Dwuth Hugodz

Grilwo Dyogodz

Neist'in patrona ismiyle hitap edecekken bir anda değiştirmesi Livei'ye komik gelmişti. Hiç çaktırmasa da bu duruma ve sonrasında kızın yüzünün kızarmasına gülmemek için kendisini zor tuttu. Lujein herkesi kendi evladı gibi büyütüyordu örgütte herhalde. Kendisinin çocuğu olmadığı için miydi? Livei kızın sürekli hasta olduğu için aralarında bulunmadığını, bir kez çatışmada bulunduğunu ve bundan da hoşlanmadığını duyunca iç çekti. Ona kendisinin ilk zamanlarını hatırlatmıştı bu durum. Alışırdı elbet, her şeye alışılıyordu sonuçta. Eidhæn'in muhabbete dahil olması ve Neist'in onu köpeklerden kurtardığını anlatması üzerine yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı. Bu şakalaşmaları özlemişti. "Ne sürpriziymiş o çok merak ettim. Gelirim muhakkak." diyerek çocuğa sarıldı. Son zamanlarda kendisine "abla" olarak seslenmesi gururunu okşamıştı. Demek ki Eidhæn'in gözünde saygınlığı artmıştı. Yine de ona her zamanki gibi sadece ismiyle hitap etse de aldırmazdı.

Eidhæn ile vedalaşmalarının ardından patronun yanına geri dönmek üzere yola koyuldular. "Mavi'nin olaylarının detaylarını bilmiyorum açıkçası ancak gördüğüm kadarıyla kabadayı tiplerdi. Yine de sırf farklı yöntemleri tercih ediyoruz diye birbirimizle çatışmamız çok aptalca geliyor bana. Gerçi Mavi bilmediğim şeyler olduğunu ve bilseydim hoşlanmayacağımı söyledi. Bilemiyorum." dedi kızın cevap beklemeyen sorusuna hitaben dalgın bir biçimde. Aralarındaki ufak sessizlikten sonra Neist aniden hınzır bir gülümseme ile ona dönmüş ve Friks ile çıktıklarını duyduğunu söyleyip tebrik etmişti. Nereden duymuştu ki? Herkes biliyor muydu? Kimdi bu haberleri sürekli uçuran "kuşlar"? Kesin Friks anlatmıştı. Gerçi sakladığından değildi ancak örgütten biriyle romantik ilişki yaşıyor olduğunun bilinmesi fikri onu rahatsız ediyordu. Bu onun dezavantajına kullanılabilirmiş gibi. Ya da imalı yaklaşımlar olabilirmiş gibi. Böyle bir davranışı Kot'tan beklerdi aslında, tabi etrafta olsaydı... Friks'in mükemmel bir koca olacağına dair fikrini duyunca duraksadı. O konudan pek emin değildi. Yani üzerine düşünmemişti. Olur muydu? Olabilirdi belki. Böyle bir ortamda evlenmek gibi bir şey aklına en son gelecek şeydi elbette. Bir dönem evlenmeyi hayal etmişti. Uzun siyah saçları, ruhunun derinlerine işleyen yeşil gözleri olan birisiyle Djurat'ta yaşlanmayı hayal etmişti. Tıpatıp ona benzeyen siyah saçlı bir kızı ve bir erkek çocuğu olacağını da hayal etmişti. Polisliği bıraktığını, kendi botanik dükkanını kurduğunu, kocasının da doktor olarak hayatına devam ettiğini... Her gece ona sarılarak uyumayı, kokusunu ciğerlerine çekmeyi ve her gün ne kadar şanslı bir kadın olduğunu kendi kendine fısıldamayı... Friks ile hayal etmediği pek çok şeyi hayal etmişti onunla, sırf sonunda hayal kırıklığına uğramak için. Belki de bu yüzden çekiniyordu Friks ile bu kadar uzun boylu hayaller kurmaya. Hem Friks evlenmek istiyor muydu ki? Hiç özel olarak ilişkileri üzerine konuşma fırsatları olmamıştı ve her şey çok hızlı gelişmişti. Tüm bunları hatırlamak yüreğine yeniden bir ağırlığın oturmasına sebep oldu. Friks'i seviyordu, gerçekten seviyordu. Yine de bir tarafının hala başka birisiyle olması ve onunla Friks'i sürekli olarak kıyaslaması ne kadar doğruydu bundan emin değildi. Bu gibi anlarda o kadar vicdan azabı çekiyordu ki kendisini Friks'i aldatıyor gibi hissediyordu. "Teşekkür ederim Neist, çok kibarsın." diye yanıt verdi buruk bir gülümseme ile. "O gerçekten iyi birisi, her şeyin en iyisini hak ediyor." Friks her şeye rağmen onunla birlikte olmayı seçtiyse, aynı travmayı ona ikinci kez yaşatamazdı. Yaşatmayacaktı. Aşk ve tutku güzeldi ancak sadakat ve güven daha güzeldi. Her zaman Bok'un pozitif yönlerine odaklanıyordu ancak kaçırdığı bir şey vardı ki Friks ile birlikteyken Bok ile yaşamadığı güveni ve sadakati hissediyordu. Bok'un parmaklarının ucundan her an kayıp gideceğini bilmekti belki de tırnaklarını onun etine daha çok geçirmesini sağlayan şey. Friks ile bunu yaşamıyor olması ilişkilerinin temelinin çok daha sağlam olduğunu gösteriyordu. Kendi kendine gülümsedi. Bu detayı daha önce neden fark edememişti ki?

