Başpolisimizin yanına gelip oturdum. O da kağıda bir şeyler çizmekle meşguldü. Ben kendimi tanıtıp basit bir cümleyle özetledikten sonra o da karşılığında kendisinden bahsetmeye başladı. Rahatlamıştım açıkçası. Vermeden alamazsın kanuna göre kendim hakkındaki bilgileri vermek zorundaydım. Bu bilgileri az vermek her zaman beni daha memnun etmiştir. Başpolisimiz adının Bo'ek Ujmitga olduğunu söyledi. Kafamı sallayıp "Memnun oldum." dedim içtenlikle. Sinir problemleri olduğu için insanlarla anlaşmakta zorlanıyormuş. Evet bunu zaten onu ilk gördüğümde televizyona ettiği küfürlerden anlamıştım. Kafamı sallayıp viskimi yudumladım. Bo'ek'in yanına kaçmak cidden doğru bir karardı. Kendimi 10 kat sakinleşmiş hissediyordum. Başpolisimiz önündeki kağıdı kaldırdı ve bana çevirdi. Kaşlarımı kaldırıp baktım çizimine. Bir buçuk yıldır bir dergide çizerlik yapıyormuş. Benden güzel çizdiği için, ben de çiziyorum falan diyemedim. Dalgasına çizim yapıyordum çünkü. Bo'ek başpolis olmadan önce daha çok çizdiğini, şimdi zaman bulamadığını söyleyince "Evet, işlerin yoğun olduğunu tahmin edebiliyorum." dedim. O çizimine dönünce ben de çizmesini izleyerek "Kaplıca iyi oldu. Tatil gibi g-" Şom ağzımı sikeyim. Bir anda ampul patladı. Başpolisimizin ayağa kalktığını hissettim. Alarma geçmişti. Odadan çıkmamızı istiyordu. "P-peki..." dedim şaşırmış bir şekilde. Elimdeki bardağı dengede tutmaya çalışarak ayağa kalktım ve elimi kör gibi etrafa sürerek Bo'ek'in götünü yakalamamak için dualar ettim.

Bizimkilerin olduğu kaplıcada hala ışık yanıyordu. Bo'ek'in arkasından oraya doğru ilerledim. Resepsiyonun oraya geldiğimizde Komiser Jüme'nin yavşadığı kadın panikle yanımıza koştu ve başpolisimizi yakalayıp ağlamaya başladı. İki tane adamın elementleri ile tehdit ettiklerini söyledi. İşte o zaman sessiz bir "Hassiktir..." çektim. Bizim için geldiklerine adım gibi emindim ama neden? Polislere saldırmak için nasıl bir taşağa sahip olabilirlerdi. Başpolisimiz bana kadınla kalmamı söyledi. Elag ve Jüme'nin bulunduğu kaplıcaya ilerlerken arkasından "Ama başpolisim..." dedim. Bo'ek benden yüksek rütbedeydi. Burada kalmamı ve kadına bakmamı istiyorsa bunu yapmak zorundaydım. Üstelik, daha önce hiç sıcak çatışmaya girmemiştim. Bu yüzden kaderimi kabullenip olayı uzatmadım. "Emredersiniz." Yanımda ağlayan kadına dönüp omuzlarından rahatlatıcı bir şekilde tuttum. "Merak etmeyin hanımefendi." dedim. Sesimi oldukça rahat çıkarmaya dikkat ediyordum. Kadının yürümesini sağlayarak yanında resepsiyon masasına kadar götürdüm. Elimdeki viski bardağını üstüne koyduktan sonra da masanın altına girmesi için yardım ettim. "Bir süre burada durun. Merak etmeyin bir yere gitmeyeceğim." dedikten sonra elimi kurşun atmaya hazır bir şekilde tutup, kapıya bakmaya başladım. "Komiser Ulchig, Başpolis Ujmitga şimdi olayı kontrol altına alırlar. Üstelik bir meslekdaşım daha var içeride. Ben de buradayım size zarar veremezler. Böyle bir şey yaşadığınız için üzgünüm. Ne olur ne olmaz diye adamların tiplerini ve sizi tehdit ettikleri elementleri bana söyleyebilir misiniz?" diye sordum. Sesimin hala sakin çıkması için elimden geleni yapıyordum. Komiserimiz ve başpolisimizden çok emindim ama onları iş başında göremeyeceğim için de üzgündüm açıkçası.

