Koridordan çıktığım sırada, Jükum kolumdan tutarak kendisiyle gelmemi söylemişti. Kapıdan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım. Ciğerlerime doldurduğum temiz havanın ardından Jükum'un yere oturmamı işaret etmesiyle yanına oturdum. Bana öğüt verircesine konuşmasını sineye çekerek dinlemeye başladım. Benim durumumda kim olsa bu derece sinirli davranırdı. Sonrasında gördüğüm insanlar hakkında bilgi vermeye başladı. Deinzei adlı bir azınlıktan gelen insanlar, Gedhilfe'nin ortak kurucularındanmış, ancak Ozæf ailesi ile olan anlaşmazlıkları sonucunda öldürülmüşler. Hatta, katledilmiş ve tarihten silinmişler. Kendileri için kraliyetin böylesine düşman olmasının sebebi buymuş. Haksız bir sebep olmadığı kanısına vardım o anda. Böylesine bir şey benim başıma gelseydi, sanırım ben de büyük bir tepki verirdim. Verdikleri tepkilerde haklılardı.

Jükum tekrardan içeri girmemi ve konuşmayı kendisinin yapmasını, orta yol bulacaklarını söyledi. Ben de onunla birlikte içeriye girdim. Jükum konuşmaya başlayarak özür diledi ikimiz adına, ardından ise Frip'i anlatmaya başladı. Sorgulayabildiği ve düşünebildiği yaşlardan beri kraliyete düşman olduğunu ve benimle birlikte plan yaptığını anlattı. Kendisinin de Frip'e kefil olduğunu ve ardından başlarına bir şey gelirse yüzümüze bakmak zorunda olmadıklarını söyledi. Shira ise, bir süre sessiz bekledikten sonra özür diledi ve duygularının mantığının önüne geçtiğini söyledi. Benden ise hem kendi adına, hem Huld adına özür diledi, sonrasında ise sorgulanabilir bir davranış gördüğümüzde harekete geçmemizi rica etti. Huld sessiz kaldı, ancak Shira'nın sözlerine karşı çıkan bir şey de söylemedi.

Jükum ise Shira'ya dönerek herkese eşit güven duygusuna sahip olmanın bencillik olmadığını, herkesin güvende hissedeceği bir ortam için herkesin emek harcaması gerektiğini söyledi. Jükum bana dönüp sorun kalmadıysa Frip'i almaya gidebilir miyiz diye sorduğunda, "Bir dakika." diyerek cevap verdim. Shira'nın yanına yaklaştım. Aramızda bir ya da iki adım mesafe kaldığında durdum. "Sizin hakkınızda bilgi sahibi değildim. Özür dilerim. Jükum dışarıda anlattı. Verdiğiniz tepkinizde haklısınız. Sizin yerinizde olsaydım, aynı tepkiyi verirdim, belki daha ağır bir tepki. Ancak bana güvenin. Dostlarını satan birisi değilim. Dostlarımı satacak birisi olursa, boynunu kıracak birisiyim. Ben, bir dostu için siktiri boktan dünyayı karşısına alan biriyim. Kefil olduğum durum tersine dönerse, sizlere bir şey olursa ne olacağını anlamışsınızdır sanırım." Sonrasında elimi uzattım sıkması için. "Dost muyuz?"

Livei ve Bok geri geldiklerinde bir kişi daha onlarla birlikte geldi. Baygın bir adamı gördüğümde istemsizce kontrol etmeye gittim. Yaşadıkları her şeyi, Dünya'ya ilk gittiklerinde neler olduğunu ve Livei ile yaşadıklarını anlattılar. Oldukça zorlu bir işin peşine düştüğümü anladım. Ancak bir sıkıntı yoktu benim açımdan. Silindir şapkalı figür ise, anladığım kadarıyla baş düşmanımız olacaktı. Her ne kadar Thomas'ı kurtarsam da, başka şeyleri rayına sokmaya çalışsam da muhtemelen silindir şapkalı figür bizim son düşmanımız olacaktı. Hatta, arada yapacağımız eylemler önemsiz bile kalabilirdi. Her şey, kimin yeneceğine bağlıydı. Ya o kazanacaktı, ya biz.