Patronun yanına döndüklerinde Shira'nın birtakım evrakları almak için gitmesi ve onlara katılamayacak olması genç kızın bir nebze üzülmesine sebep oldu. Shira'yı hep güvenilir ve aklı başında bir figür olarak görüyordu, ilk karşılaşmada onlarla birlikte olması genç kıza manevi bir güç verirdi. Patron meydana gideceklerini söyledi ve ikiliyi arabasına davet etti. O yaştaki bir adamın hala araba kullanıyor olmasının ne kadar güvenilir olduğunu sorgulayarak bindi mecburen Livei. Emniyet kemerini sıkıca bağlamaya özen gösterdi. Radyoyu açtıkları anda çok tanıdık birinin sesini işitti, Molchut Serthad. Daha on dakika evvel düşündüğü şeylerin üzerine radyoda bu şarkının çalması Bok'un ruhunun kesinlikle onu avlıyor olduğunu kanıtlıyordu, başka bir açıklaması olamazdı. İyice tadı kaçmıştı. En sevdiği şarkıcının en sevdiği şarkısından nefret eder hale gelmişti. Aptal Bok! Bunu ona yapmaya ne hakkı vardı? Hem öylece çekip gidiyordu hem de aylar sonra bile karmakarışık duyguları onun peşinden sürüklüyordu. Arabada kendisi dışında herkesin şarkıya eşlik etmesi üzerine ayıp olmasın diye gönülsüzce mırıldanmaya başladı. Baştan sona ezbere biliyordu bu şarkıyı, nasıl unutabilirdi ki?

Meydana geldikleri anda bu korkunç araba yolculuğu sona erdiği için derin bir oh çekti. Hayat gerçekten tehlikeli tesadüflerle doluydu. Patronun peşi sıra meydanda hep gördüğü ancak parası yetmediği için girmeye hiçbir zaman cesaretinin olmadığı bir lokantaya girdiler. Masalarına vardıklarında görüşecekleri şahısların çoktan orada olduklarını fark ettiler. İçlerinden birisi epey görmüş geçirmiş birisi olduğu belli olan, beyefendi duruşlu orta yaşlı bir adamdı. Diğeri ise kendisinden bile genç olduğunu tahmin ettiği bir çocuktu. Her ikisi de kendilerini tanıtıp ellerini sıktıktan sonra patron topu onlara atmıştı. "Livei Nyawodz. Memnun oldum." dedi ciddi bir ifadeyle. İkisi ile de ilk kez karşılaşıyordu, Mavi olayları esnasında onları görmemiş olduğunu tahmin ediyordu. Neist de kendisini tanıttıktan sonra içlerinden yaşlı olan önyargının normal olabileceğini ancak bunları aşacaklarını umacağını söylemişti. "Aah, ah. Eiduf'un oğlu neden böyle oldu? Tıpatıp aynısı. Sisteme karşı nasıl oynamanız gerektiğini öğrenene kadar yaptığınız şeyler boşa gidecek. Ama cezanı veren kişi ben olmayacağım. Baban gibi yargılanacaksın." O korkunç herifin sözlerini hatırlamak genç kızın istemsizce ürpermesine sebep oldu. Evet, önyargılı olmaları kesinlikle boşa değildi. Geçmişlerini bilmediği halde Livei bile o günü düşündükçe öfkeleniyordu. Yine de ortak bir yol bulunabilirdi. Genç kız cevap verme işini patrona bırakmaya karar verdi. İlk söze girenin o olması daha doğru olurdu. Ortamda konu hakkında en az bilgiye sahip kişi olarak ağzını açmak gibi bir saygısızlık yapmayacaktı. Şimdilik durumu gözleyecek ve nasıl bir muhabbet döneceğini izleyecekti.