Yine de içeriden biri kaçmaya çalışır diye elimi kapıya çevirmiş ve nişan almıştım. İçeriden çıkacak ve tanımadığıma emin olduğum kişilere ateş etmekten çekinmeyecektim. Karınlarına hedef almayı planlıyordum. Eğer kimse dışarı çıkmazsa ve içeriden beni işkillendiren sesler gelirse, içeri girmek ya da kaçmak arasında seçim yapmam gerekiyor. Bunu sonra düşünmeye karar verdim. Şimdi hareket etmeden beklemeye ve odanın dışında da olabilecek herhangi bir tehlikeye karşı dikkat kesilmeyi planlıyorum.

Bok: Kadını masanın altına soktuktan sonra sorduğun soruya cevap vermek için seni yanına çağırıyor ve "Uranyum olduğunu söylediler." diye fısıldıyor. Bir süre havaya bakıyor ve düşünüyor, ardından tekrar sana doğru uzanıp "Tiplerini hiç hatırlamıyorum, çok panikledim." diyor. Çok geçmeden bulunduğun odadaki ampul patlıyor ve etraf tamamen kararıyor. Dışarı baktığında tepenin arkasında kalan sokağın ışıklarını görüyorsun ancak çok uzakta olduğu için bulunduğunuz zemini aydınlatmaya yeterli olmuyor. Masanın altındaki kadın ışıklar gittiği anda çığlık atıyor ve yerinden fırlıyor. Sen ise aşırı keskin bir koku alıyorsun ve kokuyu aldığın anda içgüdüsel olarak kadının elinden tutup kendini kaplıcanın kapısından dışarı atıyorsun. Kendini ve kadını dışarı attığın sırada dinlenmekte olan sokak lambaları yanıyor ve en azından kaplıcanın dışını görebilir hale geliyorsun. Etrafını kolaçan ediyorsun ve kimseyi göremiyorsun ancak içeri doğru baktığında parlayan bir taş görüyorsun. Parlayan taşın yeşil renginde olduğunu zar zor da olsa görebiliyorsun. Öğrendiğin bilgiler aklına geliyor ve o taşın Uranyum yayabileceği ihtimalini gözden geçiriyorsun. O taşın bulunduğu bölgeye girmen riskli olduğundan, hasar almana sebebiyet verebileceğinden dolayı kaplıcaya ulaşmanın farklı bir yolunu bulman gerekiyor gibi görünüyor. Kadın, sana dönüyor ve "Lütfen beni burada bırak, sen git. Arka taraftan dolanırsan kaplıcalara ulaşırsın ama sağdan değil soldan dolan. Adamlar sağa doğru ilerledi diye hatırlıyorum." Adamların gittiği yoldan mı yoksa boş olan yoldan mı ilerlemen gerektiğini düşünüyor ve Bo'ek'in verdiği emri gözden geçiriyorsun. O sırada içeriden çatırtılar duymaya başlıyorsun. Hızlıca karar vermen gerekiyor gibi duruyor.

