Sen içeri girdikten sonra mavi bandanalı adamın kapının soluna doğru yöneldiğini görüyorsun ve binanın ışık düğmesinin normalde olduğu gibi açılıp kapanabilen ışıklardan ziyade kısılabilen ve arttırılabilen, çevirilebilir bir daire olduğunu fark ediyorsun. Adam, mavi bandanasını çıkarıyor ve kendi omzuna asıp ışık düğmesi sola doğru çeviriyor. Binanın içindeki ışık iyice loş bir hal alıyor. Adam, camlı kapının hemen gerisinde bulunan panjurun ipini hafifçe çekiyor ve panjuru indirip dışarıya görünmemesini sağlıyor. İndirdiği panjuru eliyle hafifçe kaldırıyor ve arka sol cebinden çelik bir anahtar çıkarıp kapıyı kilitliyor. Eliyle tuttuğu panjur kısmının bozulmuş olan katını parmağıyla düzeltip panjuru tamamen indiriyor ve birlikte poker oynadığı arkadaşlarının yanına dönüyor. Arkadaşlarını teker teker inceliyor ve neye benzediklerini gözlemliyorsun.

Mavi bandanalı adamın solunda oturan adamın Gedhilfeli olmadığını ilk bakıştan anlayabiliyorsun. Koyu esmer bir ten rengine sahip olan siyah saçlı adam sana küçükken yaşadığın köyde bulunan Dushalı arkadaşlarını anımsatıyor. Oldukça cılız olan adamın kendi cüssesine oldukça ters olan, anormal büyüklükte bir puroyu içtiğini gözlemliyorsun. Mavi bandanalı adamın sağına baktığında ise her şeyiyle 'Gedhilfe' diye haykıran bir adam görüyorsun. Yeşil gözleri ve kıpkırmızı saçları bir yana, heyecanlı ve bir o kadar da agresif konuşma tonu sana her yerde gördüğün yerel insan profilini anımsatıyor. Mavi bandanalı adamın hemen karşısında oturan adam ise yine kızıl saçlı ve yeşil gözlü olsa da kişiliği, mimikleri ve jestleri bakımından solunda oturan yurttaşına oldukça ters gibi görünüyor. Aşırı mesafeli ve soğuk davranan adam diğerleriyle neredeyse göz teması bile kurmuyor ve tamamen oyununa odaklanıyor. Adamları tek tek inceledikten sonra gözlerini ortalarındaki masaya çeviriyorsun. Poker kartlarının tasarımlarına göz gezdirdiğinde kendini kesinlikle özel yapım olduklarına şartlıyorsun. Hayatın boyunca gördüğün hiçbir poker kart destesine benzemeyen destenin tamamen Gedhilfe kültürüne uygun olarak tekrardan yapılmış olduğunu görüyorsun. Normalde neredeyse hiçbir kültüre benzerlik göstermeyen kartların bu kadar kültürel bir versiyonu olduğunu görmek ilgini çekiyor. Masada duran bardakların şekline baktığın anda Gengzjots birası olduklarını anlıyorsun. Masanın sol alt köşesine baktığında yerde duran bira şişesini görüyor ve üstünü inceliyorsun. "Hakiki Gengzjots Birası" markasından olduğunu anlayınca rahatlıyor ve dış kıtadan tamamen kopuk bir topluluk olmadıkları gerçeğine şükrediyorsun. Her yerde gördüğün bu markanın ülkenin en sevilen markalarından biri olduğunu hatırladığında az da olsa canın çekiyor. Biranın hala buz gibi olduğu şişenin camında oluşmuş olan buğulu görüntüden belli oluyor.

