“Sayın komiser, benimle konuştuğunuz için teşekkür ederim. Devlet içinde konuyla ilgilenen tek kişi siz olabilirsiniz.”

“Frum ve Ser inandırsın şaşkınlığım hala üzerimde. Normalde böyle şeyler olmaz, bakarlar ama siz merak etmeyin. Ben arkadaşlara bildireceğim ve bu işi halledeceğiz. Dediğinizin bir iddia olduğunu ve yanlış çıkması durumunda aleyhinize kullanılabileceğini biliyorsunuz, değil mi?”

“Evet komiserim, biliyorum. Bu konuda sorumluluk almaya hazırım.”

“Öyleyse yarın görüşmek üzere, Imu hanım.”

Hükümetin kalmanız için ayarladığı, deniz manzaralı otelinden çıkarken aklınıza sadece bir soru geliyor. “Neden sabahın köründe gitar çalıp şarkı söylerken içki içiyorlar?” Gengzjots’un kıyı teşkilat merkezlerinin birine ulaşmak için sahilin kıyı tarafından yürüyorsunuz ve etrafınızda bulunan balık restoranlarında “Sabahlar olmasın be güzelim!” gibi replikler eşliğinde sarhoşluğun sınırına doğru ilerleyen insanları gözlüyorsunuz. Sabahın köründe bu insanların bu restoranlarda ne yaptığına anlam veremeseniz de anlam veremediğiniz bir başka şey daha çok dikkatini çekiyor. Etrafınızda çok fazla Gedhilfçe konuşulduğunu duyuyorsunuz ve konuşulanları anlamıyor olmak canınızı sıkıyor. Basit bir Gedhilfçe bilgisine sahip olsanız da günlük konuşmaları anlamakta zorlanıyorsunuz. Selamlaşmalar, hal hatır sormalar size vız gelse de muhabbet ilerlediğinde içinizi bir hüzün dolduruyor. Bir gün öz dilinizi öğreneceğiniz inancıyla yolunuza devam ediyor ve bulutsuz, güneşli, sessiz ve sakin bir Gengzjots sabahının tadını güzel bir sabah yürüyüşüyle çıkarıyorsunuz.

Teşkilat merkezine vardığınızda kapının kilitli olduğunu fark ediyorsunuz. Yakınlarda bulunan bir saati kontrol ediyor ve sabahın 6:50 olduğunu görüyorsunuz. Kapının yeni silinmiş camından içeri göz atıyorsunuz ve yaşlı bir görevli kadına rastlıyorsunuz. Görevli, etrafın tozunu alırken kapıya doğru yürüyor ve sizin onu dışarıdan izlediğinizi fark ediyor. Elleriyle ‘daha açılmadı’anlamına gelecek bir jest yapıp hala kapıda durduğunuzu görünce kapının iç kilidini açıyor ve “Daha açılmadı oğlum, on dakikaya gelin.” diyor. Yaklaşık yedi dakika boyunca kavurucu güneşin altında bekledikten sonra yanınıza bir görevli daha geliyor ve elini kaldırıp “Spumd hwups, præmsog itsamo?” diyor. ‘Günaydın, işler nasıl gidiyor?’ dediğini anlamış olsanız bile ister istemez şaşkın bir yüz ifadesine büründüğünüz için hafif bir kahkaha ile sözüne devam edip “Pardon beyler, alışkanlık. Nerelisiniz?” diye soruyor. Cevabınızı verdikten sonra bir sigara yakıyor ve konuşmaya devam ediyor. “Ben de buralıyım, bugün de bir vakaya atandık, sabahın köründe deliler hastanesine gideceğiz. Başpolis olmuşuz nelerle uğraşıyoruz be gülüm.” Sizden biraz daha küçük duran ve görünüş olarak sizden pek farklı olmayan adama onunla aynı vakaya geldiğinizi belirtiyorsunuz ve adam şaşırıyor. “Vay be, sıkılacağız biraz ama yapacak bir şey yok artık. Adım Eijolf Trazthad bu arada.”




Kapılar açıldıktan sonra içeri giriyorsunuz ve birer kahve alıyorsunuz. Kahvenin nasıl olacağına karar verirken sağ tarafınızdan üstünde alev simgesi olan kocaman bir şapkaya sahip bir kadın geliyor ve gür bir sesle “Siz Yald Krishodz ve Kwær Yantodz musunuz?” diyor. Kadını onayladıktan sonra “Ben de Komiser Smigaei. Tam adım Smigaei Tsuarudo. Babam Krani’dir.” Komiser Smigaei oldukça sert ve duygusuz bir yüz ifadesiyle elini uzatıyor ve ellerinizi sıkıyor. Ellerinizi sıkarken bile ne kadar kuvvetli olduğu anlaşılıyor. “Birazdan çıkıp belirtilen kişinin yakınının evine gideceğiz. Sormak istediğiniz bir soru varsa şimdiden sorun isterseniz.” Vaka içinde genel olarak nasıl bir gidişatta olacağınızı biliyorsunuz ve bir sorunuz olup olmadığını düşünüyorsunuz.