insanın bilinmeyen yeteneklerini keşfetmeye çalışıyoruz. Senin durumunda, bu yetenekler olağanüstü bir seviyede. Senin vücudun, belki de insanlık tarihinde ilk kez, bu potansiyelin bir kısmını gerçekleştirebilmiş durumda." Doktor, duraklayarak senin tepkini ölçüyor. Yüzünde, bilimin heyecanı ve keşfetmenin merakı var. "Bu güç, sadece fiziksel veya zihinsel bir yetenekten ibaret değil. Bu, insanın varoluşunun temel yapıtaşlarını, DNA'sını bile etkileyebilen bir şey. Bu güçle, insan, kendini ve çevresini dönüştürme yeteneğine sahip olabilir. Senin durumunda, bu güç henüz tam olarak anlaşılamamış olsa da, seninle birlikte çalışarak bu sırrı çözmeye çalışacağız."

Doktor, bir an durakladıktan sonra devam ediyor. "Şu anda, senin üzerinde herhangi bir tarama veya test yapmayı planlamıyoruz. Öncelikle, senin bu duruma nasıl tepki verdiğini ve bu gücün senin için ne anlama geldiğini anlamak istiyoruz. Bu gücün keşfi, sadece bilimsel bir ilerleme değil, aynı zamanda senin kişisel bir yolculuğun da olacak. Bu yolculukta seni yalnız bırakmayacağız ve her adımda yanında olacağız." Doktorun bu sözleri, senin kafandaki soruları bir nebze olsun hafifletiyor. Ancak hala tam bir cevap alabilmiş değilsin. Doktorun verdiği üstü kapalı açıklamayı çözmeye çalışırken bir yandan da etrafında olan bitenlere bakıyorsun. Camdan dışarı baktığında parlayan güneşi ve işlek bir meydanı görüyorsun. Aslen yaşadığın yere, Gedhilfe'ye çok benziyor. Gözlerini tekrar doktora çeviriyorsun. Kötü bir insana benzemiyor. Belki de sorunu daha farklı sormalısın, ya da ona güvenmeyi seçmelisin. Tüm bu düşüncelere dalmışken doktor sana son bir soru soruyor. "Normal yaşantında hiç... kendini herkesten farklı hissettin mi? Sanki farklı bir amaç için doğmuşsun gibi."

Doktor benimle daha rahat konuşabileceği bir ortama götürmüştü beni. Sade bir odaydı bulunduğumuz yer. Karşıma oturduktan sonra yüzüne takındığı ciddiyet önemli şeyler söyleyeceğinin belirtisiydi. Gücün insanın sınırsız evrim potansiyeli ile ilgili olduğunu söylediğinde kafamda pek bir şey canlanmamıştı. Ancak bu durumun benim için olağanüstü seviyede olduğunu söylemesi şaşırtıcıydı. Bunun ne olduğunu merak ediyordum açıkçası. Bende bilmediğim nasıl bir olağanüstülük olabilirdi ki?

Doktor bu güç ile çevremdekileri bile dönüştürebileceğimi söylediğinde iyice bir karmaşa bulutu çökmüştü zihnime. Nasıl dönüştürecektim? Anlatılanlar bende olduğu söylendiği gibi olağanüstü geliyordu ancak buraya bir şekilde ışınlandığım için bundan daha olağanüstü mü değil mi bilemiyordum. Bu sırrı çözmek istiyordum çünkü söyledikleri kulakardı edilemeyecek kadar önemliydi.

Doktor henüz bir test aşamasına geçmeyi doğru bulmamıştı benim üzerimde. Bu gücün keşfi benimle beraber olacakmış. Sanırım kendimi keşfetmem gerekecek... Ancak bu yolculukta kontrol altında olacağım için şanslı mıyım değil miyim bilemiyordum. Doktorun güven verici sözlerine aldanasım vardı açıkçası. Onda saçmalıktan sonra böyle rahatlatıcı konuşmalara ihtiyacım vardı belki de. Ancak her ne kadar doktor doğruları söylüyor olsa bile bu bütün her şeyin başlangıcını bana açıklamıyordu. Gece ansızın karşıma çıkan fötr şapkalı adam kimdi ve benden ne istiyordu? Camdan dışarı baktığımda işlet bir meydan görüyordum. Gedhilfe'ye andırıyordu burası. Ancak orada laboratuvarların böyle insanlara yakın yerlerde olduğunu sanmıyordum. En son bulduğum tesis yer altındaydı... Kandırılıyor olabilir miydim? Olmadık acayiplikler yaşadıktan sonra böylesi sakin, hayatın olağan akışı içerisinde bir şeyler doğru değil gibi geliyordu.