Az da olsa sessiz kalıyor ve konuşmalarını dinlemeye karar veriyorsun. Öncelikle mavi bandanalı adam sözü açıyor ve oldukça baskın bir tonla konuşuyor. Bu da sana onun diğerlerinden daha yüksek rütbeli olduğu izlenimini veriyor. "Yofær'e girmiş elemanlar. Yeni gelen olursa onu da oraya alalım diyorum." Mavi bandanalının karşısında oturan adam hamle sırası ona geldiğinde kendisinden bekleyebileceğin gibi kısa bir yorum yapmakla yetinip hamlesini oynuyor. "Bize herhangi bir şey danışmana gerek yok." Mavi bandanalı adamın hemen solunda bulunan, Dushalı olduğunu tahmin ettiğin adam hızlıca konuya giriş yapıyor. "Formalite gereği be abi, adam belki 'diktatör' deyip de kafasını keseriz diye korkuyordur." Toplu bir kahkaha atılıyor ve kahkahanın hemen ardından mavi bandanalının sağında oturan, klişe bir Gedhilfelinin görünümüne sahip olan adam bağırarak, neşeli bir tavırla konuşmaya başlıyor. "Atarız tabi amına koyim, n'olacak? Lider mider yok aga bizde, ota boka tav olmayın." Mavi bandanalı tekrar kahkaha attıktan sonra gülerek konuşmaya başlıyor. "Ot bok olduk iyi mi? Kendi adamlarım bana ot bok dedi. Paydos o zaman." Masadaki kartları toplamaya başlıyor ve karşısında oturan adama göz kırpıyor. Kendilerine 'bu akşamlık bu kadar' mesajı verildiği için üzülen üçlü yavaşça hazırlanmaya başlıyorlar. Tüm eşyalarını topladıktan sonra hemen ardında duran kapıya yöneliyorlar. Agresif ve neşeli Gedhilfeli kapıya doğru ilerlerken sana başıyla selam veriyor ve yüksek sesle "Hoş geldin, bir ara süremiz bol olunca tanışalım mutlaka." diyor. Soğuk tavırlara sahip olan adam sadece başıyla selam vermekle yetiniyor ve kapıdan çıkıyor. Dushalı olduğunu tahmin ettiğin adam ise gülümseyerek başını sallıyor ve herkesin ardından kapıdan çıkıyor. Kapıda dönen muhabbetleri dinlemeye çalışırken mavi bandanalı adam bir anda önüne gelip omzuna elini koyarak dikkatini kendine çekmeyi başarıyor. "Şimdi gel otur bakalım." dedikten sonra poker oynadıkları masaya geçiyor. Senin de kendisinin karşısına geçmeni istediğini eliyle sandalyeyi göstererek belli ediyor. Karşısına oturuyor ve adamı dinlemeye başlıyorsun.

"Şimdi en güzel soruyla başlayalım o zaman. Şu ana kadar kimseyi öldürdün mü? Öldürdüysen kaç kişi ve o kişiler kimler? Seninle bağlantıları neler? Öldürmediysen, birilerini öldürmeye hazır olduğuna inanıyor musun? Çünkü birilerini öldürmek zorunda kalacaksın, onu baştan söyleyeyim."

Mavi bandanalı adam, bir süre seni süzdükten sonra yerde duran şişeyi alıp masaya koyuyor. Adam yerinden kalkıp bulunduğunuz odaya bağlı olan, solda kalan farklı bir odaya giriyor ve iki yeni bardakla geri dönüyor. Tekrar sandalyesine oturuyor ve masaya koyduğu şişeden hem kendisine hem de sana Gengzjots birası dolduruyor. Doldurduğu birayı sana doğru uzatıyor ve boğazını temizleyip konuşmaya başlıyor. "Bence de adil değil, ama benim için adil değil." Adamın yüzüne şaşkınlık içinde bakarken sana doğru küçümseyici bir tavırla gülümsediğini fark ediyorsun. Konuşmaya devam ediyor. "Ben senin adını ve kimliğini bildiğim için bir gün yakalanırsam benden bu bilgiyi almak için bana işkence edeceklerdir. Sen ise bir gün bizimle çalıştığın öğrenilirse benim adımı bilmediğin için yakalandığında sana işkence etmelerinin bir anlamı olmayacak. Sizin polisleriniz birinin yalan söylediğini anlayabilmek için yüksek düzeyde eğitim alıyorlar. Bir polis memuru olarak bunu biliyorsundur diye düşünmüştüm ama anlaşılan yanılmışım." Birasından bir yudum alıyor ve hızlıca başladığı sözü bitiriyor. "Yani ismimi bilmesen daha rahat edersin, emin ol. Mavi bandana falan de bana. Bizimkiler gibi mavi de diyebilirsin." Birasından bir yudum daha alıyor, bir süre boyunca tavanda bulunan ampule bakıyor ve gözlerini tekrar sana doğrultuyor. "Her an adam öldürmeye hazırlıklı olman güzel. Hadi bir deneyelim o zaman bunu. Biran masada kalsın, işimiz bitince gelip içeriz."

