Djuratlı adamın ondan beklenmedik bir şekilde sıcak davranması genç kızın garibine gitmişti. Onunla ilk karşılaşmalarından sonra soğuk ve acımasız biri olduğu izlenimine kapıldığını çok iyi hatırlıyordu. Belki de onun gibi bir insanın içinde dahi bir gram merhamet ve vicdan bulunuyordu. Livei onun söylediklerini dinlerken başını kaldırmadı. Dyoch ve Dhæcho'nun nerede olduklarını öğrenmişti ancak bu bilgiyi elde etmek için ödediği bedel canını öyle acıtıyordu ki rahatlayamıyordu. Bunun ağırlığını üstünden nasıl atacaktı? Örgüte geri dönüp diğerlerinin yüzüne nasıl bakacaktı? Ayrıca Friks çoktan hükümete ne yapıyor olduklarını söylemiş olabilirdi. Bu durumda kendilerine tuzak hazırlanmış olmalıydı. Livei hıçkırıklar eşliğinde karanlık düşüncelerine gömülürken bir şey fark etti.

Djuratlı adam odadan çıkarken anahtar almamıştı. Hatta anahtarın sözü dahi geçmemişti. Kapıdan gelen mırıltıları duydu. Bu otelin odaları gerçekten de inanılmaz ses geçiriyordu. "...hayatımda senin kadar iyi yalan söyleyen birini duymadım." Ne?

Kandırılmıştı. Yine.

Ama neden?

Köklerini kurutmaktan bahsetmişti. Kimin? Deinzeilerin mi? Neden? Olayla ne alakaları vardı ki? Ayrıca Livei'ye yalan söyleme zahmetine neden girmişlerdi? Friks'ten kurtulmak istiyorlarsa bunu onlar uyurken yapamazlar mıydı? Neden onu buraya çağırmış, duygularını altüst etmişlerdi?

Livei'nin onlara ihanet etmesini istiyorlardı. Livei, Friks'i görmek için gitmiş olsaydı olayı onun üstüne yıkacaklardı. Kaos çıkaracaklardı. Ama neden? Hiçbir mantığı yoktu. Neden böyle bir şey istesinlerdi ki? Neden? Neden? Neden?

Nedenini sorgulamanın faydası yoktu. Acele etmezse birazdan Friks öldürülecekti. Hızla kapıyı açmaya çalıştı. Kilitliydi. Tabi ya! "İstidiğin zimin itildin iyrilibilirsin. Kıçım!" Odanın hiçbir camı yoktu. Neyse ki gelirken kullandığı yolu hatırlıyordu. Otel odasına yaklaşık kaç saniyede ulaşabileceklerini tahmin edebiliyordu. Fazla zamanı yoktu. Friks uyanık mıydı? Frum ve Ser aşkına böyle bir şeyin olabileceğinden şüphelenip o kıçını yataktan kaldırmış olsa iyi olurdu! Livei başına gelecekleri biliyordu. Böyle görkemli bir otel odasını ödemeleri filan. Kendi suratına tükürmek istedi. Gerçekten şu anda hayatta kendisinden daha çok nefret ettiği bir şey yoktu. Şu Djuratlı tiple öbür adamın bile bir amaçları olduğundan ve bu yüzden kendisine yalan söylediklerinden emindi. Ama kendisi... Kendisi kadar aptal birisini tanımamıştı ömründe. Friks'e sonuna dek güvenmeliydi. Gerçi güvense kaç yazardı ki? Friks'i onlara verme konusunda diretse onu da öldürürlerdi. Belki de böylesi daha iyiydi. En azından bir şansları vardı.

Yoksa Livei'nin sezyum kullandığını unutmuşlar mıydı? Livei sıcak şeyleri severdi. Kahveyi, çayı... Dünkü ateşli geceyi de çok sevmişti. Sezyum ateşini de fazlaca seviyordu. O gecenin de sezyum ateşinin de son olmasına izin vermeyecekti. Hızla bir eliyle kapının kulpunu kavrayıp diğer eliyle kapının kilitlendiği açılma - kapanma yerine elini bastırdı. Ateş stilini aktive ederek alevlerinin bütün kilidi kavramasına izin verdi. Bu kadar sıcaklığa dayanmasına imkan yoktu. Birkaç saniye sonra eriyecekti ve kapı açılacaktı.