"Bizler uzun süredir aramızdaki davanın anlamsızlığını sorguluyorduk." Sorguluyor muydular gerçekten? Livei böyle bir sorgulanma olduğunu hatırlamıyordu. Herkes halinden epey memnun gibiydi. Hatta Dyoch ve Dhæcho'nun kurtarılması ile birlikte her şey çözülecek, net bir plan yapılacak, herkes ne yapacağını bilecek gibiydi. Durumun ironikliği genç kızın dudaklarında sarkastik bir gülümsemenin oluşmasına sebep oldu. Yine de takdir etmeliydi ki patron iyi bir konuşmacıydı. Karşısındaki, isminin Dwuth olduğunu öğrendiği adam da aynı şekildeydi. Muhtemelen bu yüzden ilk görüşmeye onu yollamışlardı. Onun söylediklerini dinlerken kafasını sürekli onaylar şekilde sallamasını durduramadı. Başka söylenecek bir şey yoktu. "Mutlak demokrasi." Kulağa oldukça tatlı geliyordu. Var olduğundan beridir krallıkla yönetilmiş bir ülkede işleyebilecek miydi? Etraflarında örnekleri vardı, yine de Livei uygulamada daha zor olacağını düşünüyordu.

Bu konuşmalar sürüp giderken Shira yanlarına gelmişti. Zeki bir adam olduğu için genç kızın aklına gelmeyen soruları bir bir sormaya başlamıştı. Dwuth'un söylediği şeyler tatlıydı, söylediği şeylerin uygulandığını hayal etmek daha da tatlıydı. Her dediğine katılıyordu, bir noktaya kadar. "Hayır, Ozæf ailesinin saç teline bile zarar gelmemeli." Livei öfkeyle dişlerini sıktı. Yaptıkları yanlarına kar mı kalacaktı? Evet, sebebi oldukça mantıklıydı. Onları öldürmek demek halkın ve onu severlerin tepkisini çekmek ve bu kin döngüsünü boşu boşuna sürdürmek demekti ancak onlara zarar verilmemesi ihtimali genç kızın canını sıkıyordu. Yüzyıllardır ülkeyi zorbalıkla yürüten bu adamlar güle oynaya krallığın onlara tanıdıkları haklardan vazgeçecek değillerdi. İsyan edecekler ve karşı koyacaklardı. Bu durumda ölmeleri gerekecekti. Livei onların canını zevkle alırdı. Suçlarının olmaması bir şeyi değiştirmiyordu. Kralın oğlu, Mavi ile adaş olan bu çocuk prenslik rütbesini kullanmalı ve akıllı kararlar vermeliydi. Babasının ne işler çevirdiğinden, halkına nasıl zulmettiğinden haberi olmalıydı. Haberi yoksa bu onun suçuydu, sisteme dolaylı yoldan destek çıkıyordu. O halde onlar da yok edilmeliydi. Genç kız içinde onlara karşı en ufak bir acıma duygusu dahi hissetmiyordu. Soylulardan hiçbir zaman hazzetmemişti, şimdi ise nefret ediyordu. Livei onaylamadığını belli eder şekilde başını hafifçe iki yana salladı. Halka onların yanlış yolda olduğunu ispatlamaya çalışmak boş bir çabaydı. Anlamayacaklardı. Ölmeleri gerekiyordu. Ölmezlerse onlar isyan çıkarırdı. Ellerinden giden krallık için onlar örgütlenirdi. İşler tersine dönerdi, roller yer değiştirirdi. Bu masada planlarını anlatan onlar olurdu. Livei bunu istemiyordu. Bu iş kökten halledilmeliydi, bunun için de yılanın başının kesilmesi gerekiyordu.

