Kendini evin kapısından içeri attığında daha önce hiç hissetmediği kadar yorgun hissettiğini fark etti Livei. Bacakları onu taşımıyordu adeta. Yalnızca bir gün içerisinde, bir asırlık olay yaşamıştı. Kraliyet şatosundan ayrıldıktan sonra Madam'ın yanına gidecek kadar bile enerjisi yoktu. Dhæcho'dan aldığı kitapları yatak odasındaki çalışma masasının üzerine bıraktıktan sonra kendini yatağa yüzükoyun fırlattı. Kütüphaneye gittiği andan itibaren yaşadığı her sahne zihninde tekrar tekrar oynayıp duruyordu. Hwulwo'yu yeniden görmüştü. Bunu düşünmek bile sırtından bir ürperti geçmesine sebep oluyordu. Kralın söylediği her cümle, Dyoch, Dhæcho, Deinzei olayları... Cebine sıkıştırdığı kağıt aklına geldi aniden. Kendini yatakta sırtüstü pozisyona getirdikten sonra buruşmuş kağıdı yeniden ellerinin arasına aldı ve havaya kaldırdı.

"Seldshuts Sokağı, Yarın, akşam 11:00. Mavi bandana."

Her bir kelimeyi, hatta her bir harfi tekrar tekrar okuyordu. Gitmeli miydi? Bu olayın peşini böylece bırakırsa hayatı boyunca bir tatminsizlik duygusu ile yaşayacağını düşünüyordu. Bu insanlar terör eylemleri gerçekleştiriyor olabilirlerdi, evet, ve Livei de buna kesinlikle karşıydı ancak tüm bunların altında yatan başka bir motivasyon olduğunu hissediyordu. 57 Gedhilfe vatandaşı hayatını kaybetmişti. Düşününce P.Ö. 973'lü yıllardan beridir yok sayılan ve görmezden gelinen bir öfkenin sonucuydu tüm bu eylemler. Katledilen Deinzeililer vardı. Kimse onları bilmiyordu, tanımıyordu. Kral tüm bu terör eylemleri yüzünden onlara kişisel bir nefret besliyor olabilirdi ancak söylediği her şey fazlasıyla bencil değil miydi? Onlar fazla bir şey istemiyorlardı. Haklarını istiyorlardı. Fark edilmek istiyorlardı. Böylece yok olup gitmek istemiyorlardı. Haksızlığa uğrayan taraf gerçekten kimdi? Kim doğruydu? Kim yanlıştı? Doğru neydi? Yanlış neydi?

"Yani anlayacağın artık amacım, amacımız onları kucaklamak değil, bitirmek. Bu sebepten ötürü acılarının dinmesi veya saldırganlıklarının bitmesi gibi amaçlarla uzlaşmaya gitmeyi düşünmüyorum artık."

Livei içine çöken huzursuzluktan kaçmak istercesine doğruldu yattığı yerden. Ailesinin ona bugüne değin vermiş olduğu ve aşılamış olduğu tüm ahlaki değerleri düşündü. Onlara karşı gelen bir şey yapmıyordu. Kendini kötü hissetmesine gerek yoktu. Doğru olduğuna inandığı yoldan ilerleyecekti. Sonuçta bu onun hayatıydı. Nasıl sonlandıracağına o karar verecekti. Biliyordu ki öncesinde olayların içine bilerek karışmadığı için affedilmiş olsa da bundan sonrasında gerçekleştireceği eylemleri kendi rızası ile yapıyor olacaktı ve affedilmesi mümkün olmayacaktı. Kralın karşısında bir sonraki getirilişinde suçlu bulunacaktı. Bu yazan adrese, belirtilen saatte giderek hayatının yönünü ve akışını tamamen değiştirecekti. Livei'nin önünde iki seçenek vardı. Ya her şeyi rafa kaldıracaktı ve krala olan sadakatini sürdürecekti ya da bu terör örgütünün içine karışıp onlardan biri olacaktı. Hiçbir seçeneğinden geri dönemezdi. Birinciyi seçerse huzurlu hayatına devam ederdi ancak öğrendiği ve şahit olduğu şeylerin vicdan azabı onu sonsuza dek yiyip bitirirdi. İkinciyi seçerse ise neler olacağı tam bir belirsizlikti. Livei kralı seviyordu, krala sadakati sonsuzdu ancak bu insanların da haklı olduğu büyük bir pay olduğunu yadsıyamazdı. Belki bu belirtilen adrese giderek onların sesinin duyulmasına yardımcı olabilirdi. Daha onurlu bir amaca hizmet edebilirdi. Gedhilfe'nin kendi çocuklarını dışlayıp öldürmesini öğrendiğinden beridir bu ülkeye hizmet eden bir polis memuru olarak kendisini kirlenmiş hissediyordu. Belki terör eylemlerine engel olabilirdi. Polis olmanın avantajını kullanıp bu insanları daha barışçıl yöntemlere ikna edebilirdi.