Kapıyı açmayı başarabilirse koşa koşa merdivenlere yönelecek ve hızlıca adamları takip etmeye başlayacaktı. Bir yandan da sürekli olarak ciğerlerindeki bütün kuvvet ile avaz avaz "FRİKS KAÇ!" diye bağıracaktı. Duvarlar çok ses geçiriyordu. Friks onu duyacaktı. Friks akıllıydı. Friks güçlüydü. Friks üç yıldır bu örgütle sayısız iş yapmıştı. Friks'e beş dakika evvel güvenmemiş olabilirdi ve bunun pişmanlığını ömür boyu çekecekti ancak şu anda ona tamamen güveniyordu. Bundan sonra da hep güvenecekti. Yeter ki güvende olsundu. Yeter ki birlikte eve dönebilsinlerdi. Ona sarılıp özür dileyebilsindi. Şu anda tanrılardan tek dileği buydu. Lütfen ona sevdiğini kaybetme acısı tekrar yaşatılmasındı.

Livei kapıyı başarıyla açıp yukarı koştururken üst kattan çoktan dumanlar yükselmeye başlamıştı. Geç kalmıştı. Geç kalıyordu. Kalbi delice çarparak adımlarını hızlandırdı ancak duyduğu patlama sesiyle refleksle yere çöktü. Livei, siyah saçlı adamı tanımıyordu ancak Djuratlı adamın element kullanamadığından haberdardı. Tabi onlara zamanında yalan söylemediyse. Genç kız patlamanın devamının gelmediğini fark edince fazla oyalanmadan üst kata doğru ilerlemeye devam etti. İkinci katın tamamı dumanlarla kaplanmıştı. Neyin dumanıydı bu? Patlamaya ne sebep olmuştu? Sezyum muydu? Livei emin olamıyordu. Sezyuma benzemiyor gibiydi. Kolunu burnuna tıkayıp dumanı solumamaya özen göstererek odalarını bulmaya çalıştı. Bulduğu anda ise deprem olmuşçasına bütün zemin yere göçmüştü. Genç kız şok içerisinde kendini köşeye fırlattı. Bina mı çöküyordu? Neler oluyordu? Friks neredeydi? Güvende miydi?

Göçmüş olan zeminde birisi zar zor tutunmaya çalışıyor gibiydi. Siyah saçlı herif miydi o? Livei yaklaşıp bakmaya çalışırken Djuratlı adamın yeni doğmuş yavru bir ceylan gibi tir tir titreyerek odadan çıktığını gördü. O adamı bu yüz ifadesi ile göreceğini ömür boyu düşünse hayal edemezdi. Neydi bu kadar korktuğu şey? Kaçmaya çalışıyor gibi bir hali vardı. Livei öfkeyle ona haykıracakken adam bir şok dalgası ile üzerine doğru uçmuştu. Bu doğal bir patlama değildi. Bir şeyler ters gidiyordu. Doğru olmayan bir şeyler vardı. Bir element miydi? Livei ömründe hiç böyle bir element görmemişti. Djuratlı adam çarpmanın etkisi ile bayılmış gibiydi. Hareket etmiyordu. Genç kız başını kaldırdığında odadan Friks'in çıktığını gördü. Yaşıyordu! Hayattaydı! Ona bir şey olmamıştı! Tam sevinçle ona doğru koşturacakken Friks'in normalden farklı göründüğünü fark etti. Gözleri kıpkırmızıydı. O güzel yemyeşil gözlerinin akı bile Livei'nin gözleri gibi kan kırmızı olmuştu. Bütün vücudu kalsiyum kullanıcılarının kas güçlendirme stilinin daha üst bir versiyonu gibi kan dolu damarlarla kaplanmıştı. Sanki kendine takviye tüpü enjekte etmiş gibiydi.

Friks ona bakmamıştı. Gözleri adama kilitlenmiş vaziyetteydi. Yürümeye, sonra da koşmaya başladı. Koşarken yer titriyordu. Zemin çatlıyordu. Sanki bütün otel binası onunla aynı anda yürüyor gibiydi. Livei dengesinin bozulduğunu hissetti. Düşmemek için sırtını duvara dayayarak yere çöktü. Gözleri korkudan dehşetle açılmıştı. Karşısındaki Friks miydi gerçekten? Ona benziyordu ancak aynı zamanda ona hiç benzemiyordu. Her ne oluyorsa, hissettiği tek şey korkuydu. Çok ama çok korkuyordu. Ancak ölmekten korkmuyordu, Friks'in başına bir şey gelmesinden korkmuyordu, karşısındaki yaratıktan korkmuyordu. Korktuğu şey bilinmezlikti. Bu yaşananlar, içine düştüğü kabuslardan biriyse artık uyanmak istiyordu. Uyanmak ve yeniden sabaha dönmek, Friks'in huzurlu yüzünü seyretmek istiyordu. Sonra onu da uyandırmak, gülümsemek, burnunu öpmek, yanaklarını okşamak istiyordu. Friks baygın halde yatan adamı kaldırıp duvara çarparken zihninden sadece bunlar geçiyordu.