Thrao bu adamı sorgulamamız gerektiğini söylerken, Bok söze girmiş ve bunun pek mümkün olmayacağını, sırları anlattığı anda ailesiyle birlikte öldürüleceğini düşündüğünü söylüyordu. Shira ise bunun garantisi olup olmadığını sorgularken, Bok bunu bilemeyeceğini, daha bilgi sahibi birisi olsa adamla anlaşmanın daha kolay olacağını söylüyordu. Tam söze girmeyi planlarken, tanıdık bir söz yardımcı olabileceğini söylediğinde arkamı döndüm. Maxwell karşımda duruyordu. Benim de bu adamın yardımına ihtiyacım vardı. Thomas'ı kurtarmak için gerekli her şey bu adamın bilgi dahilinde olabilirdi.

"Maxwell." Dedim sakince. Sonrasında gülümsedim. "O saat denen şeyle, bizi dinleyip gözlüyor muydun?" Ceketimin kollarını sıvamaya başladım. Sonrasında ise, bacaklarımda kas stilini kullanarak hızla yanına fırlamak için harekete geçtim. Amacım, bir anda arkasına geçerek boyun kilidine almak olacak. "Sanırım değil. Yardımcı olacaksın."

Mabi, Maxwell'in tekrardan ışınlanmasına ve kendisine karşı laf etmesine tek bir cümleyle karşılık vermişti. "Seni bir gün öldüreceğim." Sözünün ardındaki ciddiyet, en alakasız kişi tarafından bile algılanabilir durumdaydı. Maxwell, bir saat kullanıcısıydı, yüzsüz bir insandı, yardım istediğini düşünmesine rağmen kendilerini gizlice gözetlemekten vazgeçmiyordu. Onun yaptığı bu hareketin karşılıksız kalacağını düşünüyorsa, yanılıyordu. Ingenium'u kurtarmalarına yardım etse dahi, ölümü tadacaktı. Max, yerdeki adamın Lucas Serrano olduğunu söylüyordu. Sonrasında kısa bir kendini tanıtımın ardından, Observerların yönetiminin nasıl işlediğini anlatması gerektiğini söyleyerek uzun bir konuşmanın başlangıcını atıyordu. Observerların bağlı olduğu ana bir ülke olduğunu ve yönetimin bu ülke tarafından yapıldığını söylüyordu.

Bir observer olarak, halkını manipüle etmek için uyuşturucu kullanımını teşvik eden bir geçmişe sahip olduğundan bahsediyordu. Başlarda, yeni bir dünyanın yaratılışına tanık olmak kendisi için kaçınılmaz bir fırsat gibiyse de, kendisini ömür boyu pişmanlıklarla yaşatacak bir işe dahil olduğunu bilmiyordu. Verdikleri ilaçların maddeden ibaret olmadığını, bir silah, bir araç olduğunu söylüyordu. Köleler yaratmak için kullanılan bir silah. Max, geçmişinde yaşadığı bir anıdan kesit bile vermişti. Gözlemlediği masum bir aileyi tehdit olarak görmesine neden olmuşlardı, masum bir aileyi acı dolu bir hayata mahkum edecek olsa bile içinden gelen dürtülere engel olamamıştı. Kendisi basit bir köle gibiydi. Hükümet yine de onları kahraman gibi gösteriyor, zihinlerine bunu dolduruyorlardı. Sonrasında uyanmış, günahlarından arınabilmek için yardım etmeye başlamıştı. Mabi içinse, çok geç kalınmıştı ve onun hakkındaki yargı verilmişti. Ölüm.

Saatini çıkardıktan sonra hükümetin propaganda makinesinin çok iyi çalıştığını ve diğer ülkelerin insanlarını da manipüle ettiklerini söylüyordu. Yeni gezegeni yaratma sürecinde ise, bu şekilde tüm Dünya'nın desteğini kazanmışlardı. Reklamlarla, sloganlarla, insanların barış ve uyum içinde, savaş ve yoksulluk olmadan yaşayacakları konusuna inandıracaklardı. Yeni gezegenlerin en büyük umut ışığı olarak gösterilmesini sağlayacaklardı. Halk onlara inanmıştı. Onları manipüle etmeyi başarmıştı. Ancak işin arkasında, yeni gezegenin kaynaklarını kontrol ederek galakside baskın bir güç haline gelme, diğer uluslara istediklerini yaptırabilme gücünü elde etme planı vardı. Observerlar diğer uluslar hakkında bilgi toplamak, zayıflıklarını öğrenmek ve onlardan yararlanmak için kullanılmıştı. Max, her şeye rağmen davaları adına işledikleri katliamı, katlettikleri masumları görmüştü. Bunun bir parçası olmayı reddetmişti.