Mavi bandanalı adam, veya başkalarının ona taktığı ad ile mavi, ayağa kalkıyor ve masada duran bira şişesini yere koyuyor. Dükkanın giriş kapısına doğru ilerliyor ve kapının kilitli olup olmadığını kontrol ediyor. Kapıyı kilitlemeyi unutmuş olan ekip arkadaşlarının ardından kapıyı tekrar kilitliyor ve yanına dönüyor. Kendisini takip etmeni söylüyor ve birkaç dakika önce girdiği odaya doğru ilerliyor. Sen de onun arkasından ilerliyorsun. Mavi, zifiri karanlık olan odanın ışığını yakıyor. Işığın fazla loş olduğunu fark ettiğinde aniden gözlerini ışık düğmesine çeviriyor ve bu düğmenin de ayarlanabilir olduğunu fark ediyorsun. Oldukça geniş olan odanın soluna ve sağına baktığında gördüğün tabaklar, bardaklar ve gündelik eşyalar buranın bir depo odası olduğunu gösteriyor. Geniş odanın tam karşı tarafında bulunan çelik kapıya doğru ilerliyorsunuz. Mavi kapıyı açtığında diğer odanın da farklı bir odaya çıktığını görüyorsun. Odaya girdiğinde hoş bir görüntüyle karşılaşmıyorsun.

Beyaz ve loş bir ışığa sahip olan odanın duvarlarının kanlarla bulanmış olduğunu görüyorsun. Zemine bakıyorsun ve iki insanın gözleri, ağızları, kolları ve bacaklarının bağlanmış olduğunu görüyorsun. Aynı zamanda odada dolaşan kedilerin ve köpeklerin olduğunu görüyorsun. Bazıları yavru, bazıları yetişkin olan hayvanlar oldukça yavaş ve halsiz hareket ediyor gibi görünüyorlar. "Aşama aşama gidelim o halde. Hayvanları sever misin?" Adam birkaç saniye boyunca yüzüne bakıyor ve yüzündeki dehşeti fark ettiğinde tekrar önüne dönüp sadece ayakta olan birinin ulaşabileceği bir rafa uzanıyor. Uzandığı raftan ucu keskin olan bir çakıyı alıyor ve sana uzatıyor. Yerde duran yavru köpeklerden birini ensesinden tutup kaldırıyor ve sana gösteriyor. "Şimdi bunu öldür bakalım. İster boynunu kes, ister bağırsaklarını deş, nasıl yapacağın sana kalmış. İstersen bu köpek yerine başka bir hayvanı da seçebilirsin. Üç yavru iki yetişkin kedimiz, iki yavru dört yetişkin köpeğimiz var. Seç beğen al." Adam sana uzattığı çakıyı eline almanı bekliyor.

Mavi, önce arkasında bulunan hayvanlara bakıyor, sonra da bağlı olan insanlara bakıyor. Tekrar sana dönüyor ve döndükten hemen sonra tekrar etrafına bakmaya başlıyor. Eliyle yavaşça kucağına doğru uzanıyor ve kucağındaki köpeğin başını okşuyor. Etrafa biraz daha saf bir yüz ifadesiyle baktıktan sonra aniden kıkırdamaya başlıyor ve "Tamam tamam kendimi tutamıyorum daha fazla." diyor. Hızlıca her tarafı bağlı olan adamların yanına gidiyor ve her şeyi çözüyor. Bir anda o adamlar da kahkaha atmaya başlıyor. Adamlardan biri gözlerinden yaşlar akana kadar gülüyor. Mavi, yerdeki köpeklerden birini alıyor ve "Senin gibi duyarlı insanlarla bir yere gelebiliriz. Doğru bir seçim yaptığın için teşekkür ederim." diyor. Arkasındaki elemanlar gülerek dışarı çıkarken konuşmaya devam ediyor. "Bu hayvanlar da bizim çocukların evcil hayvanları. Getirin bir şey deneyeceğim dedim getirdiler. İyi güldük ama ha." Herkes dışarı çıktıktan sonra daha ciddi bir ses tonuyla konuşmaya devam ediyor. "Ancak..." O da odadan dışarı çıkıyor ve sen de arkasından ilerlemeye başlıyorsun. "Sana bunu yapmamızın tek sebebi 'acaba öldürür mü' sorusunun cevabını bulmak değildi. Merak ettiğim bir başka şey bize karşı bir önyargın olup olmadığıydı. Ben insanların yüz ifadelerininden yola çıkarak ne düşündüklerini anlayabiliyorum, bunun ciddi bir eğitimini aldım. Bize tam olarak güvendiğini söyleyemem." Mavi, seninle birlikte bira içtiğiniz odaya kadar çıkıyor, ışık düğmesinden ışığın parlaklığını biraz arttırıyor ve tekrar sandalyesine oturup birkaç dakika önce bıraktığı birasını tekrar yudumluyor.