Oluşan kısa sessizlikte Livei zihnindeki sorularını toparlamaya çalışırken Grilwo ismindeki çocuk onlara hangi yemeği sevdiklerini sormuştu. Livei bir an için tüm bu siyasi konuşmalardan, ölümden, katliamdan, isyandan, terörden ve kana susamışlıktan uzaklaşıp ciddi olarak hangi yemeği en çok sevdiğini düşünmeye başladı. Bu dikkat dağınıklığı sinirlerinin yatışmasını sağlamıştı. Kot'un evinde kaldığı gece ona yaptığı yemeğin tadını unutamıyordu, sanıyordu ki en sevdiği yemek oydu. Kot yeniden aklına gelince kısa süreliğine yatışan öfkesi tekrardan alevlendi. "Hükümet tarafından öldürülen bir arkadaşımız bana bir Deinzei yemeği yedirmişti, ismini bilmiyorum. Biberli tavuklu bir yemekti. Ona adını sormak için fırsatım olmadı. Sanırım en sevdiğim yemek o." dedi akrep gibi sokan keskin bir ses tonuyla. "Siz belki ismini biliyorsunuzdur." Bir süre bu muhabbetin bitmesini bekleyecek ve sonra Dwuth'a dönerek sorularını soracaktı. "Mahsuru yoksa emellerimize yönelik olmayan şahsi bir soru sormak istiyorum. Örgütünüzün isminin anlamı ne? Nereden geliyor?" Genç kızın bir tahmini vardı ancak gerçeği onların ağzından duymak istiyordu. Bu sorunun yanıtını aldıktan sonra diğer sorusunu soracaktı. "Sormak istediğim bir şey daha var. Emellerimiz aynıyken ve hemen her konuda bu kadar benzer düşünüyorken sırf yöntemlerimiz farklı diye bunca zamandır neden bizimle çatışıyordunuz? Bizim kendi yolumuzda ilerlememizde sizin gözünüzde yanlış olan şey neydi?" Bunun cevabını gerçekten öğrenmeliydi. Ve bu cevap olabildiğince dürüst, saydam, açık bir şekilde ona verilmeliydi. Örgüte dair zihnindeki imajın temeli tamamen bu soruda oluşacaktı. Elbette konuşulması gereken çok daha fazla şey vardı. Mavi'nin babası konuşulmalıydı, maskeli adam konuşulmalıydı, ne yapacakları, nereye gidecekleri, adımlarının ne olacağı konuşulmalıydı. Hükümetin sakladığı bilgiler ne olacaktı? Deneylerin olduğunu ve uçan bir makineleri olduğunu biliyorlardı. Tüm bu bilgiler hükümet yıkılınca ne olacaktı? Konuşulması gereken yüzlerce şey vardı ancak ilk görüşmede yanlış bir izlenim bırakmak istemiyordu. Bu seferlik merakını bastıracak ve sorularının cevabını süreç içerisinde yavaş yavaş öğrenecekti.