Gözleri çalışma masasının üzerinde duran kitaplara kaydı. Bu işe dahil olacaksa her şeyi öğrenmek zorundaydı. Yarın akşam saat 11'e kadar vakti vardı. Bu iki kitabı tamamen okuyup bitirebilirdi. Onun gibi iyi bir okuyucu için bu çocuk oyuncağıydı. Her şeyi öğrenmeliydi. Ne yapacağına buna göre karar vermek istiyordu. Yavaşça çalışma masasına doğru yürüdü ve sandalyesine oturdu. Kütüphanede okumaya başladığı kitabı eline aldı. Aynı kitap olduğundan emin olmak için birinci bölüme kısaca göz attıktan sonra ikinci bölümü açtı ve son okuduğu cümleyi bulmaya çalıştı. "Tabii asıl dokunmamız gereken nokta, Jondri Vodhis'in tam olarak nereye sürüldüğüdür. Bildiğiniz gibi, bu da tarihte belirtilmemiştir. Bunun sebebi ise insanı şok edecek kadar zalimdir. Ozæf ailesi ve Gedhilfeliler-" Devamını okumaya başladı.

Kitapları okumaya başlamadan önce çalışma masasının önündeki pencerenin perdesini aralayıp bir süre dışarıyı izledi genç kız. Alışılanın aksine, yağmurlu ve kasvetli bir gece hüküm sürüyordu. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmura yakalanan insanlar koştururcasına evlerine ulaşmaya çalışıyorlardı. Evsiz olduklarını tahmin ettiği bir ailenin ise iri gövdesi ve dalları olan bir ağacın altına sığındığını fark etti. "Yıldırım düşmese bari, ne kadar tehlikeli..." Onun gibi köyde büyümüş ve tarımcılık eğitimi almış herkes yağmurda ağaç altında durmanın tehlikeli olduğunu bilirdi. Sağanağın şiddetini arttırması ile sokaktaki, köpek havlamaları dahil, bütün sesler bastırılmış ve geriye yalnızca yağmurun zemine çarpan tanelerinin sesleri kalmıştı. Genç kız yağmurun bir an önce durmasını dileyerek perdesini kapattı ve çalışma masasının üstünde duran masa lambasını yaktı.

Kitapta son kaldığı yeri bulduğunda, bu cümleden itibaren kullanılan mürekkebin değiştiğini fark etti Livei. Neden böyle olduğunu çok merak etse de esas ilgilendiği konu kitabın içeriği olduğu için hemen okumaya devam etti. "Ozæf ailesi, kesinlikle kendi taraflarını tuttuklarına emin oldukları soylu ailelerin en bilindik ve güvenilir olan üyelerini de barındıran gizli bir kuruluş kurmuşlardır. Bu kuruluşa ise "Hükümsüren Topluluğu" demişlerdir." Altı ayda bir toplantı yapan, amacı Deinzei halkını ve kültürün yok etmek olan, kralı ve kraliçeyi de barındıran bir kuruluş olduğundan söz ediyordu kitap. Bu kuruluş madem çok gizliydi, yazar bunu nereden biliyordu? Ne yazık ki nereden bildiğini artık ona soramazdı - ki yazar bunları büyüklerinden ve atalarından duyduğunu daha önce söylemişti. Livei kısa bir süreliğine soluklandıktan sonra okumaya devam etti.