Elag: Ortalıkta sallanan penisini gören adamlar bir anda donup kalıyorlar. Komiser, gözünü direkt olarak senin penisine doğrultup kendisinden asla duyamayacağını düşündüğün bir cümle kuruyor. "Güzel penis, kral." Komiserin boynuna bıçak doğrultmuş olan adamın sesinin titremeye başladığını fark ediyorsun. Bir anda yine inanamayacağın bir emir veriyor arkadaşlarına. "Sen buna yarrak mı diyorsun? BEYLER, SOYUNUN!" Solundan gelen ikili bir anda önce liderlerinin yüzüne bakıyorlar, sonra da birbirlerine bakıyorlar. İstemeye istemeye soyunmaya başlıyorlar. Adam konuşmaya devam ediyor. "ÇIKARIN MALI VURUN ORTAYA!" diyor. İşlerin böyle gideceğini tahmin edemediğin için olayın absürtlüğüne kendini bırakıyor ve eğlenmeye bakıyorsun. Son olarak ikili külotlarını çıkarıyorlar ve göz kamaştırıcı bir görüntüyü gözünün önüne koyuyorlar. Hayatında daha önce bu kadar büyük penis gördüğünü hatırlamıyorsun. Büyük olması bir yana, şekillerini incelediğinde bu kadar düzgün, derli toplu, düzenli penisleri daha önce görmediğine emin olabiliyorsun. Adamlar utanç içinde dik dik dururken Komiser Jüme'nin boğazına bıçak dayamış olan liderleri kahkaha atıyor ve sana dönüp "Eee, söyle bakalım koca adam! Kimmiş 'koca adam?'" diyor. Komiser Jüme ise bu olaya yorum yapmıyor ancak içinden 'ne oluyor amına koyayım' dediğini adeta duyabiliyorsun.

Uranyum... Kadın masanın altından bana kişilerin tiplerini hatırlamadığını ve uranyum kullanıcısı olduklarını söylediğinde kafamda bir sürü plan çatır çatır dönüyordu. Ne yapmalıydım? Düşünmemeliydim. Düşünürsem nişan almam zorlaşabilirdi. Tam nefesimi vermiş, elimi titretmemeye çalışıyorken bir anda patlayan ampulle yerimden zıpladım. Çok konsantre olduğum için "Ananskm!" oldum istemsiz bir şekilde. Kadın da çığlığı bastı! Burnuma kötü kokular geliyordu. Gerçekten kötü kokular. Ayağa kalkıp kadının elinden tuttum ve onunla birlikte dışarı koştum. Bu koku uranyum siksok elementinin radyasyonundan kaynaklanıyor olmalıydı. Kafamdaki tüm planlar küfürler ile yer değiştirdiğinde dışarıdaydım ve dışarıdaki ışıklar yanmıştı. Bu uranyum lanetinin ışık patlatma gibi bir sorunu mu vardı? Hiç de araştırmamıştım ki. Dışarıda kimse yoktu. Sadece ben ve Jüme'nin yavşadığı bu resepsiyon görevlisi... İçeride ise yeşil bir ışık... "Uranyum." dedim fısıltıyla. Kurşun elementimde biraz geliştirmiş olsaydım kendimi, bu radyasyona takılmadan geçebilirdim ancak onun yerine elimden kurşun atmak konusunda ilerlemiştim.

Kaplıcalara bu yoldan gidemezdim. Peki kendime soruyorum. Kaplıcalara ulaşmak istiyor muyum? Kaçıp yardım da çağırabilirim. Bu benim ilk görevim. Savaşmalı mıyım? Kendime güveniyor muyum? Tüm bu sorularımın cevabı hayırdı. Gerçekten de kaçmak ve başkasının işimi yapmasını istiyordum ancak fazla düşünmeme izin vermedi yanımdaki kadın. Bana onu burada bırakmamı söyledi. Sağdan değil soldan ilerlersem kaplıcalara varabilirmişim. Dalgın dalgın "Bizim sağımız mı onların sağı mı?" gibi saçma sapan bir soru sordum bu cümlesine karşı. Bo'ek kadını korumamı söylemişti. Sikeyim kadını kendimi korumak istiyordum. Yine de sakinleşmeliydim. Ben bir polis memuruydum ve şu an meslekdaşlarım tehlike altında olabilirlerdi en azından bir dikkat dağınıklığı yaratmalıydım. Eğer minicik bir zaman versem onlara... Hepsi benden yeteneklilerdi. Hallederlerdi! Kadına kafamı sallayıp "Siz gidip yardım çağırın." dedim. "Acele edin. Onlara Yanardağ Kaplıcalarında saldırıya uğradığımızı söyleyin." Saldırıya uğradığımıza da emin değildim ama biraz abartmakta sorun yoktu. "Ben içeri giriyorum." Kadının yola çıktığından emin olduktan sonra ben de onun gösterdiği yerden koşmaya başladım.