Kwudt degen... Livei tarifini bulabilmek için yemeğin adını aklının bir köşesine kazıdı. Sonrasında sakince Dwuth'un sorularına verdiği cevapları başını sallayarak dinledi. Kızıl Kan hikayesi oldukça ilginçti. Deinzei kültürünün mavi renkli bir bayrağa sahip olduğunu biliyordu ancak kendilerine mavi kan dediklerini hiç duymamıştı. Örgütü ekstrem milliyetçi hale getirmemek ve amaçlarını benimsetmek amaçlı rakiplerinin kızıl kan tabirini kullanmaları oldukça akıllıca bir hamleydi. Livei bunu içtenlikle takdir etti. Esas merak ettiği ikinci sorusuna aldığı cevap ise bir miktar içini rahatlattı. En azından örgütteki herkes bu vahşiliği onaylamıyordu, sakin ve mantıklı insanlar mevcuttu. Olayların gidişatının bu iki örgütü tek çatı altında toplayacağı belliydi. Birbirlerine bu kadar benziyorken kedi-köpek kavgasının daha fazla sürmesi aptalca olurdu. Hem kan çekiyordu, değil mi? Bu insanların hemen hepsi aynı kandandı. Yine de adamın Mavi'nin gizemlerini oynaması ve "Bildiğimiz şiylir vir" tavırlarını takınması bir miktar sinirlerini bozmuştu. Deinzeililerin huyuydu bu herhalde. Elbette bildikleri şeyler vardı da bunu her seferinde bu şekilde dile getirmeleri zorunlu muydu? "Bildiğimi bilseniz böyle düşünmezdiniz" Tabi, elbette! Livei belki kendisi henüz farkında değildi ancak Mavilerin çıkardığı olaylara karşı içi henüz soğumamıştı.

Dwuth'un muhtemelen 15 kişiyi doyuracak kadar bir miktar parayı garsona vermesi ve "Üstü kalsın" demesi karşısında çenesinin hayretle yer çekimine mağlup olmasına engel olamadı. Kendisi de parasının hesabını pek kuruşu kuruşuna yapan birisi değildi, polislik maaşı dolgundu, ancak bu kadar da savurgan değildi. O an hayretten garsonun ifadesine bakamamıştı ama herhalde ömrünün sonuna dek aklından çıkmayacak bir görüntüydü bu. Yine de Dwuth'un bu kötülük ve çirkinlikler dolu dünyada, gerçekleştirdiği bu güzel davranışın bir güzel davranışlar zinciri oluşturarak sıçrama yapacağını düşünmesi safça olsa da masumdu. En gerçekçi senaryoda muhtemelen "enayi" ilan edilecek ve parası son kuruşuna kadar yendikten sonra başka enayilerin avına çıkılacaktı. Ancak onun güzel kalbi bu gerçeği öğrenip üzülmek zorunda değildi. Ki üzülür müydü yoksa ona da toz pembe bir rüyalar kılıfı mı uydururdu genç kız emin olamıyordu. Tuhaf bir insandı. Kızıl Kan'a yakıştıramadığı kadar tuhaftı hem de.

Dışarı çıktıklarında Dwuth onları malikanelerinde ağırlamayı çok istediğini söylemişti. Malikaneleri mi vardı? Şaka mıydı bu? Onların açlıktan nefesi kokarken yanı başlarında malikanesi olan bu kadar zengin bir örgüt mü vardı? Livei bilseydi bu birleşme fikrini patronun aklına çok önceden sokardı. Adam sonrasında Grilwo ile parka gideceklerini ve isterlerse onların da katılabileceğini söylemişti. Livei müsaitti, muhtemelen Friksler dönene kadar da epeyce boş zamanı olacaktı. Onları daha çok tanımak için biraz daha zaman geçirmek güzel olabilirdi. Patron ve Neist döneceklerini söylemişti. Genç kız derin bir oh çekti, o araba yolculuğuna tekrar katlanmak istemiyordu. Shira'nın da katılacağını öğrenince iyice keyiflenerek teklifi zevkle kabul etti. "Müsaadenizle ben de gelmek isterim." dedi sevecen bir ifadeyle.