Saati koluna takmaya hazırlanırken, bundan yüzyıllar önce yazılmış olan iki kitap olduğundan bahsediyordu. 1984 ve Cesur Yeni Dünya adlı iki kitap. Distopya türünün en büyük örnekleri sayıldığını ve kendisinin gençliğinde bu iki kitabın karşılaştırıldığını, hangi geleceği yaşayacaklarını tartıştıklarını söylüyordu. İkisini de yaşadıklarını ancak birbirlerini maskeleme konusunda çok iyi olduğunu söylüyordu. Sonrasında ise, Lucas yavaşça gözlerini açmaya başlamıştı. Lucas, Max'i tanımıştı. Kendisini öldüğünü düşündüğünü söylemişti, üstteki insanlar öyle duyurmuş olmalıydılar. Lucas etrafına bakmış ve korkmuştu, sonrasında hemen saatine dayanmıştı ve ardından kendisinin ya bırakılmasını ya da öldürülmesini talep etmişti. Öldürülme kısmı Mabi için iyi bir teklifti, ancak sessizce bekledi. Max, saatinde ufak bir değişiklik yaptıktan sonra beş dakika boyunca Observerların bu ev içerisinde ne olduğunu gözleyemeyeceğini söylüyordu.

Lucas ise öldürülürse en azından görevde öldü sayılacağını ve ailesinin rahatça yaşayabileceğinden bahsediyordu. Beş dakikanın bilmesi gereken şeyler için yeterli olmadığını söylüyordu. Lucas, onları riske atamayacağını söylerken Mabi suratına yumruğu patlatmamak için yumruğunu sıkıyor ve sabretmeye çalışıyordu. Max ise ortaya bir plan atmıştı. Onu ikinci kıtaya götürebileceğini ve rehin olarak tutuyormuş gibi davranabileceğini söylüyordu. Saati olmadığı için Lucas'ı bulmalarının daha zor olacağını da ekliyordu. Lucas'a dönüp ise kendisinin ve ailesinin güvende olacağı bir yöntem bildiğini söylüyordu. Sonrasında tekrardan dönmüş ve Livei ile Mabi'ye verecekleri karara göre kendileriyle gelmesi gerektiğini söylüyordu.

"Maxwell. Şuanda ne Lucas, ne ailesi, ne de hepsinin hayatı umurumda değil. Sanırım başından beri söylediğim, muhtemelen senin de duyduğun ancak ciddiyetini bir türlü kaptıramadığım bir şey var." Sıktığı yumruğunu derin bir nefesle saldı. "Arkadaşım, Dr. Johansson'un elinde. Senin de tanıdığın birisi bu Max, çünkü senin de arkadaşın. Thomas. Belçikalı. Sarışın, mavi gözlü bir adam. Senin hakkında da konuşmuştuk, hatta bana geliştirdikleri teknolojinin askeri uygulamaları üzerine çalıştığına dair söylentiler duyduğunu da söyledi." Kısa bir es verdi Maxwell'in Thomas'ı hatırlaması için. Sonrasında devam etti. "Şuanda bu ekibin bir parçası olarak Lucas'ı konuşturmayı ben de istesem de, onun güvenliği benim umurumda değil. Ailesinin güvenliği, umurumda değil. Benim umurumda olan, Thomas. Ona ulaşmadığım her bir saniye bir şeyler yaşanıyor, ne yapacaklarını bilmediğim bir şeyler. Benim acilen bir şeyler yapmam gerekiyor o laboratuvara ulaşarak.” Gözlerini kıstı ona bir şeyler olacağını düşündüğünde, yumruğunu sıkmaya başladı sinirlenerek. “Onu hapsettiler! Orada gördüğüm şeyler işkenceden ibaretti! Her geçen bir saniye onu kaybetmeye daha fazla yaklaşıyorum! Oraya gitmek zorundayım! Dr. Johansson’u öldürmek zorundayım! Ailesini siktiğimin Lucas'ıyla vakit kaybetmemeliyim!” İntikam arayışıyla birlikte öfkeyle çıkan sesi, hepsinin kulaklarında yankı yapmak istiyordu. “Max, saatini kullan. Beni oraya göndermek zorundasın. Gerekirse o laboratuvarda, Thomas’ı kurtarırken ölmeliyim. Ancak denemek zorundayım, onu kurtarmalıyım. O laboratuvara gittiğimde, oradakilerin benden korktuğunu hatırlıyorum. Nedenini anlamamıştım, ancak şimdi onlara çok iyi bir neden sunacağım.” Arkadaşını kurtarmak için, öldüreceği bir insana yalvarmaya hazırdı. “Beni göndermek zorundasın Max. Bana yardım et. Senin de arkadaşın olan, eski bir Observerı kurtarmak zorundayım.”