Elimden geldiğince hızlı bir şekilde kadının gösterdiği sol taraftan ilerledim. Kaplıcanın etrafında tam tur atıp adamların ve bizim kaplıcanın olduğu yere yakınlaştığımda adımlarımı yavaşlattım. Sessizlik daha mantıklıydı. Deminden beri atom enerjim parmaklarımın ucundaydı. Solak olduğum için sol elimde biriktirmiştim kurşunu ve sağ elimle nişanımı dengeleme amaçlı sol elimin bileğini yakalamıştım. Kendi kendime "Bunu yapabilirsin." diyordum. "Sakin ol." Derin derin nefes alıp vermekten göğsüm gözle görünür bir şekilde kalkıp iniyordu. "Sadece dikkat dağıtma amaçlı bir kurşun... Güven kendine. Yapabilirsin." Bizim kaplıcanın oraya ulaştığımda yine bir uranyum sorunu olabileceğini düşünsem de adrenalinim üst düzeylere ulaştığı için fazla bekleme yapmadım. Kapıya doğru koştum. İçeriden konuşma sesleri geliyordu. Kapıya ulaştığım anda "AAAAAAAAAAAAAAAA!" diye bağırarak içeriye bir kurşun fırlattım. Bu kurşun çok kötü bir sonuca ulaşmasın diye biraz aşağılara doğru sallamıştım. Şu an aşırı telaş olmuş olsam da kafam düzeyinde bir yere ateş etsem birini öldürme olasılığım olduğunu da hesaba katmak zorundaydım. Kurşunumu kaplıcanın ortasında durmuş kocaman çıplak sarışın bir adamın götüne doğru attım. Ancak planım orada durup kurşunumun nereye geldiğine bakmak değildi.

Gerisin geri geldiğim yere doğru koşacak, sonra da bizim kapıyı görebileceğim bir yere pusup kapıdan beni bulmak için çıkacak kişiye 2. kurşunumu sallamak için atom enerjimi tekrar sol elime toplayacaktım. Bu kişiyi de ölümcül bir yerinden vurmamak için dikkat edecektim ama titriyordum. Çok heyecanlanmıştım. Tekrar fısıldadım kendi kendime. "2. kurşun. Sonra tüyeceğiz Bok. Sakin ol." nefes aldım ve odaklanıp verdim nefesimi. Bu kadar çabuk 2. kurşunu atamazdım ama oluşturana kadar burada pusabilirdim.

Elag: Anlattığın şeyleri bitirdikten sonra adamların yüzüne bakıyorsun ve her birinin büyülenmiş bir yüz ifadesiyle hipnotize olduğunu görüyorsun. Lider olduğunu düşündüğün adam elindeki bıçağı yere bırakıyor ve her şeyden önce seni bilgilendirmek için konuşmaya başlıyor. "Biz... yerel hırsızlarız. Amacımız bir soygundu ancak sizlere rastladık. İyi ki de rastlamışız." Kafasını sallıyor ve öncelikle Komiser Jüme'nin omzuna elini koyup "Özür dilerim, bizden zarar gelmeyeceğine emin olabilirsiniz." diyor. Elemanlarına dönüyor ve "Giyinebilirsiniz arkadaşlar." diyor. Elemanları da bu emirle birlikte giyinmeye başlıyorlar. Bunun üstüne adam tekrar konuşmaya başlıyor. "Benim bu konuda sormak istediğim tek bir şey var. Bunu nasıl öğrendin? Nasıl başardın? Ben senin gezindiğin bu bölgelerde yıllarımı verdim ve her şeyi bildiğimi sanıyordum ama beni yanıltmayı başardın. Bu yüceliğe, bu erdemliğe nasıl ulaştın? Sabır mı? Sabır ise kaç tane kızı elinden geçirmen gerekti lan senin? Nasıl böyle bir bilgiyi bu yaşta edinebilirsin?" Adam, arka cebinden bir telsiz çıkarıyor ve "DURUN! ORTADA TOPLANIN!" diye bağırıyor. O sırada Komiser Jüme telsizinden Bo'ek'in sesini duyuyor. Bo'ek telsizden etrafını sarmış olan adamların kendisini bıraktığını söyleyip ne yapması gerektiğini soruyor. Komiser Jüme, Bo'ek'e durmasını ve kaplıcaya gelmesini emrediyor. İşler tatlıya bağlanacakmış ve hırsızlar teslim olacakmış gibi görünürken bir çığlık duyuyorsun.