"Anlaman gereken şey şu ki, az önce yaşadığın şey gerçek olabilirdi ve karşı taraf bunu sana yapabilirdi. Biz böyle yöntemleri doğru bulan, bu yöntemlere başvuran insanlar değiliz. Gedhilfe hükümeti düşündüğün kadar barışçıl ve adaletli yöntemler kullanmıyor. Aksine, rakiplerini ezmek için en insanlık dışı yöntemleri kullanıyorlar. Yakalanırsan seni kendi saflarına çekmek için sana kalıcı psikolojik sıkıntılar yaşatırlar. Bir sürü farklı üyemiz bu sebeple bizleri öldürmeye çalıştı. Bunu nasıl yaptıklarını bilmiyorum ama bu adamlar bir şekilde insanların beyinlerini yıkayabiliyorlar. Bir şeyler değişiyor. Sana bizzat yaşadığımız bir olayı anlatayım."

Birasını bitirdikten sonra masada duran kabın içinden aldığı puroyu yakan Mavi, olayı anlatmaya başlıyor. "Çok iyi bir elemanımız vardı, bizim için çoğu yerde Deinzei destekçisi propoganda yapmıştı. Hatta sana şöyle söyleyeyim, birkaç şehrin insanları bize katılarak destek olmak istemişti. Bir direniş oluşturmamız mümkün olacak gibi görünüyordu. Birkaç ay sonra hükümet baskını ile yakalandı. Yakalandığı süreçten sonra ondan uzun süre haber alamadık. İki ay sonra gözleri dönmüş bir şekilde sığınaklarımızdan birini bastı ve üç üyemizi öldürdü. O sırada orada bulunan elemanlarımız ne yazık ki onu öldürmek zorunda kaldılar." Mavi'nin gözlerinin dolduğunu görüyorsun. "Eğer bizimle birlikte çalışmak istiyorsan çok dikkatli olman gerekiyor, çünkü rolün hiç kolay olmayacak. Çifte ajanlık yapmak zorunda kalacaksın ve o tarafa kesinlikle ne işler çevirdiğini belli etmeyeceksin. Bunu başarabileceğine inanıyor musun? Eğer fazla büyük bir yük olacağını düşünüyorsan reddetmekte özgürsün. Dyoch abimiz sende bir ışık gördü ve seni önerdi, bu karar tamamen sana ait." Ciddi bir yüz ifadesiyle gözlerinin içine bakıyor ve kendisine cevap vermeni bekliyor.

Mavi, dediklerini dinledikten sonra gözlerinin içine bakıyor, gülümsüyor ve çoktan iyice azalmış olan birasını bitirip ağzını sağ eliyle sildikten hemen sonra konuşmaya başlıyor. "Yapmamız gereken şeyler gerçekten çok zor. Yaşın, yeteneğin, kapasiten, bunlar önemli değil. Asıl önemli olan yüreğin. Eğer bu konuda yürekliysen ve yapabileceğini düşünüyorsan hep birlikte bu hükümeti devirebiliriz. Her şeyden önce Dyoch'u ve Dhæcho'yu kurtarmamız gerekiyor. Hükümetin onları nerede tuttuğunu biliyorum. Şu an oraya gitmek için yeterli ekipmanımız yok, üyelerimizden para toplama aşamasındayız. Eğer durumun var ise senden de 100 Pakt bofu almak istiyoruz. Emin ol sonuçlarına değecek ve bir daha kimseden para toplama gibi bir amacımız olmayacak." Sözünü bitirdikten sonra yüzü kızarıyor ve bir anda gözleri parlıyor. "Neredeyse unutuyordum, bekle burada." Ayağa kalkıyor ve tekrar depo odasına doğru ilerliyor.