Doktor ben bunun düşüncelerine yoğunlaşmışken bana kendimi herkesten farklı hissedip hissetmediğimi sormasıyla bakışlarımı camdan dışarıya çektim ve önce doktora ardından zemine döndürdüm bakışlarımı. Böyle bir hissimin olup olmadığını kendime soruyordum. Fötr şapkalıdan önce sıradan bir polis memuruydum. Derslerimde başarılıydım ve babamı gururlandırmak için çabalıyordum. Kendim için ise alışverişe çıkmak, sahil kenarında kafede oturmak, modayı takip edip kızlarla erkekler ile ilgili konuşmak dışında bir amacımın olduğunu hatırlamıyordum. Bir de, sanırım iyi bir insandım. Ne bileyim, bir kötülük içimden geçmezdi veya kavga eden çocukların kavgalarını önlerdim. Ancak bunlar da gayet sıradan şeyler sayılırdı sanırım... O karşılaştığım, arkadaşlar edindiğim gruptakilerin kayıplarını aramalarına yardım edip adaleti sağlamaya çalışmak hatta bunun için hayatımı riske atmak bana farklı bir hayat amacı veriyordu ancak eskisi gibi geçirebileceğim günlerin olup olmadığını merak ediyordum. Şu anda doktorun karşısında farklı bir gezegende eskiye dönüşün imkanı yokmuş gibi gelse de...

Yavaşça ayağa kalkıp camdan dışarı çevirdim bakışlarımı. Doktora özel bir şey söyleyemeyeceğimi hissediyordum, çünkü özel bir şey yoktu. "Sıradanlığı yaşamak sizin için farklı, özel bir şey olabilir mi?" diye sorduktan sonra "Pek çok farklı figürle karşılaştım. Kimileri birbirine karşı, kimisi ise beraber hareket ediyordu. Beni buraya hangi tarafa ait olan getirdi bilemiyorum ancak bilmek istiyorum" dedikten sonra kalsiyum: sağlamlık gücümü aktive ettikten sonra "Endişelenmenize gerek yok, yalnızca hava almak istiyorum" dedikten sonra camı kırmak için yumruk atacaktım. Teyit etmem gereken ilk şey, bu dünyaya ait insanlar olmalıydı. Dışarının havasını almak istiyordum ve bu kadarcık hoyratlığın anlayışla karşılanmasını bekliyordum.

Doktor, sıradanlık ile ilgili söylediğin cümleyi duyduğunda terlemeye başlıyor, bunu sen de açıkça görebiliyorsun. "Sıradanlık..." diyor önce, sonra da gözlerine bakıp "Herkesin ihtiyacı olan bir şey, değil mi?" diye soruyor. "Sıradanlık ve sıradışılık aynı oranda olmalı, anca öyle ideal insan hayatına ulaşabiliriz." Doktorun sözü bittiği gibi stilini aktive ediyor ve camı kırıyorsun. Bir anda panilkeyen doktor peşinden bakıyor ve yanındaki bir arkadaşı onu tutuyor. Sen ise ilk defa bu yabancı ama bir o kadar da evi andıran yerde dışarı çıkıyorsun. Dışarı çıktığın anda gördüğün ilk şey cıvıldayan kuşlar oluyor, malum gökyüzü o kadar güzel ki ilk baktığın yer de orası oluyor. Hemen ardından kafanı sokağa çeviriyorsun. Camı kırdığın için sana garip garip bakan birkaç insan fark ediyorsun ama onun dışında herkes mutlu mesut, her şey güzel görünüyor. Mutlu evli çiftler, kaykaylarında kayan çocuklar ve birbiriyle oynayan kediler geziyor etrafında. Daha dikkatli baktığında Gedhilfe'ye göre birkaç değişiklik olduğunu fark ediyorsun. İnsanların giydiği kıyafetlerin sizinkilerle alakası yok mesela. Öte yandan normalde küçücük olan televizyonlar burada devasa, hatta o kadar devasa ki bazı binaları televizyon ekranlarıyla kaplamışlar. Bu binalarda yazanlar da ilgini çekiyor, genellikle tek bir şeyin reklamını yapıyor gibi görünüyorlar. İlk gördüğün reklamda "Hiperya: Geçmişiniz ve Geleceğiniz" yazıyor. Bir diğerinde "Hiperya ile Güvenli, Güçlü, Güzel" yazısı var. Bir diğer reklamda uzun saçlı, sakallı bir adam var. Laboratuvar önlüğü olan bu adamın yanında "Çok Yaşa Hiperyus!" yazıyor. Bu yazının hemen altında ise "Yüce Liderimiz Kutay Zengin'in Emeklerini Kutsuyoruz." yazıyor, daha ciddi ve resmi bir yazı tipi ile. Sen tüm bunlara bakarken arkandan biri omzuna dokunuyor ve hemen arkana dönüyorsun. Bu, konuştuğun doktorlardan biri. "Wændz Hanım, kapımız da vardı. Gezmek isterseniz gezebilirsiniz ama doktor arkadaşların da akşama işleri var, bir konuşsaydık?" diye rica ediyor nazikçe.