Patron ve Neist ile vedalaştıktan sonra hep birlikte parka doğru yürümeye başladılar. Livei bunca zamandır burada yaşamasına ve parklarda kitap okuyarak çok vakit geçirmiş olmasına rağmen bu parka daha önce hiç gelmemişti. Peyzajı oldukça özenle hazırlanmış olan bu parkta çeşit çeşit, renk renk çiçekler olması genç kızın iyice kararan gönlünü bir nebze olsun ferahlatmıştı. Taş kaldırımdan meydana gelen şık oturma yerine geçerken civardaki seyyar satıcılar dikkatini çekmişti ki Dwuth da tam o esnada dondurma isteyip istemediklerini sordu. Livei ilk başta bu teklifi kabul etmeyecekti ancak herkesin talep ettiğini görünce yalnız kalmamak için çilekli dondurma istediğini söyledi. Herkesin siparişini alan Dwuth dondurmacıya giderken Livei taşımasına yardım etmek için onunla gidip gitmemek konusunda bir süre kararsız kaldıktan sonra yerinde oturmaya devam etmeye karar verdi. O esnada Grilwo çocukken bu parkta kaykay yaptığına dair bir anısını anlatmaya başlamıştı. Genç kız dinliyor gibi gözükse de aklı tamamen farklı bir yerdeydi. Shira'nın da aklı onunkiyle aynı yerde olacaktı ki kendisine doğru yavaşça eğilip şüphelerini dile getirmişti. Livei hızla onaylar anlamda başını salladı. "Kesinlikle çok fazla..." derken son kelimenin üzerinde baskı yaptı.

O sırada Dwuth yüzünde gururdan kaynaklı kocaman bir gülümseme ile yanlarına gelmişti. Devasa avuçlarının içinde tam dört tane dondurma tutuyordu. Livei dıştan belli etmeden bu başarıyı içinden alkışladı. Hayret verici bir şeydi doğrusu. Kürek kadar ellerle yaşamanın avantajlı olacağını hiç düşünmemişti. Güzel parkın ortasında dört adam dondurmalarını yalarken istemsizce Kot'u düşündü yeniden. Parkta Eidhæn ile birlikte dondurma yemelerinin üstünden ne kadar zaman geçmişti ki? Belki bir iki ay. Şimdi ise o aralarında yoktu. Bir daha da asla geri dönemeyecekti. Tatlı çilek aroması boğazından midesine doğru kayarken göğsüne bir ağırlık çöktüğünü hissetti. Kot'u düşünmek çok acı vericiydi. Onu düşünmemeye çalışmak ise yalnızca sonraki aklına gelişindeki acısının seviyesini arttırıyordu. Livei bunları düşünürken Dwuth dondurmanın aromasına dair kendi kendine bir şeyler anlatmaya başlamıştı. Bu Kızıl Kan ikilisi boş konuşmayı pek seviyor olmalıydılar ki sürekli arka planda gürültü olarak çalışmadıkları bir an yoktu. Livei dinler gibi yapıp başını sallarken kendisine yöneltilen direkt soru karşısında bir anlığına afalladı.

Dwuth ona Deinzei olmamasına rağmen neden burada bulunduğunu sormuştu. Shira da Deinzei değildi, neden özellikle kendisine sormuştu bunu? Üstelik kendisinin polis olduğunu biliyorlardı. Özel bilgilerinin izni dışında araştırılması ve ele geçirilmesi genç kızı fazlasıyla irrite etse de bunu elinden geldiğince yüz ifadelerine yansıtmamaya çalıştı. Soruya çok ayrıntılı bir cevap vermek içinden gelmiyordu bu yüzden olabildiğince dolaylı yoldan bu konuda başka soru sormayacakları şekilde net bir bitiriş yapmalıydı ve çenelerini kapamalıydı. Konuşmaya başlamadan önce boğazını temizledi. "Demek beni araştırdınız. Gerçi olanlardan sonra normal sanırım. Açıkçası beni katılmaya iten şey öğrendiklerim oldu. Haksızlığa gelemeyen bir insanım ve Deinzei halkına yapılanları öğrenince kayıtsız kalamadım." Ayrıntısız, yeterli ve tatmin edici bir cevaptı. Livei soruyu başarıyla başından savdığı için kendisi ile gurur duydu.