Friks onu tam olarak o anda fark etmişti. Gözlerini bir an için saklamaya çalışmıştı ama artık çok geçti. Ona aşağı inmesini söyleyen bir ses duydu. Tanıdık bir ses. Friks'in sesi. Bu yaratığın ağzından çıkmıştı. Demek ki o gerçekten de Friks'ti. Ele geçirilmiş filan değildi. Ona aşağı inmesi söylenmiş olmasına rağmen bunu yapamadı. Yapmak isterdi. Yapacak gücü yoktu. Sadece nutku tutulmuş bir halde Friks'in kolunu kesmesini, kan yerine pıhtılaşmış bir halatın çıkmasını, Djuratlı adamı boğarak öldürmesini izledi. Onlardan nefret etmişti. Kendisini kandırdıkları için onlardan çok ama çok nefret etmişti ancak ölmelerini de istememişti. Onları sorgulamak istemişti. Sormak istediği şeyler vardı. Can veren Djuratlı adama yöneltti bakışlarını bir süre. Gözlerinin feri sönmüştü. Uzun sarı saçları oldukça solgun görünüyordu. Peki diğer adama ne olmuştu? Yaşıyor muydu?

Friks sakinleşmiş görünüyordu. Kolundan çıkan kanın kaybolması ile beraber yere oturmuştu ve kan çanağı gözleri, genç kızın kızıl gözleri ile buluşmuştu. Livei yutkundu. Bir şey söylemek istiyordu ancak dudakları kıpırdamıyordu. Şok mu geçiriyordu? Dişleri birbirine o kadar sert kenetlenmişti ki onları yerinden oynatamıyordu. Friks'in ağlayarak yere kapandığını gördüğü an, beyni onu oldukça spesifik bir ana götürdü. Friks'in odasında, Mavi'nin yaşıyor olduğunu öğrendikleri ana. Friks'i ilk kez o zaman ağlarken görmüştü. O anın çok güzel olduğunu düşünmüştü. Bu görüntüyü zihninden asla silemiyordu. Yavaşça kollarını Friks'e doğru uzatıp saçlarını okşamaya başladı. Şu son yarım saattir neler yaşandığından emin değildi. Ancak karşısındaki Friks, en az onun kadar şaşırmış ve üzgün görünüyordu. O hala onun Friks'iydi sonuçta. Tam olarak Frum ve Ser'e yalvardığı gibi sapasağlamdı. Yere kapanmış ağlamakta olan genç adamın üzerine eğildi ve kollarını onun bedenine sardı. Yüzünü saçlarına gömdü ve gözlerini kapattı. Bedeni, yaşadığı şok ve korku etkisi ile titriyordu. Sormak istediği çok şey vardı. Soracak gücü ise hiç yoktu. Küçükken bir yerini incitip ağladığında annesinin ona yaptığı gibi, Friks'in kollarını okşayarak "Geçti, geçti..." diye mırıldanmaya başladı.

Friks'in ellerini tutması ile birlikte başını kaldırıp gözlerine baktı. Hala kıpkırmızıydılar. Kabustan uyanamamıştı demek. Friks ona konuşmaları gerektiğini söylerken hiçbir şey söylemeden başını sallayarak onayladı. Burası konuşmak için pek de uygun bir mekan değildi artık gerçi. Arka taraftaki ayak sesleri ile bakışlarını oraya yöneltti. Deminden beridir merak ettiği siyah saçlı adam ortaya çıkmıştı. Friks'e deney faresi olduğunu söylemişti. Ah, demek deney ürünüydü. Ama nasıl? Ve bunun Mavi Yıldız ile alakası neydi? Deinzei halkına karşı değil de, gerçekten Friks'e kişisel bir nefretleri olmalıydı. Onların sahip oldukları pek çok bilgi mevcuttu sonuçta. O zaman belki de sarışın adamın söyledikleri doğruydu. İstemsizce onun yerde yatan cansız bedenine ilişti gözleri. Kalbinde bir şeyler sızlıyordu. Bu adamı en son Meinsu ile birlikte görmüştü ve her ne kadar sinir bozucu birisi olsa da işine hakim, ne yaptığını bilen birisi gibiydi. Kim bilir neler yaşamıştı? Nasıl bir hayat hikayesi vardı? Ne kadar da gençti. Onu bu işi yapmaya ne sürüklemişti? İsmini dahi bilmiyordu. Keşke buraya hiç gelmeseydi. Bu şehre, bu otele... Keşke Komiser Yotz'a gitseydi. Belki hayatı çok daha normal seyredecekti.