İşte tam olarak o sırada Bok kaplıcanın kapısını açıyor ve sana doğru nişan alıp bir mermi gönderiyor. Merminin üstüne doğru geldiğini görüyorsun ve saniyeler içinde sana ulaşacağına emin oluyorsun. Mermiyi durdurmak için bir şeyler yapman gerekiyormuş gibi görünüyor. Çok hızlı davranmazsan mermi vücuduna ulaşacak gibi duruyor.

Bok: Odaya giriyor ve ilk kurşunu atıyorsun ancak kendine geldiğinde kurşunun tam olarak Elag'a doğru ilerlediğini görüyorsun ancak bunu sadece anlığına fark ediyor ve hemen geriye doğru koşuyorsun. Geriye doğru koştuğunda ise bir anda Bo'ek ile karşı karşıya geliyor ve kendisine çarpıp yere düşüyorsun. Seninle birlikte Bo'ek de yere düşüyor. Bo'ek hızlıca ayağa kalkıyor ve iyi olup olmadığını anlamak için yanına geliyor. Seni de ayağa kaldırıyor ve hızlıca kaplıcaya doğru ilerlemeye başlıyor. Birkaç dakika boyunca pusuda bekliyorsun ancak kapıdan kimsenin çıkmadığını görüyorsun. O sırada arkandan ayak sesleri geldiğini fark ediyorsun ve hızlıca arkana döndüğünde karşında maskeli bir adam görüyorsun. Maskeli adam seni görünce titremeye başlıyor ve hemen elini arka cebine atıp telsizini çıkarıyor. "Komutanım, emriniz?" diyor ve ses gelmeyince "KOMUTANIM KARŞIMDA BİRİ VAR, EMRİNİZ?!" diye bağırıyor. Sana dönüyor ve "Lütfen canımı yakma." diyor. İkinci kurşununu hazırlamış bir şekilde bekliyorsun ancak beklediğin yerden gelen bir düşman olmadığı için henüz kurşunu kullanmıyorsun. O sırada Bo'ek'in bağırdığını duyuyorsun ancak önünde duran adamdan gözlerini ayırmamaya devam ediyorsun. Adam sağ arka cebinden bir hançer çıkarıyor ve sana doğru tutuyor. Kolunun aşırı titrediğini gözlemliyorsun. "Bana zarar vermeye kalkarsan..." Bir anda sana doğru koşmaya başlıyor ve sözünü "Seni yok ederim." diyerek tamamlıyor. Hançeri karnının hizasında tutuyor. Adam ile aranızda 3 metre var. Hançerini karın bölgene saplamayı amaçladığı her haliyle belli oluyor.

Ateş ettiğimde merminin nereye gittiğini umursamadım ama sanırım Elag'a gidiyordu. Odanın içinde çıplak duran Elag'ı saniyelik gördüm ve hemen planladığım gibi geriye koştum. Ben geriye döndüğümde buraya doğru koşan Bo'ek'i görmemle adama çarpmam bir oldu! Arkamdan koşuyormuş adam! Bo'ek'e çarpıp geri sektim ben. O da kendi geldiği yere doğru sekti. İkimiz de götümüzün üstüne oturduk. Bo'ek daha aklı başında olduğu için benden önce kendine gelip yerden kalktı ve bana elini uzattı. Ondan yardım alıp ayağa kalktım. Bana iyi olup olmadığımı sorunca da "İyiyim." dedim. Elag'ı vurdum mu deseydim acaba? Neyse gidince görür. Ben kafamda plan kurdum mu ondan pek uzaklaşamıyorum ne yazık ki. Bu yüzden hemen koşup baştan beri planladığım yere pustum.