Kol

Dwuth'un övgülerinin içtenliğini sorgularken hafif bir tebessüme eşlik eden bir baş sallaması ile yetindi Livei. Ne kadar da çok ve boş konuşuyordu. Sinirleri bozulmuştu. "Bilmukabele teşekkür ederim, abartıyorsunuz." dedi yapmacık bir ifadeyle. Bu evcilik oyunu canını sıkmaya başlamıştı. İçlerinden birinin artık gerçek yüzünü göstermesi gerekmiyor muydu? Beklediği hamle Shira'dan gelmişti. Genç kız derin bir oh çekerek bu kabusu sona erdirdiği için Shira'ya içinden teşekkür etti. Yaşlı üyelerin bu ittifakı kabul etmeyeceklerini duyunca istemsizce sırıttı. Sadece yaşlı üyeler mi? Mavi ve Friks o kadar da yaşlı değillerdi, Shira onlardan daha yaşlı olmalıydı. Bu söyleneni duysalar içerlerlerdi vallahi. Üstelik daha da ironik olacak şekilde bu barışma hamlesi örgütün en yaşlı üyesi olan patronlarından gelmişti ve gençler neredeyse gruptan ayrılacaklardı. Sarkastik gülümsemesini bastırmaya çalışırken Shira'nın dediklerini başını sallayarak onayladı. Belki Kızıl Kan için bu dedikleri geçerli olabilirdi.

Tam o esnada üzerlerine doğru koşan iki kocaman şey görmüştü Livei. Bıngıl bıngıl sallanarak üzerine doğru geliyorlardı. Figür onlara doğru yaklaştıkça bu iki kocaman şeyin iki devasa meme olduğunu fark etti. Sonra bu memelerin bir kadını olduğunu gördü. Güneş gözlüklü ve sarışın bir kadındı. Yanlarına vardığında telaştan zar zor nefes almaya çalışırken iki koca memesi de bir o yana bir bu yana sallanıp inip çıkıyorlardı. Livei gözlerini o iki kocaman şeyden zorlukla ayırarak söylenenlere odaklanmaya çalıştı. Patronları geri dönmüştü ve acilen onlarla görüşmek istiyordu. İşte bu ilginç bir hadiseydi. Kadının kendisini işaret etmesi üzerine içine girdiği hipnozdan irkilerek sıyrıldı. "E-Evet benim." dedi kekeleyerek. Dwuth'un onu en yetenekli üyelerden birisi olarak tanıtması üzerine rahatsız olmuş bir şekilde gülümsedi. En yetenekli olduğunu nereden biliyordu? Daha hiçbir şey yapmamıştı ki. Friks'in neler yapabildiğinden haberleri var mıydı bunların? Ayrıca Livei hakkında başka ne biliyorlardı da bu konuda bu kadar emin konuşabiliyorlardı? Yoksa Dwuth genel olarak böyle bir insandı ve herkesi abartılı övgülere boğmayı sever miydi?

Adının Kol olduğunu öğrendiği kadının yanına gelip elini sıkması üzerine birleşen ellerine bakarmış gibi yapıp yine kocaman memelerine odaklandı. Ne kadar da büyüklerdi. Doğal mıydılar? Bir kadının memesi bu kadar büyüyebiliyor muydu? Sırrı neydi acaba? Yalnızca genetikse Livei annesine çok darılacaktı. "Çok memnun oldum..." dedi tekrar zorlukla bakışlarını kadının yüzüne çevirerek. Kadın ona liderlerinin kendisi ile görüşmek istediğini söylemişti. "Benimle mi?" Neden ki? Neden onunla? Durum genç kızın ilgisini çekmişti. Tam olarak en başından beridir aradığı fırsat ayağına gelmişti. Shira'nın kolunu tutup uyarması üzerine ona fısıldadı. "Endişelendiğin için teşekkür ederim ama bu bir daha ayağıma gelmeyecek bir fırsat olabilir Shira. Sizin onlarla bana hiç anlatmadığınız bir geçmişiniz olduğunu biliyorum ama onları yakından tanımak benim de hakkım. Dikkatli olurum, merak etme." dedi gülümseyerek. Shira'nın sırtını sıvazladıktan sonra koca memeliye döndü. "Tabi ki seve seve gelirim. Ben de kendisi ile tanışmak istiyordum." Bu iki koca memeyle yaşamak zor oluyor muydu? Yüzükoyun yatamazdı sonuçta. Ama onları yastık olarak kullanabilirdi. Hatta masa olarak bile kullanabilirdi.