Siyah saçlı adamın üzerlerine doğru ilerlemesiyle Friks ayağa kalkmış ve genç kızın görüşünü bedeniyle kapatacak şekilde önünde durmuştu. Aşağı inmesini istiyordu ve bu sefer lafını dinlemesi için Livei'ye yalvarıyordu. Genç kız bir dakika olsun arkasına bakmadan hızla merdivenlerden aşağı koştu. Adama dönüp son bir kez bakmamıştı ancak çığlıklarını işitebiliyordu. Sarışın adam için hissettikleri bu adam için de geçerliydi. Üzücüydü. Her ne olursa olsun insanların ölmesi üzücüydü. Kızıl Kan'ın lideri gibi tehditkar ve gaddar, öldürmüş olmak için öldüren insanlardan hoşlanmazdı ancak bu insanların belli bir amaçları, uğruna savaştıkları bir şeyleri olduğunu düşünüyordu. Elbette Friks ile aralarında seçim yapması gerekirse Friks'i seçerdi. Ve Friks'in yaşaması onların ölmesi anlamına geliyorsa... Livei başının döndüğünü ve midesinin bulandığını hissetmeye başladı. Tansiyonu mu düşüyordu? Bu his ona çok tanıdık gelmişti. Hem de hiç istemediği kadar tanıdık. Ona hayatının en berbat dönemini, Tihami Savaşı'nı hatırlatıyordu. Aldıkları radyasyonun ardında bıraktığı bir etki miydi bu? Yavaşça yere çöktü ve gözlerini kapatarak kendine gelmeye çalıştı. Etrafındaki sesler gittikçe bulanıklaşıyordu. Çok tanıdık bir yerdeydi. Tanıdık bir figür vardı. Onu daha önce nerede görmüştü? Figür gülümsüyordu. Pek arkadaşça değildi. El sallıyordu. Livei ona karşılık vermek istemedi. Ondan hoşlanmamıştı.

Hızla yanına doğru gelmekte olan Friks'in ayak sesleri ile yerinden sıçradı. Uyuya mı kalmıştı? Rüya mıydı? Şaşkınlık içinde etrafına bakarken Friks'in onu kucaklaması ile birlikte sıkıca ona yapıştı. Mekana polisler doluşmaya başlamıştı. Patlama seslerini duymuş olmalıydılar. Livei sırıttı. Kendisi de bir polis değil miydi? Hem de en kalitelisinden. Friks saklanabilecekleri güvenli bir yer ararken onun kollarına dokundu ve damarlarının normale döndüğünü fark etti. Zümrüt yeşili gözleri de normale dönmeye başlamıştı. Onu bu kadar uzun süre kucağında nasıl taşıyabiliyordu acaba? Livei küçücük bir kız çocuğunu taşırken bile canı çıkmıştı. Bir süre sonra ara sokaklardan birine girmişlerdi ve oradaki banklardan birine oturmuşlardı. Genç kız onu dinlerken başını genellikle yere indirip ayakları ile zeminde rastgele figürler çizmeye başladı. Nadiren başını kaldırıp yüzüne baktı. Olanları hazmetmek onun için hala zordu. Friks ona bu konunun hayati önem taşıdığını söylemiş ve sonra da dedesinden başlayarak tüm hikayeyi anlatmıştı. Onun mafya ailesi deney ortamını basmışlar ve tüm deney aletlerini çalmışlardı. "Ve sonra da sana bunu yaptılar. Aman tanrım! Friks bu korkunç olmalı. Böyle bir şeyi yaşadığın için çok üzgünüm. Durumdan bizimkiler haberdar mı?" Friks ona Gedhilfe hükümeti iki nesil önce böyle bir deney yapıp bu kadar başarı sağladıysa şu anda kim bilir neleri saklıyor olabileceklerini sorgulatmıştı. "Mavi Yıldız örgütü... O seni öldürmek isteyen adamlar muhtemelen neler yapıldığını biliyorlardı. Hatta muhtemelen çok fazla şey biliyorlardı. O Djuratlı sarışın adamla devletin gizli bir korusunda nöbet görevimiz varken karşılaştık. Girmemizin yasak olduğu bir bölgeye bizi gözlerimizi bağlayıp bayıltarak götürmüşlerdi. Mekana girmemiz de yasaktı, şifreli konuşuyorlardı. Eski dilde. Sonra o adam çıktı ve hükümetin polislerinden bile saklayacak neyi olduğunu merak edip etmediğimizi sordu. Sinir bozucu ve kendini beğenmiş bir tavrı vardı. Ondan hiç hoşlanmamıştım. Yine de takip ettim. Orada..." Sesini istemsizce alçalttı. "Kocaman bir şey vardı Friks. Ne olduğunu bilmiyorum. Çok gürültülü ses çıkaran devasa bir makine. Metalden yapılmış gibiydi. Havada uçarak gözden kayboldu. Evet. Uçtu. İnanabiliyor musun? Hayret vericiydi. Hayatımda ona benzer bir şeyi daha önce hiç görmedim." Derin bir nefes aldı. "Bu adamlar her ülkede çalıştıklarını, çok geniş bir örgüt olduklarını ve devletlerin halktan saklı tuttukları bilgileri ortaya çıkarmayı amaçladıklarını söyleyip bizi de katılmamız için davet ettiler. Açıkçası hiç gelme niyetim yoktu ancak davetiyelerini saklamıştım. Patron Vodhis'lerin yerini öğrenmek isteyince de sahip oldukları bilgi ağından yararlanabilirim diye düşünmüştüm. Ve yanılmamışım."