"Hükümsüren Topluluğu'nun planının son aşaması ise Jondri Vodhis'i sürmekti. Jondri Vodhis'in nereye sürüldüğüne gelecek olursak..." Livei yağmur sesinin azaldığını fark etti. Perdeyi hafifçe yeniden araladığında gökyüzünün önceki kadar berrak ve durgun olduğunu gördü. Birkaç dakika öncesine kadar kıyamet kopuyor olsa da sanki o sağanak hiç yaşanmamışcasına sessizdi şimdi her yer. Yağmurdan saklanmakta olan aile üyeleri de sapasağlamdı ve huzurlu bir uykunun derinlerine dalmışlardı. Livei, Kral Deith Ozæf'in anlattıklarına inanmak istiyordu. Onun bu işi sonradan öğrendiğine ve isyan ettiğine inanmak istiyordu. Yine de bencil sözcükler aklından çıkmıyordu bir türlü. "Yani anlayacağın artık amacım, amacımız onları kucaklamak değil, bitirmek. Bu sebepten ötürü acılarının dinmesi veya saldırganlıklarının bitmesi gibi amaçlarla uzlaşmaya gitmeyi düşünmüyorum artık." Livei bunu kabullenemeyeceğine karar verdi. Bu derece örgütlenerek yok edilmiş bir halkın kin gütmesi normaldi ve onlarla uzlaşmak gerekiyordu. Onları, tam yeniden kendilerini buldukları bu barış döneminde yeniden yok etmeye çalışmak doğru değildi. "Üzgünüm kralım ama tekerinize çomak sokacağım."

"Jondri Vodhis sürülmemiş, Dusha Krallığı ile uzun vadede toprak bütünlüğünü korumak adına imzalanan bir antlaşmayla değiş tokuş yapılmıştır." Livei bu satırları okuduğunda az kalsın şaşkınlıktan kendi tükürüğünde boğulacaktı. Nefesini tuttu ve gözlerini bir an olsun ayırmadan tüm paragrafı sonuna kadar okudu. "Jondri Vodhis tamamen siyasete alet edilmiş ve Vodhis ailesinin sonu olmuştur." Bu kadarı fazlaydı artık. Bu kabul edilemezdi. Livei yüreğinin sıkıştığını ve gittikçe Ozæf ailesine karşı kinlendiğini hissediyordu. Rütbesi yüksek bir polis olsaydı kesinlikle Deinzei halkının eylemlerine gizli kapaklı yardım ederdi. Şu anki tecrübesi ile ne yapacağını bilmiyordu ama kesinlikle onlara yardım etmeye kararlıydı.

Gözlerinin acımaya başladığını hissettiğinde saatin sabahın 4'ü olduğunu fark etti. Birkaç saat uyuyup kitaplara sabah devam etmek ile hepsini bu gece okuyup sonrasında uyumak arasında kararsız kalmıştı. En sonunda kendisine bir bardak kahve yapıp kitapları okumaya devam etmeye karar verdi. Bu kitabı bitirdikten sonra diğerine geçecek ve o da bittikten sonra birkaç saat uyuyacaktı. Ne olur ne olmaz diye çalar saatini akşam 9'a kurdu. Hazırlanması için iki saat yeterli olurdu. Olur da uyuyakalırsa bu saat onu uyandırırdı. Bu konuda risk almak istemiyordu. Kahvesini hazırlamak üzere mutfağa adımladı.

JONDRI VODHIS
-ki Frum ve Ser onu sonsuza kadar korusun ve yaşatsın-
TARAFINDAN YAZILMIŞ NOTLAR

ANI DEFTERİ - 1. GÜN

"Karanlık.

Belki de değil, düşününce en azından bana yatacak yer verecek kadar nazik insanlar. Burada ne amaçla, neyin sonucunda bulunduğumu düşünürseniz, ki bir gün bunları okursanız, bana yapılan bu iyiliği büyük bir nezaket olarak görürsünüz, aynen benim gibi. Tam olarak üç saattir loş ay ışığının kahredici ve özlem uyandıran yansımasının altında, tezek kokan dar tahta duvarlar arasında oturuyor ve 'varlığımın kanıtı olmasına karar verdiğim yazıya nasıl başlarım' diye düşünüyorum. Aziz milletim ve soydaşlarım bilir ki aciz milletlerin barbarlıkları, efeliklerinin ardından adeta bir ışık, bir yıldırım gibi gelerek yüce ülkemizi kurduk. Kurmakla kalmadık, bize güvenen, bizimle bir olmak isteyen bir sürü milleti içimize kattık ve rengarenk kanatlara sahip bir kartalmışçasına uçtuk ve süzüldük. Süzüledurur iken hiçbir ağaca, dağa, binaya çarpmadık, hiçbir göle, denize, bataklığa düşmedik. Sizin hatrınıza yaşamış ve sizin adınıza yaşamaya devam edecek olan ben, Jondri Vodhis, size üzüntü ve hüsran içinde belirtmeliyim ki zamanında bizi batırmak isteyen bataklıkların eline düştüm. Verilen kararı sorgulamadım, isyan etmedim. Verilen kararın sebebini işittim, inceledim ve kendimi sizler için feda etmek istedim. Aziz milletime ve soydaşlarıma karşı birkaç sorumluluğum olduğu kanaatindeyim. İşte tam olarak bu yüzden bu defteri dolduruyorum. Umarım ki bu notlar bir gün gözleri ışıkla dolmuş, kanı kaynayan bir gencin eline geçer ve aziz milletimiz karanlığın içinden çıkar. Benim aciz bedenim karanlığa bürünüp Frum ve Ser'e yolculuk etse bile Gedhilfe Krallığı sonsuza dek yaşayacak ve göz kamaştırıcı aydınlığın yolunda gözlerini aydınlığa doğrultup aydınlığın gözlerini kamaştıracak. Şunu bilin ki, Gedhilfe Krallığı kadar aydın ve aydınlık hiçbir şey yoktur.