Elim titreyerek kapıya baktım boş boş ama kimse çıkmadı. Mal mal da kendimi sakinleştirmeye çalıştım ama imkansızdı. Kalbim çok hızlı atıyordu ve olayların bilinmez bir hale gelmesi bana hiç yardım etmiyordu. Planladığım olay gerçekleşmeyince benim kafam daha çok karışıyor. Doğaçlama diye bir şeye sahip değilim. Bu yüzden baktığım kapıdan biri çıkmazsa stres olacağıma emindim. Elag neden çıplaktı içeride bu arada? Neden savaşmıyorlardı? Bunları düşünürken arkamdan bir ses geldi. Anında döndüm arkama ve parmağımı bu sese doğru çevirdim. Bir adamdı bu. Yüzünde maske vardı. O da beni görünce telaş olmuştu. Ben de aşırı telaş olmuştum. Bir anda elini arka cebine götürüp telsiz çıkardı. Sonra da "Komutanım" dediği birine emir vermesi için bağırdı. Ben de şok içinde kaldım. Demin kurşunla Elag'ı vurmuş olduğum gerçeği yavaş yavaş göğsüme oturdu.

ANANI SİKEYİM ELAG'I VURDUM BEN YA!

Kendime olan güvenim bir anda yok oldu. Ne kadar beceriksiz bir adamdım ben! İlk vakamda gidip iş arkadaşımı vurmuştum! Kovsalar yeriydi. Bir anda kafamdan aşağı bir sıcak dalgası indi. Karşımdaki adam hala bağırıyordu elindeki telsize. Kurşun parmaklarımın ucundaydı. Vursam vururdum onu ama artık kimseyi vuracak cesaretim kalmamış gibi hissediyordum. Adam bana lütfen dedi. Canını yakmamı istemiyordu. "B-bn sni vrmk istmyrm..." ağzımı açtım ama kelimeler ağzımdan düzgün çıkmadı. Ellerim titriyordu. Arkamdan ses duydum tekrardan. Bu seferki başpolisimizden geliyordu ve anlaşılabilir bir ses değildi. Zaten kafamda garip bir uğultu oluşmuştu. Sol elimin işaret parmağını maskeli adama doğrultmuş bekliyordum sadece. Onu vurmak istemiyordum. Adam boş olan elini diğer cebine attı ve bir hançer çıkardı. Yalvarır gibi baktım ona. Beni ateş etmeye zorlamaması gerekiyordu. O da çok heyecanlıydı. Hançeri çıkarırken titrediği görünüyordu. Ben de burada korkudan titriyordum. İkimiz de bu işlerde yeniydik sanırım. O benden daha atarlıydı gerçi. Ona zarar vermeye kalkmamamı söyledi. Zarar vermek mi? Şu an kaçmak istiyordum. Koşa koşa buradan uzaklaşmak istiyordum sadece...

Sonra üstüme koşmaya başladı. Beni yok edeceğini söyledi.

Yok mu edecekti? Adam silaha bıçak çekmişti. Kasaptı bu. Manyaktı.

"Lütfen..." dedim dişlerimi sıkarak.

"Lütfen bana bunu yaptırma..." Alnımdan bir ter damlası çeneme doğru aktı.

Karşımdaki adam üstüme koşarken onu vurmayacaktım. Vuramazdım. Zaten hafiften intihara meyilliydim. Yara almaktan korkmuyordum. Hatta almam gerektiğini düşünüyordum. Canımın yanmasını... Ancak böyle ders alacağımı düşünüyordum. Adam hançeri karnıma sapladığında yeterince yakınımda olacaktı. Omzunu sağ elimle tutup adamı kendime çekecek ve işte o zaman sol elimde biriktirdiğim kurşunu göğsüne sıkacaktım. "Neden?" diyecektim fısıltıyla sonra da... "Neden saldırdın ki?" Kurşunu sıktıktan sonra adamın hançeri çıkarmaması için kolunu tutacaktım. Eğer çıkarırsa çok kötü olurdu çünkü. "Dövüşmeyelim." diyecektim. "Lütfen." Anlayışlı olmasını istiyordum. Yoksa istemeye istemeye onu zehirlemek zorunda kalacaktım.