Kısa bir süre tereddüt ettikten sonra boğazını temizleyip gözlerini Friks'in artık iyice yeşile dönmüş gözlerine dikerek devam etti. "Sabah beni çağırdılar ve seni onlara verirsem Vodhis'lerin yerini söyleyeceklerini söylediler. Senin bir hain olduğunu, hala mafyayla çalıştığını, bizi aslında sattığını, hükümete bilgi sızdırdığını, hatta benden bilgi almak için benimle birlikte olduğunu filan söylediler. Açıkçası aranızda ne geçti, sana yapılan şeyle mi bağlantılı yoksa geçmişinle mi bilmiyorum. Ama beni senden nefret ettirmeye çalışıyor gibiydiler. Hedefleri sendin tamamen. Yoksa ikimizi birlikte öldürebilirlerdi sanırım. Ya da senin ölümünü üzerime yıkmak istediler, emin değilim. Kendi aralarında bana ne kadar iyi yalan söylediklerini ve kökünüzü kurutacaklarını filan da konuştular." Dedikten sonra hafifçe yüzü kızardı. Yalanlarına bir an için inanmış olsa da neyse ki birazcık kafayı kullanmıştı ve Friks'i görmeye gitmemişti. Bunun için hala kendisinden nefret ediyordu ancak onun yerinde kim olsa bir an tereddütte düşmez miydi? "İyi polis kötü polis oynayacak kadar kaliteli bir yalan hazırlama zahmetine girmeleri bana hala inanılmaz saçma geliyor ancak sana bir şey olmadığı için çok mutluyum. Kendi ölümüm o kadar umurumda olmaz açıkçası ama sana bir şey olmasının ihtimalini bile düşünmek istemiyorum." Zihninde bu anı canlandırırken sesinin titremesine engel olmadı. "İstediğim bilgiye ulaştım bu arada. Nerede tutulduklarını öğrendim. Ancak aklımda bazı şüpheler var. Eğer dediğin gibi gizli tutulan bu şeyler birileri üzerinde deneniyorsa sence de en uygun hedef müebbet yemiş siyasi suçlular değil mi? Kimse onları umursamayacak çünkü. Yani onlara yapılmış olamaz mı? Bizim için orada bir çeşit tuzak da olabilir. Patrona ve diğerlerine bu konuyu açmamız gerektiğini düşünüyorum. Sen ne düşünüyorsun? Biraz paranoyak bir insanım, saçma yere kaygılanıyorsam söyle lütfen." dedikten sonra sırtını bankta geriye doğru yasladı ve dizlerini kendisine çekti. Bu gibi anlarda kendini çok ama çok küçük hissediyordu. Bu kocaman ve acımasızlıklarla dolu dünyada saf, minik, aptal ve işe yaramaz. Tıpkı bir lağım faresi gibi. Şu an yanında Bok olsa ona ne söylerdi acaba? İçini rahatlatacak şeyler mi söylerdi yoksa gerçeği suratına tokat gibi vurur muydu? Yoksa sadece ona sarılır ve onu bu haliyle de sevdiğini mi söylerdi? Neden hala kendini her kötü hissettiğinde onu düşünüyordu ki? Bakışlarını Friks'e çevirdi. Belki de Friks ile her şey çok yeni olduğu içindi. Belki de Friks şu an yanında olduğu içindi.