Yüce Deinz milleti,

Deild hufto kopt dei ha cho dyanz deindz cho heilvz. Fælp fyish fru muz dyo frikt hwein cho bod steiplotei, bri fælp fyish fru vobi cho heingk op, chodh ændz cho mukstondz po Gedhilfe, fru hufto dei cho cho unz po ænz deindz fru hufto imbading cho ænz bold fru di brinsi.

Dhæt nyolt deindz præks,

Jondri Vodhis I."

Kahvesini yudumlarken yarım bıraktığı kitabını eline yeniden almıştı Livei. Kahvenin boğazında bıraktığı acı tat ona huzur veriyor ve uyanık kalmasına yardımcı oluyordu. Kitabı neredeyse bitirmek üzere olduğunu fark etti. Yalnızca son birkaç sayfasının kalmış olmasından dolayı kendisiyle gurur duydu. Ne yazık ki kitabın devamı tahmin ettiği kadar ilginç değildi. Herkesin bildiği sıkıcı tarihi bilgilerden başka bir şey yoktu. İlginç bir şeyler okumazsa uykusu gelecekti genç kızın. Bu yüzden son iki sayfasına bakmamaya karar vererek kitabı kapatıp bir kenara koydu. Tam ikinci kitabı eline almıştı ki, az önce bir kenara bıraktığı kitabın son sayfasının kenarından sarmakta olan bir kağıt ucu olduğunu fark etti. Parmağıyla tutup çektiğinde bunun sıkıca katlanmış bir kağıt olduğunu fark etti. Bir, iki, üç... Livei kağıdın tam yedi kere katlanmış olduğunu sayabilmişti. Kahvesinden bir yudum daha alıp elindeki kağıdı okumaya başladı.

Kağıtta yazanlar bildiği bir dilde değildi ancak neyse ki hemen altında kendi dilindeki çevirisi mevcuttu. Jondri Vodhis'in kısa bir mektubuydu. Anı defterinden birinci gün olduğu söyleniyordu kağıdın başlığında ancak etrafta başka kağıt yoktu. Kısacık mektupta Jondri Vodhis kendisine yatacak bir yer verdikleri için şükrediyor ve varlığının unutulmaması adına bu satırları yazdığını dile getiriyordu. Genç kız, eski kralın bu satırları Dusha Krallığı'nda yazdığını tahmin edebiliyordu. "Umarım ki bu notlar bir gün gözleri ışıkla dolmuş, kanı kaynayan bir gencin eline geçer ve aziz milletimiz karanlığın içinden çıkar." Adeta kendisine seslenircesine yazılmış bu cümleler Livei'nin bir an için kalbinin hoplamasına ve gözlerinin dolmasına sebep oldu. Kralın Dusha'da yazdıklarının buraya nasıl iletildiğini ve nasıl çevirisinin yapıldığını fazlaca merak etse de bu notların devamını okumayı çok daha fazla istiyordu. Dusha'da ne yaşamıştı, neler yapmıştı, nasıl bir hayat sürmüştü... Genç kızın cevaplanmasını istediği çok fazla sorusu vardı.