Depo odasından gelirken elinde bir ceket olduğunu görüyorsun. Ceket koyu gri ve deriden yapılmış gibi görünüyor. Üstünde bir sürü anlamını bilmediğin işlemeler görüyorsun. "Kaç beden giydiğini bilmiyorum ama olur herhalde, olmazsa verirsin değiştiririz. Bize katılacaksan bu da sana hediyemiz olsun. Her üyemizin görev sırasında giydiği ceket." Mavi, ceketi sana uzatıyor ve ceketi yakından inceleme şansın oluyor. Mavi, sağ elini beline koyuyor ve gülümseyerek ayakta beklemeye devam ediyor. Ceketin sol ve sağ omuz bölgelerine daha önce hiç görmediğin ancak Gedhilfe bayrağını anımsatan bir bayrağın işlendiğini görüyorsun. Mavi çapraz çizgileri olan bayrağa baktıkça gözlerin kamaşıyor.




Mavi, sana elini uzatıyor ve seni ayağa kaldırıyor. Tuttuğu elini kendi ağzına yaklaştırıyor ve hafifçe öpüyor. Sana doğru sağ elini uzatıyor ve gülümseyip ağzını açıyor.

"Deinzei Özgürlük Hareketi'ne hoş geldin."

"Yakıştı yakıştı. Seni en yakın zamanda çağıracağız. Bize nasıl ulaşacağın konusunu merak etme, o iş bizde. Çok geç olmadan evine git ve dinlen."

Mavi ile vedalaşıyor ve evine doğru yola çıkıyorsun. Yol aldığın sokaklarda gezen insanları gördükçe verdiğin kararlar başını döndürüyor ancak farkına vardığın kararlılık ve cesaret seni güçlendiriyor ve baş döndürücü düşüncelerden arındırıyor. İnsanlar mutlu gibi görünüyor, ama daha mutlu olmalarını sağlamaya çalışacağın için kendini iyi hissediyorsun. İnsanlar huzurlu görünüyor, ama huzur sonsuzdur ve her zaman daha huzurlu olmanın bir yolu vardır diye düşünüyor ve kendini avutuyorsun. İnsanlar halinden memnun gibi, ama neden daha memnun olmasınlar diye içinde bulunduğun durumu sorguluyorsun. Hayatının dönüm noktası olan bu olayın getirdiği heyecan ile evine kadar gidiyorsun.

Evine girdiğinde ise sabah yaşadığın olaylar tekrardan aklına geliyor. Evinin aranması ve okuduğun her metin ile birlikte daha da heyecanlanman ve bağlanman. Bağlandığın şeyi sorgulamaya başlıyorsun ve pozitif bir karar aldığını kendine aşılıyorsun. Seni güçlendiren ve güçlendirmeye devam edeceğine emin olduğun bu yeni aile için minnettar olduğunu kendine hatırlatıyorsun. Tatlı tatlı düşüncelere daldıktan birkaç dakika sonra kara kara düşünceler aklını sarıyor. Uğruna çıktığın yolun bir geri dönüşü olmadığını hatırlıyor ve daha karamsar bir bakış açısıyla olayları değerlendiriyorsun. Birlikte çalışacağın insanların güvenilirliğini sorguluyor ve emin olmadığın için az da olsa ürküyorsun. Aidiyet duygusuna duyduğun ihtiyaç bir yana edindiğin ve edineceğin dostların sana ihtiyaç duymasının verdiği hazza olan isteğin bir araya geliyor ve kafanda seller bastıracak kadar ağır bir yağmur eşliğinde kavurucu güneş parlıyormuş gibi hissediyorsun. Ne olacağı hakkında hiçbir kesin yorum yapamasan da biliyorsun ki yaptığın her şeyi isteyerek yaptın. Artık yapmak zorunda olduğun şeyleri değil, yapmak istediğin şeyleri yapacaksın.