Doktorun sözlerime cevabının ardından camı kırıp dışarıya çıkmıştım. O kadar farklı şeyler yaşamıştım ki buranın gerçekliğini kontrol etmek benim için şart olmuştu artık. Dışarı çıktığım anda kuşları görüyor, cıvıltılarını işitiyordum. Aldığım nefes temizdi. Berrak gökyüzü ise içimi ısıtıyordu adeta. Uzun süredir içinde kapana kısıldığım karanlığın ardından böylesine bir atmosferin içinde olmak ruhumda dalgalanmaya sebep oluyordu. Kaykaylarıyla kayan çocuklar, mutlu insanlar ve hayvanlar ortalıkta güzellik tablosu oluşturuyorlardı. Duygusal bir tabloydu bu benim için. Her ne kadar burasının gerçekten Dünya olup olmadığı konusunda beni tereddüte düşürecek gibi olsa da insanların giyimleri ve binalardaki devasa televizyon ekranları Gedhilfe'de olmadığımı açıkça gösteriyordu.

Etrafın büyüsüne kapılmış gibi yerimde kalakalmıştım. Burası gerçekten yaşanacak bir yerdi. Hatta keşke burada yaşayabilseydim diye düşünüyordum. Gözlerim ekrandaki reklamlara gidiyor ve Hiperya başlıklı içeriği görüyordum. Bir diğerinde uzun saçlı, sakallı bir adam vardı. Hiperyus yüceltiliyordu. Kutay Zengin denen kişinin emekleri sayesinde mi bütün bu güzellikler var olmuştu burada? Peki ben neden karmaşanın ortasındaki bir gezegende bilinmeyen yerlerden çıkan silüetlerle mücadele etmiştim? Neler olduğunu anlayamıyordum.

Omzumda hissettiğim elin ardından bunun sahibine dönmüştüm. Doktorlardan biri karşımdaydı. Kapılarının da olduğunu söylediğinde etrafa bir daha bakındım ve istemsizce gülümsemiş ve kendimi tutamayıp gülmüştüm. Konuşma talebine karşı "Peki, ben artık ikna oldum. Konuşulması gereken ne varsa konuşalım. Beni aydınlatın" diyordum hafif neşemi de belli ederek.

Doktor, yanına gelerek sana gülümseyerek eşlik ediyor. İkiniz beraber laboratuvarın içine doğru yürüyorsunuz. Doktor, yürürken konuşuyor. "Bak Wændz, burası Hiperya. İnsanların her zaman huzurlu ve mutlu yaşadığı bir yer. Fakat bu huzur, liderimiz Hiperyus'un çabaları sayesinde mümkün. Hiperyus, bu dünyanın en büyük bilim insanlarından biri ve aynı zamanda bir lider. Hiperya, onun vizyonu ve bilimsel liderliği altında gelişti." Doktor, laboratuvarın içine girerken, sana Hiperya'nın çeşitli teknolojik harikalarını ve başarılarını gösteriyor. Laboratuvara vardığınızda, doktor sana bazı cihazları ve araştırmaları tanıtıyor. "Bizim buradaki amacımız, insan potansiyelini maksimum seviyede kullanabilmek. Hiperyus'un liderliğindeki araştırmalar sayesinde, insanlık tarihinde görülmemiş başarılar elde ettik. Senin gibi nadir yeteneklere sahip bireyler, bu araştırmalarda büyük rol oynuyor. Senin gücün, insanlık için büyük bir adım olabilir."

Doktor, sana gücünün ne olduğunu ve nasıl kullanılabileceğini açıklıyor. "Senin gücün, insan DNA'sını etkileyebilme yeteneği. Bu yetenek, genetik hastalıkları iyileştirebilir, yaşlanmayı yavaşlatabilir hatta durdurabilir. Ama bu gücün kontrolü çok önemli. Kontrolsüz kullanımı tehlikeli sonuçlar doğurabilir. Bu yüzden sana, gücünü nasıl kontrol edeceğini öğretmek istiyoruz." Doktorun açıklamalarını dikkatle dinliyorsun. Doktor, sana birkaç test yapmayı teklif ediyor, ancak bu tamamen senin rızanla olacak. "Bu testler, gücünü daha iyi anlamamıza ve kontrol etmeni sağlamamıza yardımcı olacak. Ancak sen rahat olmalısın. Senin güvenliğin ve rahatın bizim için her şeyden önemli." Dışarıdaki güneşli manzarayı ve laboratuvarın huzurlu atmosferini göz önünde bulundurarak, kararını veriyorsun. Kendi içinde, bu yeni dünyada yerini bulma ve kendi gücünün sırlarını çözme yolunda bir adım atmaya hazır hissediyorsun. Kendi gezegenindeki karmaşadan uzakta, belki de Hiperya'da yeni bir başlangıç yapabileceksin. Doktorlar eşliğinde sana çeşitli deneylerin yapılacağı odaya ilerliyorsun. Doktorlar güleryüzlü, sen mutlusun ve hayatın büyük bir değişime uğramak üzere. Seni rahat bir koltuğa oturtuyorlar, bir süre sonra her şey bulanıklaşmaya başlıyor. Anlaşılan sana bir ilaç veriyorlar, ama sorun değil. Her şey daha iyi, daha güzel olacak ve sen bunu adın gibi biliyorsun. Yavaşça gözlerinin karardığını hissediyorsun. Bir süre sonra bilincin tamamen kapanıyor. Duyularından hatırladığın son şey...

Yanık kokusu.