Kahvesinden bir yudum daha almak istedi ancak çoktan soğumuş olduğunu fark ederek hayal kırıklığına uğradı. Masasının yanındaki küçük sehpaya bıraktı bardağını. Ardından ellerini ikinci kitaba uzattı ve çok ince olduğunu fark ederek sevindi. Şu anda yatıp uyumaya her şeyden çok ihtiyacı vardı. Kitabı açtığı anda neden bu kadar ince olduğunu fark etmişti. Kitabın içi tamamen kesilmişti ve içerisine bir sürü katlanmış kağıt yerleştirilmişti. Bu katlanmış kağıtlar muhtemelen Jondri Vodhis'in anılarının devamıydı. Genç kız başka bir şey dilese kabul olacağı bir anına denk gelmişti herhalde. Üzerinde numaralar olan tam sekiz tane kağıt görebiliyordu. Kitabın kesilmiş sayfalarına baktığında ise bunun bir yemek kitabı olduğunu fark etti. Livei tamamen kandırılmıştı. Ortada ikinci bir kitap yoktu. Yüzüne salak yerine konmanın verdiği naif bir gülümseme yerleşti. Ortada ikinci bir kitap olmasa bile hemen notları okumak ve her şeyi öğrenmek istiyordu.

Tam bu esnada arka bahçeden gelen gürültü ile irkildi genç kız. Saatini kontrol etti. Sabah 5 sularıydı. Kalbi bir anda hızla atmaya başlamıştı. Bahçesine bazen yemek istemeye gelen kediler olurdu ve sesi pekala onlar da çıkartmış olabilirlerdi. Yine de Livei'nin yüreğine bir korku saplanmıştı. Hemen arka bahçeyi gören cama doğru ilerledi ve etrafı gözetlemeye başladı. Kendisine çok tanıdık gelen bir üniformaya sahip bir erkek vücudunu seçebiliyordu gözleri. Bahçesinde kesinlikle birileri vardı. Burada ne arıyorlardı? Bu saatte ondan ne istiyorlardı? Adamın hemen çaprazında ise aynı üniformayı giyen bir kadın vücudu olduğunu gördü. İki kişiydiler. Biraz daha dikkatli baktığında bunların kraliyet polislerine ait üniformalar olduğunu fark etti. Genç kızın bacakları ve elleri panikten titremeye başladı. Ani bir refleksle eğilmesi ile birlikte bahçe kapısı şiddetle çalmaya başlamıştı. Livei'nin bu hareketini görüp onun evde olduğundan emin mi olmuşlardı yoksa? Livei eğer kapıyı açacak olursa her iki polisin de ilk göreceği şey masasının üstündeki kitaplar olacaktı. Genç kız yine midesinin bulandığını hissediyordu. Kendisine hakim olmalıydı. Bu kitapları ona kral vermişti. Hiçbir yasadışı durum yoktu. Sakinleşmek zorundaydı.

Ayağa kalkmadan sürünerek çalışma masasına doğru ilerledi. Hızlıca kitapları toplayıp sürgülü çekmecesinin içine yerleştirdi. Tüm bunları saniyeler içerisinde yapmıştı. Etrafta hiçbir şeyin kalmadığına emin olduktan sonra yatağının üzerindeki örtüyü eliyle çekiştirip bozdu. Sonrasında gözleri mahmurmuş ve uykudan yeni uyanmış gibi ovalayarak kapıyı araladı. "Kim o?"

"Kraliyet polisi, arama yapacağız. Açar mısınız kapıyı? Evi kontrol edeceğiz de, başkentte tamamen arama yapıyoruz. İzninle." Genç kız, iri kıyım polisin onu itmesi ile birlikte kenara çekilirken söylenmeye başladı. "Abi bizim yeteri kadar evimizi Heisthost'ta da aradınız. Burada da arıyorsunuz. Kaçakçı başı yaptınız bizi. Size yakışıyor mu?" Livei yatağının arandığını fark edince daha da rahatsız oldu. Pedlerini yatağının altında stokluyordu. Polisin eline geçerse bu durumdan gerçekten çok utanç duyacaktı. Kadın polisin ona seslenmesi ile birlikte dikkati dağıldı. "Sorun değil ama bunu yaparken utanmıyor musunuz? Sıkılmıyor musunuz?" Homurdanması bir süre daha devam etti. İsimlerinin Kod ve Bodhul olduğunu öğrendiği bu iki kraliyet polisi epey iyi anlaşıyora benziyorlardı. Livei istemsizce kıkırdadı.