Bok: Adamın hançerini karnına saplamasına izin vermene rağmen adam fazla telaşlı olduğu için hançeri sana doğru saplamaya çalışırken kayıp düşüyor ve hançeriyle sol kolunu çiziyor. Sol kolunda hissettiğin acı yüzünden dikkatin dağılsa da Kurşun elementinin Mermi stilini kullanarak adamın göğsüne kurşunu sıkmayı başarıyorsun. Böylelikle adam yere düştüğünde yediği kurşun darbesiyle kan kusmaya başlıyor ve gözlerine acı içinde bakarken yaşam veriyor. Söylediği son sözlerin "Frum ve Ser'e gidiyorum. Beni affedin." olduğunu duyuyor ve inançlı biri olduğu anlamış oluyorsun. Bir anda terliyor ve denge kaybı yaşamaya başlıyorsun. Üst üste iki kere mermi kullandığın ve atom enerjini hızlıca yarıya indirdiğin için yaşamaya başladığın semptomplar seni az da olsa yıpratıyor ve ayakta duramayacak hale gelip yere düşüyorsun. Dizlerinin üstüne çökebilir hale geldiğinde hızlı ayak sesleri duymaya başlıyorsun ve bu ayak sesleri kaplıca tarafından geliyor gibi duruyor.

Elag: Her ne kadar bunu gülme krizine girmeden yazmakta zorlansam da Başarılı bir şekilde Dul Bırakan'ı elmas ile kaplıyor ve dönerek adeta bir beyzbol topuna vurar gibi sana doğru gelen kurşun parçasını sektiriyorsun. Sekmiş olan kurşun parçasını izlerken penis bölgendeki elmasın hızlıca kaybolduğunu fark ediyorsun ve kurşunun kapıya doğru sektiğini görüyorsun. Kapının içinden kurşun geçtiği anda yüksek sesli bir çığlık duyuyorsun. Çığlığın küçük bir kıza ait olduğunu tahmin etsen de kapının sertçe açılmasıyla bu kişinin aslında Bo'ek olduğunu görüyorsun. Bo'ek'in herhangi bir lafını dinlemeden kapıya doğru depar atıyor ve Bo'ek'i ezip geçiyorsun. Adeta kudurmuş, et arayan bir kurt gibi etrafı kolaçan ediyor, yüksek hızda ilerliyor ve Bok'u dizlerine çökmüş bir halde buluyorsun. Kendisini bulduğun gibi üstüne atlıyorsun ve yumruklamaya başlıyorsun. Ne olduğunu bile anlamayan Bok sana ne yaparsa yapsın karşı çıkamıyor ve bir süre sonra burnu kanamaya başlıyor. Kendinden geçmiş bir şekilde Bok'u yumruklarken sağında parlak bir mor rengi görüyorsun ve yukarı baktığında sağ tarafta Komiser Jüme'yi mor bir alevle beklerken, sol tarafta ise Bo'ek'i senin boynuna bir çakı dayamış şekilde görüyorsun. Komiser Jüme, sana doğru eğilip "Durmazsan tutuklayacağım koç, haberin olsun." diyor.

Yavaş yavaş polis sirenlerini duymaya başlıyorsunuz. Polis arabalarından inen polisler yavaş yavaş kaplıcanın etrafını sarıyor ve içeride bulunan suçlular da teslim olmaya hazırlanıyor. Onurlu bir şekilde teslim olmayı kabul eden suçluları izlerken her ikiniz de aynı pozisyondasınız ve yorgun bir günün sonuna geldiğinizi hissediyorsunuz. Geriye kalan tek şey Elag'ın vermesi gereken karar oluyor. Dövmeye devam etmek ve tutuklanma riskine girmek ile şu ana kadar olanlara tatmin olup günü bitirme arasında kalmış olan Elag'ın bir hamlesiyle her şey değişecek gibi görünüyor.