Livei tüm arama boyunca diken üstündeydi ve nefesini tutmuş olacakları bekliyordu. Sabahın 5'inde vatandaşların evlerine girip aramak da nasıl bir işti böyle? Can sıkıntısı ile bir Kod'a, bir Bodhul'a, bir de camdan dışarı bakıp duruyordu. Neyse ki esas aranması gereken çalışma masasına henüz kimse yönelmemişti. Kalbi ağzında atan genç kız bu strese bir on dakika daha maruz kalırsa ölebileceğine dair yemin edebilirdi, kanıtlayabilirdi de. Masanın aranma sırası geldiğinde genç kız seslice yutkundu. Erkek olan polis dışarı çıkmıştı. Masayı kız arıyordu. Çekmeceyi elbette açacaktı. Belgeleri kralın izniyle evinde tuttuğunu söylediği müddetçe Livei'nin başına muhtemelen bir şey gelmedi ancak tekrar krala götürülmesi, rapor vermesi gibi bir dünya zahmetli iş yapması gerekebilirdi. Bu durumda akşam 11'deki randevusunu kaçırabilirdi. Şu an bu tatava ile uğraşmaya gerçekten mecali yoktu. Yavaşça her yeri Bodhul tarafından ellenmiş yatağın üzerine oturdu. Çarşafını değiştirse iyi olacaktı.

Kod çok nazik bir biçimde aramanın sebebini açıklamıştı. "Terör örgütü" kelimesini duyan Livei istemsizce ürperdi. Muhtemelen hangi terör örgütü olduğunu yakından biliyordu. Nazik polis çekmeceyi açıp manzarayı gördükten sonra belki numaradan belki de gerçekten genç kızdan zerre şüphe duymadığı için kağıtları sevgili mektuplaşması zannetmişti. Livei derin bir oh çektikten sonra polise gülümsedi. Keşke o kağıtlar gerçekten sevgilisinden gelen mektuplar olsaydı. Genç polis dışarı çıktıktan sonra Livei onları camdan bir süre takip etti. Kod defterine bir şeyler not aldıktan sonra Bodhul'a göstermişti ve ikili telaş içerisinde farklı bir yöne doğru koşturmaya başlamışlardı. Livei işinin bittiğinden emindi. Kod numara yapmış olabilirdi. Kağıtlar rapor edilecek olabilirdi. Genç kızın herhangi bir yanlış davranışında bu rapor ön plana getirilecek ve terörist ilan edilecek olabilirdi. Artık yapacak bir şey yoktu.

Saat 6 olmuştu. Gün iyice ışımaya başlamıştı. Güneşin ilk ışıkları net bir şekilde penceresinden içeriye vuruyordu. Livei bitap düşmüş bir şekilde çekmecesini açarak kağıtları doğru sıralamasına koydu. Daha fazla aksiyon yaşanmadan hemen hepsini okumak ve akşama kadar uyumak istiyordu. Alarmını kontrol etti. Kuruluydu. Kağıtları okumaya başladı. İlginç bir şeyler öğrenmeyi umuyordu.

ANI DEFTERİ - 2. GÜN

"Sevgili halkıma hitaben bendeniz Jondri Vodhis tarafından yazılmıştır.

Tahminimce sabahın 6'sı gibi odama iki asker geldi. İkisi de görevlerini yapan, emir kulu Dusha yiğitleri idi. Bu iki gence isimlerini sordum, biri Doha, biri Duga imiş. Biraz şakalaştık, mimikleri ve jestleri beni çok şaşırttı. Bilirsiniz ki yüce milletimiz ve Dusha Krallığı arasında barışçıl bir tarihe yer olmamış, iki millet de birbirine uzun süre düşmanlıklar etmiştir. Bu durumun bu iki genci etkilememesi, esir düşmüş eski bir kralın yanına güleryüzle gelmeleri beni mutlu etti. Bu olay bana gelecek nesiller için ve düşmanlığın, savaşın olmadığı bir dünya için umut verdi. Herkes bilmeli ki el sıkışmak el kesmekten üstündür.

Başıma ne geleceğini bilmeyerek her birinizi saygı ve sevgiyle selamlıyor, bu notların size ulaşmasını diliyorum.

Jondri Vodhis I."

ANI DEFTERİ - 3. GÜN

"Aydınlık.

Burada üçüncü günümdeyim ve bana karşı iyi bir tavır alındığını gözlemliyorum. Mektuplarımı kıyafetlerimin içinde tuttuğum için hala Dushalılar tarafından bulunmuş durumda değiller. Bana getirilen lüks yiyeceklerin kraliyet ailesinin yedikleriyle eşdeğer olduğu söylendi. Bana karşı gösterilen bu tutumun sebebinin siyasi olabileceğini düşünüyor olsam da Dusha devletinin hakiki emellerini çözebilmiş değilim. Elbet bir gün tekrardan buluşacağız ancak umarım ki her şeyden önce Gedhilfeliler ve Deinzeiler kudretli ve rahat bir yaşam sürerler. Benim varlığım önceliği Gedhilfe Krallığı'dır ve sonsuza dek öyle kalacaktır."

ANI DEFTERİ - 4. GÜN

"Ne olduğunu anlamaya başlıyorum sanırım. Günler geçtikçe daha iyi anlaştığım iki genç Dushalı, Doha ve Duga bana her gün sıkılmamam için Dusha gazeteleri getirmeye başladılar. Gazeteleri okurken bu antlaşmanın Dusha basınında ne kadar açık bir şekilde anlatıldığını fark ettim. O kadar açık anlatılıyor ki antlaşmada benden Jondri Vodhis'in Dusha topraklarına sürülmesi de yer alıyor. İşin püf noktası ise bana ne olacağı, benim nasıl etkileneceğim konusunda yatıyor. Anlaşılan o ki halka beni hoş karşılayacaklarını ve kraliyet ile bir tutacaklarını empoze etmeye çalışıyorlar. Bana ne yapılacak, başıma ne gelecek bilmiyorum ama amacım ölene dek, mümkün ise öldükten sonra bile Gedhilfe Krallığı'na hizmet etmek olacaktır. Bunun aksini iddia edenler, beni düşman gibi göstermeye çalışanlar ve hatta beni köle durumuna düşürenler, ülkemizin değerlerini oluşturan büyük bir tarihi silme çabasındadır. Gedhilfe toplumunun bu yanlışlara, yalanlara kanmayacağına inancım tamdır. Bir gün bu notlar Gedhilfe'yi şu anda yönetmekte olan aciz, zavallı insanlara ulaşırsa; cezanızı belki siz değil ama torunlarınız çekecek. O günleri belki ben göremeyeceğim ama yüce Gedhilfe milleti elbette hem tanıklık edecek, hem de büyük rol oynayacak."

ANI DEFTERİ - 5. GÜN

"Bu gece bana bir kadın gönderdiler. Kadını kendisiyle birlikte olmam için gönderdiklerini söylediler. Elbette öncelikle reddettim, ancak kadın benimle içki içmek istediğini söyledi. En azından bunu kabul edebileceğimi söyledim ve onunla bir kadeh şarap içtim. Kadehin yarısına geldiğimde biraz dalgın hissetmeye başladım. Bir hata ederek içmeye devam ettim. En son iyice dalgınlaştığımı ve gözlerimi dinlendirmek için uzandığımı hatırlıyorum. Uyandığımda benimle içki içmiş olan kadın çıplak bir şekilde yanımda yatıyordu."

ANI DEFTERİ - 6. GÜN

"Beni uyuşturdular ve zorla bilmediğim bir madde verdiler. Her şey daha yavaş ve daha soğuk gibi hissediyorum. Zaman ilerliyor ama daha yavaş ilerliyor gibi geliyor."

ANI DEFTERİ - 7. GÜN

"Karanlık, her şey çok karanlık."

ANI DEFTERİ - 8. GÜN

"Karanlık. Soğuk."

ANI DEFTERİ - 9. GÜN

"Heij."

Anı defterinin ikinci kağıdını eline aldı genç kız ve okumaya başladı. Öncekine göre çok daha kısa bir paragraf yazılıydı. Odasına sabah erkenden Doha ve Duga isimli iki Dushalı polis memurunun girdiğini anlatıyordu. Kendisine çok samimi ve içten davranmalarından ötürü şaşkın olduğunu dile getirmişti Jondri Vodhis. Düşman bir ülkeden böylesine saygı ve sevgi görmek onu biraz tedirgin etmiş olacaktı ki mektubunun sonuna başına ne geleceğini bilmediğini belirtmişti. Livei derin bir iç çektikten sonra üçüncü kağıdı eline aldı. Mektuplarının henüz Dushalılar tarafından bulunmadığını ve kendisine iyi davranıldığını yazmıştı. Eski kral tüm bunların siyasi olabileceğini tahmin etse de gerçek emellerini hala bilmediğini açıkça dile getirmişti. Livei bu kağıdı da bırakıp dördüncü kağıdı eline aldı. Her bir mektubun öncekine göre daha kısa yazılmış olması dikkatini çekti. Ancak dördüncü mektup nispeten daha uzundu. Epey idealist bir dille yazılmıştı mektup. Eski kralın toplumunun çıkarını bu kadar gözetmesi ve topluma hizmet etmeyi her şeyin önüne koyması genç kızın dikkatini çekmişti. Bu mektupta Dusha'da gazetelerde kendisinden bahsedildiğini anlatmıştı. Geriye çok az mektup kalmıştı ve Livei bu işin sonucunun varacağı noktadan korkmaya başladığını hissediyordu.

Beşinci mektubu eline aldı ve okumaya başladı. Kendisiyle birlikte olması için krala bir kadın gönderilmişti. Reddettiği zaman da kralı içkiyle uyuşturup ona... tecavüz etmişlerdi. Koskoca Gedhilfe kralına tecavüz edilmişti. Livei son cümleleri okuduktan sonra kanının donduğunu hissetti. Diğer mektuba geçmeden önce bir süre durup soluklandı. Bunu neden yapmış olabilirlerdi? Vodhis soyunu devam ettirmek için mi? O zaman şu anda var olan Vodhis üyeleri... Onlar bu tecavüz sonucu devam eden neslin bebekleri miydi? Altıncı mektubu okumaya başladı. Kendisine bir madde verildiği ve uyuşturulduğu yazıyordu. Ne vermişlerdi? Krala ne olmuştu? Diğer kağıtlara göz attı. Her birinde çok karanlık olduğu yazılıydı. Son mektup "Heij" kelimesinden ibaretti. Deinzce miydi? Livei emin olamıyordu. Öfkeyle masasını yumrukladı. Krala ne yapmışlardı? Böylesine iyi niyetli ve halkını düşünen bir kral bu hallere nasıl düşürülmüştü? Genç kız düşündükçe aklını kaybedecek gibi oluyordu. Parlayan öfkesi gözünü döndürmüştü. Yatağına oturup derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştı. Aklına takılan yüzlerce soru işareti vardı ancak ne kadar düşünürse düşünsün hiçbirine cevap verebilecek durumda değildi. Çok yorgundu. Uyuması gerekiyordu. Yapılacak işleri vardı. Gözlerini kapamadan önce gözünün önüne Dyoch'u son gördüğü andaki yüz ifadesi gelmişti. "Seldshuts Sokağı, Yarın, akşam 11:00. Mavi bandana."

Livei çalan saatinin sesiyle yerinden sıçradı. Yarı uykulu bir vaziyette eliyle saate vurarak susturduktan sonra doğruldu. Üstünü bile örtmeden öylece yatağın üzerinde uyuyakalmıştı. Saat akşam 9'u gösteriyordu. Derin bir "oh" çekti. Bir an önce hazırlanıp saat 11'de bahsedilen yerde olmalıydı. Yapacak çok işi vardı. Kendini hızla banyoya attı. Saçlarının boyası akmaya başlamıştı ve dipleri gelmişti. Kısa bir duş alıp saçlarının boyasını tazeledi ve rengin oturmasını yaklaşık yarım saat bekledi. Hemen ardından saçlarını bigudilere sardı ve kuruttu. Her zaman düz kullandığı saçlarını kıvırcık bir hale getirdi. Altına kısa kot şortlarından birini geçirdikten sonra üzerine salaş ve bol duruşlu simsiyah bir sweatshirt geçirdi. Sweatshirtin kapüşonunu başına örttü. Kabarmış ve kıvır kıvır olmuş saçları da kenardan taşıp yüzünü gizliyordu. Aynasının karşısına geçti ve göz kapaklarına şampanya rengi ışıltılı bir far sürdükten sonra kirpiklerine iki kat rimel sürdü. Sıcak alt tonlu koyu bordo renkte bir ruju dudaklarına parmağıyla yedirerek sürdü. Normalde makyajını oldukça hafif tutan Livei için büyük bir değişimdi bu. Fuhuşun, kumarın ve her türlü suçun işlendiği bir yere gidiyordu. Saf ve kolay lokma olarak görünmek istemiyordu. En önemlisi de tanınmak istemiyordu. Aynada kendisini birkaç dakika boyunca izledi. Onu gören kimse Livei olduğunu anlamazdı. Son olarak en kadınsı kokan parfümünden birkaç fıs sıktıktan sonra evinden yüzünü gizleyerek dışarı çıktı ve acele adımlarla Seldshuts Sokağı'na doğru ilerlemeye başladı. Oraya gittiğinde mavi bandanalı birisini veya ismi mavi bandana olan bir işletmeyi bulması gerekiyordu. Yolda ilerlerken her şeyin yolunda gitmesi için dua etmeye başladı.

Soğuk.

Karanlık.